محمد امامی کاشانی: تفاوت میان نسخه‌ها

در سال ۱۳۵۱ [[رادیو]] و [[تلویزیون]] ملی ایران به او و پنج نفر دیگر از عالمان و سخنرانان؛ مرتضی مطهری، [[جواد مناقبی]]، [[ناصر مکارم شیرازی]]، [[ابوالقاسم خزعلی]] و [[سیدعبدالکریم هاشمی‌نژاد]] پیشنهاد کرد هر کدام به مدت پنج شب سخنرانی کنند؛ اما آنان به حیله [[رژیم پهلوی]] پی بردند و هدف از این توطئه را ایجاد تفرقه در میان روحانیان دانستند و از سخنرانی خودداری کردند.<ref>هاشمی‌نژاد، یاران امام به روایت اسناد ساواک شهید حجت‌الاسلام و المسلمین سیدعبدالکریم هاشمی‌نژاد، ۴۶۸.</ref>{{سخ}}

پس از درگذشت مرجع تقلید وقت [[سیدمحمود شاهرودی]] در نجف، در سال ۱۳۵۳ امامی‌کاشانی همراه روحانیان تهران ازجمله [[احمد کافی]] و [[عبدالعلی تقوی شیرازی]]، [[مرجعیت امام‌خمینی]] را تبلیغ کردند.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۹/۵۴ و ۱۰/۲۴۷.</ref> وی با آنکه از واعظانی بود که منبرشان ممنوع شده بود، در ۱۳۵۳/۸/۳۰ به مناسبت درگذشت مادر محمدجواد باهنر سخنرانی کرد.<ref>باهنر، یاران امام به روایت اسناد ساواک شهید حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر محمدجواد باهنر، ۶۳۹–۶۴۰.</ref> با سخنرانی انتقادی بر ضد رژیم پهلوی در رمضان ۱۳۵۶ در مسجد قدس چهارراه کوکاکولای تهران، حکم تبعید وی صادر شد،<ref>امامی کاشانی، پیام انقلاب، ۲۱.</ref> اما بر اثر ناهماهنگی شهربانی و ژاندارمری، این حکم اجرا نشد و در سال ۱۳۵۷ در پی تقاضای گذرنامه برای دیدار با امام‌خمینی در [[پاریس]]، شهربانی متوجه هویت واقعی وی شد که در تبعید نبوده‌است؛ اما به دلیل جایگاه رو به زوالِ رژیم پهلوی، از پیگیری آن منصرف شد.<ref>امامی کاشانی، پیام انقلاب، ۵۶.</ref>{{سخ}}

وی در مهر ۱۳۵۷ دربارهٔ سخت‌گیری‌های دولت [[عراق]] و [[ایران]] به امام‌خمینی که موجب هجرت ایشان به پاریس شد، به همراه جامعه روحانیت تهران طی اعلامیه‌هایی شدیداً اعتراض کرد.<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۳۸۷–۳۸۸ و ۳۹۶–۳۹۷.</ref>