ربا: تفاوت میان نسخه‌ها - ویکی امام خمینی

خط ۱:

'''ربا'''، حرمت ربا و ردّ حیله‌های فرار از آن.

ربا؛ مبادله دو کالای همجنس پیمانه‌ای یا وزنی با زیادی در یک طرف، یا قرض‌دادن به شرط اضافی است.

امام‌خمینی، ربا را یکی از بزرگ‌ترین [[گناه|گناهان کبیره]] شمرده و بعید نمی‌داند که حرمت آن از ضروریات دین باشد. ایشان حکمت یا علت تحریم ربا را [[ظلم]] و فساد اقتصادی، گسترش حرص و طمع و از میان‌رفتن کارهای سودمند ازجمله قرض‌الحسنه شمرده‌است.

اشیا و کالاهای مورد معامله به چهار گروه؛ مکیل، موزون، معدود و شمارشی و مشاهده‌ای تقسیم می‌شوند. ربا در دو قسم اول رخ می‌دهد. بنابراین ربا بر دو گونه است؛ ربای معاملی: مبادله دو کالای همجنس پیمانه‌ای یا وزنی با زیادی در یک طرف و ربای قرضی: قرض‌دادن به شرط اضافی است.

از نگاه امام‌خمینی، ربای معاملی منحصر به کالاهای مکیل و موزون است و چک‌های تضمینی متداول در ایران را در حکم اسکناس می‌داند و به جواز خرید و فروش نقدی و بدون مدت آن به زیاد و کم [[فتوا]] داده‌است.

در ربای قرضی مسائلی مطرح است ازجمله: ۱. صحیح یا باطل‌بودن قرض ربوی: امام‌خمینی، معتقد است تنها شرط باطل و اصل قرض صحیح است.

۲. سود سپرده‌های بانکی: به فتوای امام‌خمینی، سپرده‌های بانکی اگر [[قرض]] باشد و نفعی در آن شرط نشود، اشکال ندارد.

۳. جبران کاهش ارزش پول: امام‌خمینی، جبران کاهش پول را در مهر زن از مصادیق ربا دانسته‌است.

امام‌خمینی در آغاز، راه‌های فرار از ربا را پذیرفته بود؛ ولی بعدها با توجه به پیامدهای ناگوار آن برای [[اقتصاد]] جامعه، هرگونه معامله‌ای را که حیله‌ای برای فرار از ربا باشد، در حکم ربا دانست.

امام‌خمینی، افرادی چون: پدر، فرزند، زن و شوهر اعم از دایمی و موقت را از حکم حرام‌بودن ربا، استثنا کرده‌ و گرفتن ربا از [[کافر|کافر حربی]] را جایز ولی دادن ربا به او را برای مسلمان حرام می‌داند، همچنین رباگرفتن از [[کافر|کافر ذمی]] را حرام شمرده‌است.

== مفهوم‌شناسی ==

خط ۱۶۹:

خط ۱۸۸:

[[رده:مقاله‌های جلد پنجم دانشنامه امام‌خمینی]]

[[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]]

[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]]