ابوالحسن ایازی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:پروژه شاگردان using HotCat) |
(+رده:شاگردان درس خارج فقه امام‌خمینی; +رده:شاگردان درس خارج اصول امام‌خمینی; ±رده:پروژه شاگردان←رده:مقاله‌های ارزیابی‌شده/پروژه شاگردان using HotCat) |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات عالمان شیعه | |||
| عنوان =ابوالحسن ایازی | |||
| تصویر =ابوالحسن ایازی.jpg | |||
| توضیح تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
| سرشناسی = | |||
| نام کامل = | |||
| لقب = | |||
| نسب = | |||
| تاریخ تولد =۱۳۰۸ش | |||
| زادگاه =شهر رستمکلا در مازندران | |||
| تاریخ وفات = ۲۶ اسفند ۱۳۸۰ | |||
| شهر وفات =تهران | |||
| تاریخ شهادت = | |||
| محل شهادت = | |||
| محل دفن =حیاط حوزه و مسجد جعفریه در رستمکلا | |||
| خویشاوندان سرشناس = | |||
| استادان = [[محمد فکور یزدی]]، [[امام‌موسی صدر]]، [[سیدرضا صدر]]، [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]]، [[میرزا مهدی امامی مازندرانی]]، [[علامه طباطبایی]]، [[سیدحسین بروجردی]]، [[امام‌خمینی]]، [[مرتضی حائری یزدی]]، [[سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی]]، [[سیدمحسن حکیم]]، [[سیدابوالقاسم خویی]]، [[سیدمحمود حسینی شاهرودی]]، [[میرزا باقر زنجانی]]، میرزا هاشم آملی، سیدیحیی یزدی، میرزا حسین یزدی، محمد کوهستانی و... | |||
| شاگردان = | |||
| محل تحصیل =کوهستان، ساری، قم و نجف | |||
| اجازه روایت از = | |||
| اجازه اجتهاد از = | |||
| اجازه روایت به = | |||
| اجازه اجتهاد به = | |||
| تالیفات =تقریرات درس خارج آیت‌الله میرزا هاشم آملی، تقریر دروس خارج اصول آیت‌الله میرزا باقر زنجانی، دیوان اشعار فارسی، هدیه الانوار، زندگینامه خودنوشت و... | |||
| سایر =تدریس و تبلیغ | |||
| سیاسی =مبارزه با [[رژیم پهلوی]] و حمایت از [[انقلاب اسلامی ایران|نهضت امام‌خمینی]] | |||
| اجتماعی = تأسیس حوزه علمیه جعفریه در رستمکلا | |||
| امضا = | |||
| وبگاه رسمی = | |||
}} | |||
'''ابوالحسن ایازی'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی. | '''ابوالحسن ایازی'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی. | ||
==زادگاه و تحصیل== | |||
ابوالحسن ایازی در سال ۱۳۰۸ش در شهر رستمکلا در مازندران و در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. پدرش شیخ حیدر ایازی از عالمان برجسته رستمکلا بود.<ref>شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۳، ص۲۵۹.</ref> | |||
ابوالحسن ایازی دوران ابتدایی را در زادگاهش گذراند. سپس به تحصیل دروس حوزوی پرداخت و ادبیات را در رستمکلا و نزد پدرش که از مدرسان دروس حوزوی در آن شهر بود، آموخت. او در سال ۱۳۲۰ش راهی کوهستان بهشهر شد و در حوزه علمیه آنجا از درس شیخ محمد کوهستانی بهره‌مند شد. آنگاه به ساری رفت و مدتی کوتاه از درس عالمان آن شهر چون آقایان قیومی، امامی، صدوق، سعادت، عظیمی، رحمانی ساروی، پیشنمازی و زهدی استفاده کرد. ایازی در سال ۱۳۲۵ش.<ref>امیری سوادکوهی، قوام‌الدین: ایازی از ملکوت، ص۲۴.