شهاب‌الدین اشراقی: تفاوت میان نسخه‌ها

وی [[شرح لمعه]] را نزد [[جعفر صبوری قمی]]، [[فلسفه]] را نزد [[سیدمحمدحسین طباطبایی]] و بخشی از دروس سطح را نزد [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]] فراگرفت. اشراقی در [[درس خارج فقه]] و اصول [[سیدحسین بروجردی]]، [[سیدمحمد محقق داماد]]، [[سیدکاظم شریعتمداری]] و امام‌خمینی شرکت کرد،<ref>حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۴۵–۴۷.</ref> و در آغاز سال ۱۳۳۱، با دختر امام‌خمینی [[سیده‌صدیقه مصطفوی]] [[ازدواج]] کرد.<ref>حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۵۱.</ref> {{ببینید| خانواده امام‌خمینی}}{{سخ}}

او دوازده سال از محضر امام‌خمینی بهره برد<ref>حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۵۱ و ۴۷.</ref> و تحت تأثیر ایشان قرار گرفت<ref>گرامی، خاطرات آیت‌الله محمدعلی گرامی، ۱۷۲.</ref> اشراقی با [[محمد فاضل لنکرانی]] و [[سیدمصطفی خمینی]] هم‌درس بود<ref>حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۴۷.</ref> او پس از رسیدن به [[مقام اجتهاد]]، به موازات تحصیل، به تدریس [[فقه]] و [[اصول]] پرداخت.<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۲/۶۹.</ref>

اشراقی، امام‌خمینی را نه تنها به عنوان استاد، بلکه به عنوان رهبر نهضت در ایام اختناق همراهی کرد<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۲/۶۶؛ طاهری خرّم‌آبادی، خاطرات آیت‌الله سیدحسن طاهری خرّم‌آبادی، ۱/۱۱۱ و ۱۳۸.</ref> این امر سبب شد وی جزو روحانیانی قرار گیرد که از منبر منع شده بودند،<ref>کروبی، یاران امام به روایت اسناد ساواک حاج‌ملااحمد کروبی، ۴۶.</ref> با این حال، منش محتاطانه اشراقی در فعالیت‌های سیاسی سبب شد در اسناد سازمان اطلاعات و امنیت کشور ([[ساواک]])، او را فردی میانه‌رو معرفی کنند.<ref>پسندیده، یاران امام به روایت اسناد ساواک آیت‌الله سیدمرتضی پسندیده، ۴۲۳؛ مرکز بررسی اسناد، ۴/۲۰۹؛ ۸/۲۵۵ و ۱۳/۸۹.</ref>{{سخ}}

پس از تبعید امام‌خمینی به [[ترکیه]] و بازداشت سیدمصطفی خمینی در سال ۱۳۴۳ اشراقی وکیل تام‌الاختیار امام‌خمینی در [[ایران]] شده<ref>ربانی املشی، یاران امام به روایت اسناد ساواک آیت‌الله حاج‌شیخ‌مهدی ربانی املشی، ۹۲؛ حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۶۹.</ref> و به تقویت نیروهای انقلابی پرداخت؛ چنان‌که در مواردی معرف کسانی بوده که از امام‌خمینی اجازه امور حسبیه دریافت کرده‌اند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱/۴۶۹، ۴۸۷ و ۵۱۲.</ref>{{سخ}}

ساواک که به فعالیت‌های وی حساس شده بود، به وی اخطار کرد که از قم خارج شود<ref>حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۸۰–۸۴.</ref> اشراقی در ۱۳۴۵/۲/۴ به [[همدان]] تبعید شد<ref>حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۸۹.</ref> و مدرسان حوزه به تبعید ایشان اعتراض کردند.<ref>ربانی املشی، یاران امام به روایت اسناد ساواک آیت‌الله حاج‌شیخ‌مهدی ربانی املشی، ۱۰۹.</ref> تبعید اشراقی به همدان شش ماه طول کشید. وی به دلیل پیگیری مراجع قم ـ [[سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی]] و [[سیدمحمدرضا گلپایگانی]] ـ و کسالتی که داشت به [[تهران]] منتقل شد و در خانه‌ای زیر نظر ساواک قرار گرفت؛<ref>حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۱۱۹ و ۱۲۳؛ مسعودی، ۱۸۷.</ref> چون از نظر [[رژیم پهلوی]] وی یکی از نمایندگان و وکلای امام‌خمینی به‌شمار می‌رفت. اشراقی پس از دوران تبعید در آخرین ماه‌های سال ۱۳۴۸ به قم بازگشت<ref>حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۱۳۹.</ref> و پس از تبعید برادر امام‌خمینی، [[سیدمرتضی پسندیده]] در تابستان ۱۳۵۷ که نماینده تام‌الاختیار ایشان بود {{ببینید| سیدمرتضی پسندیده}} بار دیگر وکیل تام‌الاختیار امام‌خمینی شد،<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۳/۴۲۸.</ref> و به امور محوله در زمانی که نهضت اسلامی اوج‌گرفته بود پرداخت.<ref>حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۱۶۵.</ref>{{سخ}}

اشراقی با مسائل اجتماعی و سیاسی با متانت و وقار و عالمانه برخورد می‌کرد. در سال ۱۳۴۹ پس از انتشار کتاب [[شهید جاوید]]، نوشته [[نعمت‌الله صالحی نجف‌آبادی]]، اختلاف شدیدی میان برخی حوزویان به‌وجود آمد. اشراقی در واکنش به محتوای این کتاب، به همراه محمد فاضل لنکرانی کتاب [[پاسداران وحی]] را نوشت و دیدگاه صالحی نجف‌آبادی را نقد و از [[عصمت]] و [[علم امام‌معصوم(ع)]] دفاع کرد.<ref>مرکز بررسی اسناد، ۸/۲۵۵؛ حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۱۳۴–۱۳۷.</ref>{{سخ}}

