Image-reviewer، confirmed، templateeditor
۷۲۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
امام‌خمینی به تبعیت از فقه جعفری و استفاده از دریای بی‌پایان دانش این فقه افتخار کرده<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۷۱؛ ۱۹/۱۹۱ و ۲۱/۳۹۷.</ref> و از عملکرد [[حوزه علمیه|حوزه]] و [[روحانیت]] در نگهداشت فقه جعفری با مجاهدت‌های خود قدردانی کرده است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۷۱.</ref> ایشان در کتاب‌های فقهی خود در ابواب گوناگون فقه به احادیث زیادی از امام‌صادق(ع) درباره احکام به‌ویژه مسائل مورد ابتلا استناد؛<ref>مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، الاجتهاد و التقلید، ۳۸؛ امام‌خمینی، البیع، ۳/۳۳۲ و ۴/۲۹۹؛ امام‌خمینی، مکاسب، ۱/۳۶۸.</ref> و به فلسفه برخی از مسائل شرعی از زبان امام‌صادق(ع) اشاره کرده است.<ref>امام‌خمینی، تقریرات، ۳/۵۴۷.</ref> | امام‌خمینی به تبعیت از فقه جعفری و استفاده از دریای بی‌پایان دانش این فقه افتخار کرده<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۷۱؛ ۱۹/۱۹۱ و ۲۱/۳۹۷.</ref> و از عملکرد [[حوزه علمیه|حوزه]] و [[روحانیت]] در نگهداشت فقه جعفری با مجاهدت‌های خود قدردانی کرده است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۷۱.</ref> ایشان در کتاب‌های فقهی خود در ابواب گوناگون فقه به احادیث زیادی از امام‌صادق(ع) درباره احکام به‌ویژه مسائل مورد ابتلا استناد؛<ref>مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، الاجتهاد و التقلید، ۳۸؛ امام‌خمینی، البیع، ۳/۳۳۲ و ۴/۲۹۹؛ امام‌خمینی، مکاسب، ۱/۳۶۸.</ref> و به فلسفه برخی از مسائل شرعی از زبان امام‌صادق(ع) اشاره کرده است.<ref>امام‌خمینی، تقریرات، ۳/۵۴۷.</ref> | ||
==موضع‌گیری‌های سیاسی== | ==موضع‌گیری‌های سیاسی== | ||
زندگی امام‌صادق(ع) با ده تن از حاکمان بنی‌امیه و بنی‌عباس، [[عبدالملک‌بن‌مروان]] (۶۵ـ۸۶ق)، [[ولید‌بن‌عبدالملک]] (۸۶ـ۹۶ق)، [[سلیمان‌بن‌عبدالملک]] (۹۶ـ۹۹ق)، [[عمر‌بن‌عبدالعزیز]] (۹۹ـ۱۰۱ق)، [[یزید‌بن‌عبدالملک]] | زندگی امام‌صادق(ع) با ده تن از حاکمان بنی‌امیه و بنی‌عباس، [[عبدالملک‌بن‌مروان]] (۶۵ـ۸۶ق)، [[ولید‌بن‌عبدالملک]] (۸۶ـ۹۶ق)، [[سلیمان‌بن‌عبدالملک]] (۹۶ـ۹۹ق)، [[عمر‌بن‌عبدالعزیز]] (۹۹ـ۱۰۱ق)، [[یزید‌بن‌عبدالملک]] (۱۰۱ـ۱۰۶ق) پیش از دوره امامت و با [[هشام‌بن‌عبدالملک]] (۱۰۶ـ۱۲۵ق)، [[ولید‌بن‌یزید بن‌عبدالملک]] (۱۲۵ـ۱۲۶ق)، [[یزید‌بن‌ولید بن‌عبدالملک]] (۱۲۶ق)، [[ابراهیم‌بن‌ولید بن‌عبدالملک]] (دو ماه و ده روز)، [[مروان‌بن‌محمد]] (۱۲۶ـ۱۳۲ق) همه از بنی‌امیه و نیز [[ابوالعباس سفاح]]، [[عبدالله‌بن‌محمد]] (۱۳۲ـ۱۳۷ق) و [[ابوجعفر منصور دوانیقى]] (۱۳۷ـ۱۴۸ق)<ref>قزوینی، الامام‌الصادق(ع) من المهد الی اللحد، ۴۸۱ـ۵۳۳ و ۵۶۵.</ref> از بنی‌عباس، در دوران امامت هم‌زمان بود. آن حضرت حکومت‌های بنی‌امیه<ref>کلینی، الکافی، ۵/۱۰۶؛ قزوینی، الامام‌الصادق(ع) من المهد الی اللحد، ۴۷۲ـ۴۷۷.</ref> و بنی‌عباس<ref>قزوینی، الامام‌الصادق(ع) من المهد الی اللحد، ۵۴۱ـ۵۴۲.</ref> را مشروع نمی‌دانست. | ||
بنی‌عباس که در آغاز با نیروی شیعیان و با شعار دعوت مردم برای یاری خاندان پیامبر(ص) به قدرت رسیدند، پس از پیروزی، شیعیان را کنار زدند.<ref>مدرسی، امامان شیعه و جنبش‌های مکتبی، ۱۳۸ـ۱۴۳؛ جعفری، تشیع در مسیر تاریخ، ۳۰۴ـ۳۰۵.</ref> | بنی‌عباس که در آغاز با نیروی شیعیان و با شعار دعوت مردم برای یاری خاندان پیامبر(ص) به قدرت رسیدند، پس از پیروزی، شیعیان را کنار زدند.<ref>مدرسی، امامان شیعه و جنبش‌های مکتبی، ۱۳۸ـ۱۴۳؛ جعفری، تشیع در مسیر تاریخ، ۳۰۴ـ۳۰۵.</ref> | ||