</ref> برای تکمیل تحصیلات حوزوی راهی [[قم]] شد و در [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه آن شهر]] در دروس سطح استادان آنجا<ref>شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۳، ص۲۵۹.</ref> ازجمله از درس‌های [[محمد فکور یزدی]]، [[امام‌موسی صدر|سیدموسی صدر]]، [[سیدرضا صدر]]، [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]] و بتولی گیلانی بهره‌مند شد و هم‌زمان از درس‌های فلسفه و علوم عقلی [[میرزا مهدی امامی مازندرانی]] و [[علامه طباطبایی|علامه سیدمحمدحسین طباطبایی]] استفاده می‌کرد.<ref>امیری سوادکوهی، قوام‌الدین: ایازی از ملکوت، ص۲۴.</ref> سپس در درس‌های خارج فقه و اصول [[سیدحسین بروجردی|سیدحسین طباطبایی بروجردی]]، [[امام‌خمینی]]،<ref>امیری سوادکوهی، قوام‌الدین: ایازی از ملکوت، ص۲۴ و ۵۴؛ انصاری قمی، «درگذشتگان: آیت‌الله ایازی»، ص۱۱۳؛ «یادی از مرحوم آیت‌الله ایازی»، ص۵۵.</ref> [[مرتضی حائری یزدی|شیخ مرتضی حائری یزدی]] و [[سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی]] شرکت نمود.<ref>امیری سوادکوهی، قوام‌الدین: ایازی از ملکوت، ص۲۴.</ref> درباره سال‌های دقیق حضور او در درس‌های خارج فقه و اصول امام‌خمینی اطلاعاتی در دست نیست، ولی می‌توان احتمال داد که در مدت حضور در قم (۱۳۲۵-۱۳۳۴ش) در آن درس‌ها در [[مسجد محمدیه|مساجد محمدیه]] و [[مسجد سلماسی|سلماسی]] بهره می‌برده است. در کنار حضور در [[حوزه علمیه قم]]، تابستان‌ها به تهران و مشهد می‌رفت و از درس‌های [[محمدعلی شاه‌آبادی|شیخ محمدعلی شاه‌آبادی]]، [[حبیب‌الله گلپایگانی]]، [[محمدتقی ادیب نیشبابوری]] و حصارکی بهره‌مند می‌شد.<ref>امیری سوادکوهی، قوام‌الدین: ایازی از ملکوت، ص۲۴.</ref> | |||
ایازی | |||
ابوالحسن ایازی در ۲۶ اسفند ۱۳۸۰ در تهران درگذشت و پیکرش پس از انتقال به ساری و تشییع در آنجا و اقامه نماز توسط فرزندش شیخ محمدرضا ایازی، در حیاط حوزه و مسجد جعفریه در رستمکلا به خاک سپرده شد | ایازی پس از سال‌ها تحصیل در قم در سال ۱۳۳۴ش به عراق رفت و در [[حوزه علمیه نجف|حوزه علمیه نجف اشرف]]، در درس‌های خارج فقه و اصول [[سیدمحسن حکیم|سیدمحسن طباطبایی حکیم]]، [[حسین حلی|شیخ حسین حلی]]، [[سیدابوالقاسم خویی]]، [[سیدمحمود حسینی شاهرودی]]، [[میرزا باقر زنجانی]]، میرزا هاشم آملی، سیدیحیی یزدی و میرزا حسین یزدی حضور یافت. او پس از هفت سال تحصیل در حوزه علمیه نجف اشرف، به دعوت استادش شیخ محمد کوهستانی و تقاضای مردم مازندران در سال ۱۳۴۱ش به رستمکلا بازگشت و به تبلیغ دین و اقامه نماز جماعت در آنجا پرداخت. در همان زمان با کمک مردم رستمکلا حوزه علمیه جعفریه را تأسیس کرد و به اداره آنجا و همچنین تدریس در آن حوزه پرداخت.<ref>امیری سوادکوهی، قوام‌الدین: ایازی از ملکوت، ص۱۵۸ و ۲۵.</ref> | ||
==فعالیت مبارزاتی== | |||