اشراقی در سال ۱۳۵۶ دو بار با امام‌خمینی در نجف دیدار کرد. بار دوم پس از درگذشت سیدمصطفی خمینی در سال ۱۳۵۶ بود.<ref>حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۱۵۱ و ۱۵۶؛ یزدی، خاطرات آیت‌الله محمد یزدی، ۳۵۳.</ref> پس از رفتن امام‌خمینی به [[پاریس]]، اشراقی نیز در ۱۷/۷/۱۳۵۷ به پاریس رفت و در بیشتر دیدارها و مذاکرات امام‌خمینی با شخصیت‌های سیاسی حضور داشت،<ref>حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۱۷۳–۱۸۴؛ غفاری، خاطرات هادی غفاری، ۳۳۲–۳۳۳.</ref> وی پس از بازگشت امام‌خمینی به ایران، همراه همسر ایشان در پاریس ماند<ref>حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۱۹۱.</ref> و دو روز بعد در ۱۳۵۷/۱۱/۱۴ به همراه وی وارد تهران شد.<ref>حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۱۹۱؛ مرکز بررسی اسناد، ۲۵/۲۳۷.</ref>

اشراقی پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی]] بارها به نمایندگی از امام‌خمینی، مسئول بررسی مسائل گوناگون سیاسی و اجتماعی شد که ازجمله آنها رسیدگی به اوضاع شرکت نفت و بررسی شکایات انقلابیان از فعالیت‌های [[حسن نزیه]]، مدیر عامل و رئیس هیئت مدیره [[شرکت ملی نفت ایران‏]] در دوره دولت موقت،<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۰/۱۵۶–۱۵۷؛ حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۲۶۲–۲۶۸.</ref> سفر به مهاباد در هیئت حُسن نیت کردستان،<ref>حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۲۲۶–۲۲۸؛ اطلاعات، روزنامه، ۱؛ انقلاب اسلامی، روزنامه، ۱.</ref> جلوگیری از تشنج‌آفرینی [[حزب جمهوری خلق مسلمان]] در مأموریت به [[تبریز]]<ref>حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۲۶۲.</ref> و شرکت در جلسه [[شورای عالی دفاع]] در خرداد ۱۳۶۰ برای ایجاد تحرّک بیشتر در جبهه‌های جنگ<ref>حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۲۹۷–۳۰۲؛ چمران، یاران امام به روایت اسناد ساواک شهید سرفراز دکتر مصطفی چمران، ۳۲.</ref> می‌باشد.{{سخ}}

اشراقی ازجمله افرادی بود که در دادگاه‌های انقلاب مربوط به محاکمه اعضای ساواک و فرماندهان نظامی رژیم پهلوی، نقش مؤثری ایفا کرد.<ref>‌صفوی، خاطرات سیدیحیی (رحیم) صفوی، ۳۳.</ref>{{سخ}}

در ۱۳۵۹/۱۲/۲۵ هیئتی سه‌نفره برای حل اختلاف میان [[سیدابوالحسن بنی‌صدر]]؛ رئیس‌جمهور وقت و نیروهای خط امام تشکیل شد که اشراقی نمایندگی رئیس‌جمهور را با اصرار [[سیداحمد خمینی]] و اجازه امام‌خمینی پذیرفت،<ref>حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۳۶۵.</ref> [[محمدرضا مهدوی‌کنی]] نماینده امام‌خمینی و [[محمد یزدی]] نماینده [[سیدمحمد حسینی بهشتی]]، [[محمدعلی رجایی]] و [[اکبر هاشمی رفسنجانی]] شدند،<ref>حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۳۰۳.</ref> اما رفتار برخی افراد به دلیل عدم اطلاع از انگیزه نمایندگی ایشان، فشارهای روانی زیادی به ایشان وارد کرد،<ref>حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۳۳۷.</ref> اشراقی در این هیئت، پس از بررسی و آگاهی از عملکردها و اغراض سیاسی بنی‌صدر، با انتشار نامه‌ای سرگشاده و بازگویی برخی حقایق، از نمایندگی وی استعفا کرد.<ref>حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۳۰۳–۳۲۵.</ref> پیرو گزارش‌هایی که هیئت به امام‌خمینی ارائه کرد، ایشان در ۲۰/۳/۱۳۶۰ بنی‌صدر را از [[فرماندهی کل قوا]] عزل کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۴/۴۲۰ و ۴۵۳–۴۵۴.</ref> {{ببینید| سیدابوالحسن بنی‌صدر}}

اشراقی در اول [[مرداد]] ۱۳۶۰ هنگام مأموریت در همدان دچار عارضه مغزی شد و سرانجام در ۱۳۶۰/۶/۲۱ش/ ۱۳ [[ذی‌القعده]] ۱۴۰۱ق در بیمارستان قلب تهران، در ۵۶سالگی درگذشت. پیکرش پس از انتقال به قم به همراه پیکر شهید [[سیداسدالله مدنی]] که همان روزها به دست سازمان مجاهدین خلق ایران به [[شهادت]] رسیده بود{{ببینید| سیداسدالله مدنی}} تشییع و در [[مسجد بالاسر حرم فاطمه معصومه]] (س) دفن شد.<ref>حنیف، زندگی‌نامه آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقی، ۱/۳۴۴؛ امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۵/۲۲۵ پاورقی.</ref>