حسین محقق قمی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(+رده:شاگردان درس خارج اصول امام‌خمینی; +رده:شاگردان درس خارج فقه امام‌خمینی; ±رده:پروژه شاگردان←رده:مقاله‌های ارزیابی‌شده/پروژه شاگردان using HotCat) |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
* صحیفه دل، خاطرات مکتوب از شاگردان امام‌خمینی(س) (۱۳۷۹)، به کوشش حمید بصیرت‌منش و احمد میریان، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی(س). | * صحیفه دل، خاطرات مکتوب از شاگردان امام‌خمینی(س) (۱۳۷۹)، به کوشش حمید بصیرت‌منش و احمد میریان، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی(س). | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
[[رده:پروژه شاگردان]] | [[رده:مقاله‌های ارزیابی‌شده/پروژه شاگردان]] | ||
[[رده:شاگردان درس خارج اصول امام‌خمینی]] | |||
[[رده:شاگردان درس خارج فقه امام‌خمینی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ مهر ۱۴۰۳، ساعت ۲۱:۲۷
 | |
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| زادگاه | قم |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | امام‌خمینی و ... |
| محل تحصیل | قم |
| سایر | اجازه تصدی در امور حسبیه و شرعیه از امام‌خمینی |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| سیاسی | مبارزه با رژیم پهلوی و حمایت از نهضت امام‌خمینی |
| وبگاه رسمی | |
حسین محقق قمی، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.
حسین محقق قمی در قم به دنیا آمد. درباره تاریخ تولد و همچنین تحصیلات او اطلاعاتی در دست نیست. او از جمله افرادی بود که از اواخر دهه ۱۳۳۰ش در درس‌های امام‌خمینی شرکت می‌کرد. محمدعلی امینیان که در صحیفه دل فهرستی از شاگردان امام‌خمینی ارائه داده است، نام او را در شمار شاگردان امام‌خمینی آورده است،[۱] ولی درباره سال‌های حضور او در درس‌های امام‌خمینی یا حضور او در درس‌های خارج فقه یا اصول یا هر دو درس گزارشی وجود ندارد. او از نخستین افرادی بود که از امام‌خمینی اجازه تصدی در امور حسبیه و شرعیه به قدر معاش و ایصال مازاد دریافت کرد؛ امام‌خمینی این اجازه‌نامه را در ۱۴ بهمن ۱۳۴۰ خطاب به او صادر کرد.[۲]
محقق قمی در سال ۱۳۴۹ش در تهران حضور داشت و در خرداد همان سال پس از رحلت سیدمحسن طباطبایی حکیم، همراه با جمعی از روحانیان تهران، تلگرافی به امام‌خمینی ارسال کردند و در آن درگذشت آیت‌الله حکیم را به «آیت‌الله العظمی آقای خمینی مرجع عالیقدر» و «پیشوای عظیم‌الشأن» تسلیت گفتند.[۳] در آستانه نیمه شعبان ۱۳۵۷ش هم همراه با جمعی از روحانیان مبارز تهران، با اشاره به مصائب ناگوار و حوادث خونینی که در قم و سایر شهرها بر شیعیان وارد آمده است و در اعتراض به «دستگاه جبار و خونخوار حاکم ایران که دستش تا مرفق به خون آزادگان مسلمان آلوده است»، بخشی از اعلامیه امام‌خمینی را در این باره آوردند و اعلام کردند به پیروی از مرجع تقلید، جشن نیمه‌شعبان را بدون چراغانی و مبادله تبریک برگزار خواهند کرد و با برگزاری سخنرانی‌های آگاه‌کننده و بیداری‌بخش، تلاش خواهند کرد مرهمی بر جراحات قلب مقدس امام زمان(عج) گذاشته شود.[۴] در شهریور ۱۳۵۷ش و پس از فاجعه سینما رکس آبادان و کشته و زخمی‌شدن صدها نفر در آن حادثه، همراه با روحانیان مبارز تهران با صدور اعلامیه‌ای، با انتساب آن حادثه به حکومت پهلوی، شهادت جمعی از مردم را توسط مأموران حکومت پهلوی محکوم کردند.[۵]
پانویس
منابع
- اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
- روحانی، سیدحمید (۱۳۶۴)، نهضت امام‌خمینی در ایران، ج۲، تهران، واحد فرهنگی بنیاد شهید با همکاری سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی.
- صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی(س).
- صحیفه دل، خاطرات مکتوب از شاگردان امام‌خمینی(س) (۱۳۷۹)، به کوشش حمید بصیرت‌منش و احمد میریان، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی(س).