منابع | ایازی در نخستین روزهای سال ۱۳۵۷ش و به مناسبت اقدامات سرکوبگرانه [[حکومت پهلوی]] در چهلمین روز حادثه تبریز (۲۹ بهمن ۱۳۵۶) و سرکوب تظاهرات مردم در شهرهای یزد و جهرم و اهواز و اصفهان، همراه با جمعی از عالمان برجسته مازندران، بیانیه‌ای ۱۴ ماده‌ای و مفصل صادر کردند. آنان در آن بیانیه «تغییر احکام مسلّمه اسلام و انکار ضروریات مذهب و تهمت و جسارت به مقام [[مرجعیت]] که رتبه نیابت از مقام مقدس حضرت بقیه‌الله ارواحنا فداه می‌باشد، بالخصوص حضرت آیت‌الله‌العظمی آقای خمینی دام ظله العالی، حبس افکار و تفتیش عقاید و نبودن آزادی مشروع و تأمین برای عقلا و مصلحین، به وجود آمدن حکومت خودمختاری و استبداد که نه مورد رضای خالق است و نه مورد قبول مخلوق، تشکیل مجلسین غیرشرعی و غیرقانونی به خاطر آزاد نبودن ملت و گرفتاری طبقات بی‌گناه ملت در زندان‌ها و تبعیدگاه‌ها با افترائات و اتهامات ناروا بالخصوص اهل علم محترم و دانشگاهیان، حیف‌ومیل بی‌حدوحساب بیت‌المال و بی‌اطلاعی امناء قوم از درآمد و مخارج کشور و عدم توازن و تعادل در کشور، تضعیف اسلام و محو آثار شریعت به‌صورت تغییر تاریخ پرافتخار اسلام و تبدیلش به تاریخ مشکوک و مبهم، آزادی مطلق دادن بلکه تقویت و تحریک نمودن جهال و مغرضین در واقع مأمورین، ترویج فحشاء و فساد و مسائل خلاف عفت و اخلاق به شکل‌های مختلف تحت عنوان فرهنگ و هنر، محدود کردن تعلیم قرآن مجید و سایر تعلیمات لازم و مفید را در آموزش‌وپرورش و انحلال مدارس ملی مانند جامعه تعلیمات اسلامی، اجبار نمودن دختران و زنان مسلمان به بی‌حجابی در مدارس و غیرها، تصدی اشخاص بی‌صلاحیت در پست‌ها و مقامات، تملّقات و گزاف‌گویی رجال تا در حد تفسیر نمودن قرآن مجید، اختلال و بی‌توجهی به اصول معاش و شئون اقتصاد چون کشاورزی و فلاحت و تجارت آزاد و غیرها و تشویق نکردن فلّاح و زارع و دامپرور و حشم‌دار، تعیین نمودن میلاد قطعی برای زرتشت و روز تولدش را در رادیو اعلام نمودن و حال آنکه از اباطیل و دروغ‌های شاخ‌دار است» انتقاد کردند و در پایان تأکید کردند «حاضریم با کمال میل و شوق تا در راه اسلام به شهادت برسیم، از حبس و تبعید و اهانت هراسی نداریم». این بیانیه در قم به‌صورت جزوه‌ای منتشر شد و سپس به خارج از کشور ارسال شد و بازتاب زیادی در محافل مطبوعاتی و سیاسی داشت.<ref>امیری سوادکوهی، قوام‌الدین: ایازی از ملکوت، ص۱۹۰-۲۱۱؛ «[https://www.hawzahnews.com/news/439825 بیانیه ۱۴ ماده‌ای که پایه‌های سلطنت پهلوی را متزلزل کرد]»، خبرگزاری حوزه.</ref> | ||
==تألیفات== | |||
[[رده:پروژه شاگردان]] | ایازی در کنار تدریس و اداره مدرسه علمیه جعفریه رستمکلا، به تألیف آثار علمی هم می‌پرداخت و تألیفات او عبارت است از: یک دوره فقه معاملی در پنج دفتر (تقریرات درس خارج آیت‌الله میرزا هاشم آملی(ره) به عربی)، یک دوره اصول فقه در سه دفتر (تقریر دروس خارج اصول آیت‌الله میرزا باقر زنجانی به عربی)، دیوان اشعار فارسی، هدیه الانوار (دیوان اشعار عربی که به اقتضاء از الفیه ابن مالک در قواعد زبان عربی سروده است و خود نیز آن را ترجمه کرده است)، زندگینامه خودنوشت شامل سه دفتر که شرح زندگی از دوران کودکی و خصوصیات محیط زندگی و ایام تحصیل از مازندران تا قم و نجف و سایر حوادث عبرت‌آموز در آن آمده است. | ||
==درگذشت== | |||
