محمد آل‌اسحاق: تفاوت میان نسخه‌ها

آل‌اسحاق در کنار فعالیت‌های علمی، به مبارزه با [[حکومت پهلوی]] می‌پرداخت و به همین سبب در سال ۱۳۵۳ش دستگیر و زندانی شد و در زندان تحت [[شکنجه]] قرار گرفت.<ref>«آیت‌الله شیخ محمد آل‌اسحاق به فرزند شهیدش پیوست»، ص۱۳؛ «درگذشتگان: آیت‌الله آل‌اسحاق»، ص۱۴۸.</ref> او پس از آزادی به قم رفت و در آنجا هم فعالیت خود را در دو رشته علمی (تاریخ و ادیان) و اقتصادی (شرکت سهامی رفاه طلاب) در [[حوزه علمیه قم]] پی گرفت. این فعالیت‌ها حساسیت [[ساواک]] را برانگیخت و با تداوم فعالیت‌های او در آنجا نیز مخالفت کرد.<ref>خاطرات آیت‌الله محمد آل‌اسحاق، اغلب صفحات.</ref> او با سفر به شهرهای مختلف، به ایراد سخنرانی‌های انتقادی می‌پرداخت، به همین سبب در سال ۱۳۵۴ ش توسط ساواک ممنوع‌المنبر شد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۳، ص۱۹۶-۱۹۷.</ref> با استناد به اسناد ساواک، او در تهران، آبادان،<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۳، ص۱۹۷.</ref> دزفول و قم به ایراد سخنرانی‌های انتقادی می‌پرداخت. به همین سبب وقتی در سال ۱۳۵۷ش به دعوت جمعی از روحانیان خرم‌آباد به آن شهر رفت، ساواک خواستار ارائه سوابق او شد.<ref>انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، ج۷، ص۲۹.</ref> او در آن شهر به سخنرانی در مسجد علوی آن شهر پرداخت. در ۲۷ مرداد آن سال تظاهرات گسترده‌ای در آن شهر صورت گرفت که به درگیری مردم با مأموران حکومتی انجامید. در همان روز او همراه با جمعی دیگر از روحانیان خرم‌آباد دستگیر.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۲۳، ص۳۹۸.</ref> و به تهران اعزام شد.<ref>آیت‌الله‌العظمی حسین نوری همدانی، ص۴۷۹.</ref> حضور آل‌اسحاق در خرم‌آباد حساسیت ساواک را برانگیخته بود و به همین سبب یکی از پرسش‌هایی که ساواک در بازجویی از روحانیان خرم‌آباد می‌پرسید، نحوه آشنایی و چگونگی و چرایی حضور آل‌اسحاق در خرم‌آباد بود.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۲۳، ص۴۱۵.</ref> دستگیری او با واکنش روحانیان خرم‌آباد مواجه شد و آنان با تشکیل جلساتی، به رایزنی دراین‌باره پرداختند و سپس تصمیم گرفتند در مسجد علوی دست به تحصن بزنند و خواستار تعقیب قانونی رئیس شهربانی استان شدند.<ref>سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت اسناد ساواک، ج۱۰، ص۸۴-۸۵؛ آیت‌الله‌العظمی حسین نوری همدانی، ص۴۷۹-۴۸۰.</ref> یکی دیگر از تصمیمات آنان حضور در استانداری و تأکید بر آزادی آل‌اسحاق بود.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۲۳، ص۴۳۷.</ref>

آل‌اسحاق پس از [[انقلاب اسلامی ایران|پیروزی انقلاب اسلامی]] از سوی [[امام‌خمینی]] به‌عنوان نماینده تام‌الاختیار ایشان به اراک رفت و تا سال ۱۳۶۱ش به فعالیت در آن استان پرداخت.<ref>«آیت‌الله شیخ محمد آل‌اسحاق به فرزند شهیدش پیوست»، ص۱۳.</ref> آنگاه به قم بازگشت و کانون تحقیقات اسلامی را در آن شهر بنیان نهاد و به مطالعات فرهنگی ـ تربیتی با رویکرد اسلامی پرداخت. یکی از مهم‌ترین ابتکارهای او، تدریس روان‌شناسی اسلامی در [[حوزه علمیه قم]] بود و از سال ۱۳۶۵ش آن درس را آغاز کرد.<ref>«آیت‌الله شیخ محمد آل‌اسحاق به فرزند شهیدش پیوست»، ص۱۳.</ref> که با استقبال فراوان مواجه شد. همچنین کتاب قانون بوعلی سینا را در حوزه علمیه قم تدریس می‌کرد و طبق آن کتاب طبابت می‌کرد. آل‌اسحاق همچنین مجمع پژوهشگران طب سنتی بوعلی سینا را بنیان نهاد و مدیریت آن را بر عهده گرفت. همچنین بنیان‌گذار شرکت داروسازی بوعلی دارو بود.<ref>«درگذشت ابوالشهید و استاد طب سنتی حجت‌الاسلام‌والمسلمین آل‌اسحاق»، ص۱۱.</ref> او از سال ۱۳۷۵ش به سبب کهولت سن، بحث‌های خود را به خانه‌اش منتقل کرد.  

محمد آل‌اسحاق در ۲۰ دی ۱۳۹۴ در شهر قم درگذشت و پیکرش پس از اقامه نماز توسط [[سیدموسی شبیری زنجانی]]، در گلزار شهدای علی بن جعفر (ع) شهر قم<ref>«درگذشتگان: آیت‌الله آل‌اسحاق»، ص۱۴۸.</ref> و در کنار فرزند شهیدش ابوالحسن آل‌اسحاق به خاک سپرده شد.<ref>«درگذشت ابوالشهید و استاد طب سنتی حجت‌الاسلام‌والمسلمین آل‌اسحاق»، ص۱۱.</ref>