ابوالحسن ایازی در ۲۶ اسفند ۱۳۸۰ در تهران درگذشت و پیکرش پس از انتقال به ساری و تشییع در آنجا و اقامه نماز توسط فرزندش شیخ محمدرضا ایازی، در حیاط حوزه و مسجد جعفریه در رستمکلا به خاک سپرده شد.<ref>امیری سوادکوهی، قوام‌الدین: ایازی از ملکوت، ص۲۵.</ref> | |||
==پانویس== | |||
{{پانویس}} | |||
==منابع== | |||
{{منابع}} | |||
* امیری سوادکوهی، محمد (۱۳۸۷)، قوام‌الدین: ایازی از ملکوت (شرح حال عالم زاهد و معلم بزرگ اخلاق علامه شیخ ابوالحسن ایازی)، تهران، سلسله. | |||
* انصاری قمی، ناصرالدین (۱۳۸۱)، «درگذشتگان: آیت‌الله ایازی»، دوماهنامه آینه پژوهش، شماره ۷۴، خرداد و تیر. | |||
* «[https://www.hawzahnews.com/news/439825 بیانیه ۱۴ ماده‌ای که پایه‌های سلطنت پهلوی را متزلزل کرد]»، خبرگزاری حوزه. | |||
* «یادی از مرحوم آیت‌الله ایازی» (۱۳۸۱)، ماهنامه درس‌هایی از مکتب اسلام، شماره ۴۹۷، مرداد. | |||
{{پایان}} | |||
[[رده:مقاله‌های ارزیابی‌شده/پروژه شاگردان]] | |||
[[رده:شاگردان درس خارج فقه امام‌خمینی]] | |||
[[رده:شاگردان درس خارج اصول امام‌خمینی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ مهر ۱۴۰۳، ساعت ۲۱:۵۶
 | |
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| تاریخ تولد | ۱۳۰۸ش |
| زادگاه | شهر رستمکلا در مازندران |
| تاریخ وفات | ۲۶ اسفند ۱۳۸۰ |
| محل دفن | حیاط حوزه و مسجد جعفریه در رستمکلا |
| شهر وفات | تهران |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | محمد فکور یزدی، امام‌موسی صدر، سیدرضا صدر، سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی، میرزا مهدی امامی مازندرانی، علامه طباطبایی، سیدحسین بروجردی، امام‌خمینی، مرتضی حائری یزدی، سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی، سیدمحسن حکیم، سیدابوالقاسم خویی، سیدمحمود حسینی شاهرودی، میرزا باقر زنجانی، میرزا هاشم آملی، سیدیحیی یزدی، میرزا حسین یزدی، محمد کوهستانی و... |
| محل تحصیل | کوهستان، ساری، قم و نجف |
| تألیفات | تقریرات درس خارج آیت‌الله میرزا هاشم آملی، تقریر دروس خارج اصول آیت‌الله میرزا باقر زنجانی، دیوان اشعار فارسی، هدیه الانوار، زندگینامه خودنوشت و... |
| سایر | تدریس و تبلیغ |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| سیاسی | مبارزه با رژیم پهلوی و حمایت از نهضت امام‌خمینی |
| اجتماعی | تأسیس حوزه علمیه جعفریه در رستمکلا |
| وبگاه رسمی | |
ابوالحسن ایازی، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.
زادگاه و تحصیل
ابوالحسن ایازی در سال ۱۳۰۸ش در شهر رستمکلا در مازندران و در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. پدرش شیخ حیدر ایازی از عالمان برجسته رستمکلا بود.[۱]
ابوالحسن ایازی دوران ابتدایی را در زادگاهش گذراند. سپس به تحصیل دروس حوزوی پرداخت و ادبیات را در رستمکلا و نزد پدرش که از مدرسان دروس حوزوی در آن شهر بود، آموخت. او در سال ۱۳۲۰ش راهی کوهستان بهشهر شد و در حوزه علمیه آنجا از درس شیخ محمد کوهستانی بهره‌مند شد. آنگاه به ساری رفت و مدتی کوتاه از درس عالمان آن شهر چون آقایان قیومی، امامی، صدوق، سعادت، عظیمی، رحمانی ساروی، پیشنمازی و زهدی استفاده کرد. ایازی در سال ۱۳۲۵ش.[۲] برای تکمیل تحصیلات حوزوی راهی قم شد و در حوزه علمیه آن شهر در دروس سطح استادان آنجا[۳] ازجمله از درس‌های محمد فکور یزدی، سیدموسی صدر، سیدرضا صدر، سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی و بتولی گیلانی بهره‌مند شد و هم‌زمان از درس‌های فلسفه و علوم عقلی میرزا مهدی امامی مازندرانی و علامه سیدمحمدحسین طباطبایی استفاده می‌کرد.[۴] سپس در درس‌های خارج فقه و اصول سیدحسین طباطبایی بروجردی، امام‌خمینی،[۵] شیخ مرتضی حائری یزدی و سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی شرکت نمود.[۶] درباره سال‌های دقیق حضور او در درس‌های خارج فقه و اصول امام‌خمینی اطلاعاتی در دست نیست، ولی می‌توان احتمال داد که در مدت حضور در قم (۱۳۲۵-۱۳۳۴ش) در آن درس‌ها در مساجد محمدیه و سلماسی بهره می‌برده است. در کنار حضور در حوزه علمیه قم، تابستان‌ها به تهران و مشهد می‌رفت و از درس‌های شیخ محمدعلی شاه‌آبادی، حبیب‌الله گلپایگانی، محمدتقی ادیب نیشبابوری و حصارکی بهره‌مند می‌شد.[۷]
ایازی پس از سال‌ها تحصیل در قم در سال ۱۳۳۴ش به عراق رفت و در حوزه علمیه نجف اشرف، در درس‌های خارج فقه و اصول سیدمحسن طباطبایی حکیم، شیخ حسین حلی، سیدابوالقاسم خویی، سیدمحمود حسینی شاهرودی، میرزا باقر زنجانی، میرزا هاشم آملی، سیدیحیی یزدی و میرزا حسین یزدی حضور یافت. او پس از هفت سال تحصیل در حوزه علمیه نجف اشرف، به دعوت استادش شیخ محمد کوهستانی و تقاضای مردم مازندران در سال ۱۳۴۱ش به رستمکلا بازگشت و به تبلیغ دین و اقامه نماز جماعت در آنجا پرداخت. در همان زمان با کمک مردم رستمکلا حوزه علمیه جعفریه را تأسیس کرد و به اداره آنجا و همچنین تدریس در آن حوزه پرداخت.[۸]
فعالیت مبارزاتی
ایازی در نخستین روزهای سال ۱۳۵۷ش و به مناسبت اقدامات سرکوبگرانه حکومت پهلوی در چهلمین روز حادثه تبریز (۲۹ بهمن ۱۳۵۶) و سرکوب تظاهرات مردم در شهرهای یزد و جهرم و اهواز و اصفهان، همراه با جمعی از عالمان برجسته مازندران، بیانیه‌ای ۱۴ ماده‌ای و مفصل صادر کردند. آنان در آن بیانیه «تغییر احکام مسلّمه اسلام و انکار ضروریات مذهب و تهمت و جسارت به مقام مرجعیت که رتبه نیابت از مقام مقدس حضرت بقیه‌الله ارواحنا فداه می‌باشد، بالخصوص حضرت آیت‌الله‌العظمی آقای خمینی دام ظله العالی، حبس افکار و تفتیش عقاید و نبودن آزادی مشروع و تأمین برای عقلا و مصلحین، به وجود آمدن حکومت خودمختاری و استبداد که نه مورد رضای خالق است و نه مورد قبول مخلوق، تشکیل مجلسین غیرشرعی و غیرقانونی به خاطر آزاد نبودن ملت و گرفتاری طبقات بی‌گناه ملت در زندان‌ها و تبعیدگاه‌ها با افترائات و اتهامات ناروا بالخصوص اهل علم محترم و دانشگاهیان، حیف‌ومیل بی‌حدوحساب بیت‌المال و بی‌اطلاعی امناء قوم از درآمد و مخارج کشور و عدم توازن و تعادل در کشور، تضعیف اسلام و محو آثار شریعت به‌صورت تغییر تاریخ پرافتخار اسلام و تبدیلش به تاریخ مشکوک و مبهم، آزادی مطلق دادن بلکه تقویت و تحریک نمودن جهال و مغرضین در واقع مأمورین، ترویج فحشاء و فساد و مسائل خلاف عفت و اخلاق به شکل‌های مختلف تحت عنوان فرهنگ و هنر، محدود کردن تعلیم قرآن مجید و سایر تعلیمات لازم و مفید را در آموزش‌وپرورش و انحلال مدارس ملی مانند جامعه تعلیمات اسلامی، اجبار نمودن دختران و زنان مسلمان به بی‌حجابی در مدارس و غیرها، تصدی اشخاص بی‌صلاحیت در پست‌ها و مقامات، تملّقات و گزاف‌گویی رجال تا در حد تفسیر نمودن قرآن مجید، اختلال و بی‌توجهی به اصول معاش و شئون اقتصاد چون کشاورزی و فلاحت و تجارت آزاد و غیرها و تشویق نکردن فلّاح و زارع و دامپرور و حشم‌دار، تعیین نمودن میلاد قطعی برای زرتشت و روز تولدش را در رادیو اعلام نمودن و حال آنکه از اباطیل و دروغ‌های شاخ‌دار است» انتقاد کردند و در پایان تأکید کردند «حاضریم با کمال میل و شوق تا در راه اسلام به شهادت برسیم، از حبس و تبعید و اهانت هراسی نداریم». این بیانیه در قم به‌صورت جزوه‌ای منتشر شد و سپس به خارج از کشور ارسال شد و بازتاب زیادی در محافل مطبوعاتی و سیاسی داشت.[۹]
تألیفات
ایازی در کنار تدریس و اداره مدرسه علمیه جعفریه رستمکلا، به تألیف آثار علمی هم می‌پرداخت و تألیفات او عبارت است از: یک دوره فقه معاملی در پنج دفتر (تقریرات درس خارج آیت‌الله میرزا هاشم آملی(ره) به عربی)، یک دوره اصول فقه در سه دفتر (تقریر دروس خارج اصول آیت‌الله میرزا باقر زنجانی به عربی)، دیوان اشعار فارسی، هدیه الانوار (دیوان اشعار عربی که به اقتضاء از الفیه ابن مالک در قواعد زبان عربی سروده است و خود نیز آن را ترجمه کرده است)، زندگینامه خودنوشت شامل سه دفتر که شرح زندگی از دوران کودکی و خصوصیات محیط زندگی و ایام تحصیل از مازندران تا قم و نجف و سایر حوادث عبرت‌آموز در آن آمده است.
درگذشت
ابوالحسن ایازی در ۲۶ اسفند ۱۳۸۰ در تهران درگذشت و پیکرش پس از انتقال به ساری و تشییع در آنجا و اقامه نماز توسط فرزندش شیخ محمدرضا ایازی، در حیاط حوزه و مسجد جعفریه در رستمکلا به خاک سپرده شد.[۱۰]
پانویس
- ↑ شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۳، ص۲۵۹.
- ↑ امیری سوادکوهی، قوام‌الدین: ایازی از ملکوت، ص۲۴.
- ↑ شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۳، ص۲۵۹.
- ↑ امیری سوادکوهی، قوام‌الدین: ایازی از ملکوت، ص۲۴.
- ↑ امیری سوادکوهی، قوام‌الدین: ایازی از ملکوت، ص۲۴ و ۵۴؛ انصاری قمی، «درگذشتگان: آیت‌الله ایازی»، ص۱۱۳؛ «یادی از مرحوم آیت‌الله ایازی»، ص۵۵.
- ↑ امیری سوادکوهی، قوام‌الدین: ایازی از ملکوت، ص۲۴.
- ↑ امیری سوادکوهی، قوام‌الدین: ایازی از ملکوت، ص۲۴.
- ↑ امیری سوادکوهی، قوام‌الدین: ایازی از ملکوت، ص۱۵۸ و ۲۵.
- ↑ امیری سوادکوهی، قوام‌الدین: ایازی از ملکوت، ص۱۹۰-۲۱۱؛ «بیانیه ۱۴ ماده‌ای که پایه‌های سلطنت پهلوی را متزلزل کرد»، خبرگزاری حوزه.
- ↑ امیری سوادکوهی، قوام‌الدین: ایازی از ملکوت، ص۲۵.
منابع
- امیری سوادکوهی، محمد (۱۳۸۷)، قوام‌الدین: ایازی از ملکوت (شرح حال عالم زاهد و معلم بزرگ اخلاق علامه شیخ ابوالحسن ایازی)، تهران، سلسله.
- انصاری قمی، ناصرالدین (۱۳۸۱)، «درگذشتگان: آیت‌الله ایازی»، دوماهنامه آینه پژوهش، شماره ۷۴، خرداد و تیر.
- «بیانیه ۱۴ ماده‌ای که پایه‌های سلطنت پهلوی را متزلزل کرد»، خبرگزاری حوزه.
- «یادی از مرحوم آیت‌الله ایازی» (۱۳۸۱)، ماهنامه درس‌هایی از مکتب اسلام، شماره ۴۹۷، مرداد.