مصطفی دوستی زنجانی

دوستی زنجانی، مصطفی؛ از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام خمینی. مصطفی دوستی زنجانی در چهارم فروردین ۱۳۲۰ ش در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. پدر و جد مادری‌اش در کسوت روحانیت بودند. او دوران ابتدایی را در دبستان ملی توفیق، دبستان دولتی هدایت و دبستان صائب به پایان رساند. بخشی از دوره متوسطه را هم در دبیرستان پهلوی گذراند و در همان زمان تحصیل در دبیرستان را نیمه‌کاره رها کرد و به تحصیل دروس حوزوی روی آورد. دوستی کتاب‌های جامع‌المقدمات و حاشیه ملا عبدالله و کتاب جامی را در زنجان و نزد میرزا ابراهیم نحوی خواند. در سال ۱۳۳۶ ش برای ادامه تحصیلات به قم مهاجرت کرد و در مدرسه‌های فیضیه، دارالشفا و حجتیه کتاب‌های سیوطی و مغنی و مطول را پیش مدرسان معروف آن زمان فراگرفت. آیات ناصر مکارم، جعفر سبحانی، عبدالله جوادی آملی و احمد پایانی اردبیلی ازجمله استادان او در آن مقطع بودند. وی همچنین اسفار اربعه و تفسیر قرآن را پیش علامه سید محمدحسین طباطبایی خواند. آنگاه به فراگیری دروس خارج فقه و اصول پرداخت و از درس‌های خارج فقه آیات امام خمینی، سید محمدرضا موسوی گلپایگانی، سید محمد روحانی، شیخ کاظم تبریزی، علامه فانی اصفهانی، حسین وحید خراسانی و شیخ مرتضی حائری یزدی و خارج اصول آیات شیخ محمدعلی اراکی، سید محمد روحانی، میرزا جواد تبریزی، علامه فانی اصفهانی و سید محمدصادق روحانی بهره برد. درباره سال‌های حضور او در درس خارج فقه امام خمینی گزارش دقیقی در دست نیست، ولی با استناد به سال‌های حضور او در قم می‌توان احتمال داد که در اوایل دهه ۱۳۴۰ ش در آن درس که در مسجد اعظم قم برگزار می‌شد، شرکت می‌کرد و احتمالاً تا تبعید ایشان به خارج از کشور در آن درس حضور می‌یافت. او از مراجع تقلید چون آیات سید ابوالقاسم موسوی خویی، گلپایگانی، سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی و اراکی اجازه اخذ و صرف سهم امام و همچنین نقل روایات دریافت کرده است. دوستی هم‌زمان با تحصیل در قم، در تابستان‌ها که درس‌های حوزه علمیه زنجان برپا بود، در آنجا تدریس می‌کرد و دروسی چون سیوطی و حاشیه ملا عبدالله را تدریس می‌کرد. سپس به پیشنهاد سید ابوالفضل مجتهد زنجانی (از شاگردان آیت‌الله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی) و مسئول مدرسه ملا در زنجان، مدت یک سال در زنجان به تدریس پرداخت و سپس به قم بازگشت. در آن مدت کتاب معالم‌الاصول را پیش آیت‌الله شیخ احمد بزرگ که از مجتهدان زنجان بود، خواند («زندگینامه آیت‌الله دوستی زنجانی»، http://m-dosti.ir). دوستی در قم با امضای برخی از اعلامیه‌ها به حمایت از امام خمینی و انتقاد از حکومت پهلوی می‌پرداخت. ازجمله در ۲۷ اسفند ۱۳۴۳ همراه با محصلان زنجانی حوزه علمیه قم، نامه‌ای به امیرعباس هویدا نخست‌وزیر وقت ارسال کردند و از وضعیت موجود به‌ویژه فضای رعب و وحشتی که توسط حکومت پهلوی بر کشور حاکم شده بود، انتقاد کردند و سپس با اشاره به تبعید «مرجع بزرگ تقلید آیت‌الله‌العظمی خمینی» از کشور، آن را غیرقانونی و مغایر با شرع دانستند و خواستار بازگرداندن ایشان به کشور، آزادی دیگر زندانیان سیاسی و الغای قوانین ضددینی شدند (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۱۳۹-۱۴۱). پس از انتقال امام خمینی از ترکیه به نجف اشرف نیز همراه با جمعی از علما و فضلای زنجانی حوزه علمیه قم، با ارسال نامه‌ای به امام خمینی، ضمن تقبیح مجدد تبعید ایشان از کشور، خرسندی خود را از حضور ایشان در نجف اشرف ابراز کردند و با دیگر بر بازگشت امام خمینی به کشور تأکید نمودند و «تبعیت از منویات مقدس آن قائد بزرگوار» را در راستای «اهداف عالیه‌ای که به صلاح اسلام و ملت مسلمان ایران» است، دانستند (همان، ۱۸۰-۱۸۱؛ دوانی، ج ۵، ۱۶۷-۱۶۸). دوستی در قم در کنار تحصیل، به تدریس کتاب‌هایی چون سیوطی و مغنی در ادبیات، حاشیه و منظومه در منطق، شرح لمعه و مکاسب در فقه، بدایة الحکمه و منظومه در فلسفه، شرح تجرید در کلام و اصول الفقه و رسایل و کفایه در اصول، اشتغال داشت و بعضی از آنها را در دوره‌های متعدد تدریس کرده است و اکنون سال‌هاست که به تدریس خارج فقه و اصول در حوزه علمیه قم می‌پردازد. برخی از تألیفات او عبارت است از: تعلیقه و توضیح بر سیوطی ابن مالک (عربی) در علم نحو، شرح موجز بر کفایه‌الاصول (فارسی) در علم اصول، تلخیص و توضیح منظومه حکمت سبزواری (فارسی) در فلسفه، معاد، شکوفایی جهان و انسان (فارسی) در علم عقاید و کلام، حرکت آفرین و اصول دیالکتیک (فارسی) در علم کلام، رساله‌ای در ولایت ائمه معصومین (علیهم‌السلام) در علم کلام، رساله در شفاعت (در علم کلام)، رساله در جواب مناقشات وهابی‌ها (در بحث‌های کلامی)، سیمای توحید در ادیان (در توحید و شرک)، تقریرات درس آیت‌الله سید محمد روحانی (فقه)، تقریرات درس آیت‌الله سید محمد روحانی (اصول)، تقریرات درس آیت‌الله آقا میرزا جواد تبریزی (اصول)، تقریرات درس آیت‌الله شیخ کاظم تبریزی (فقه)، تقریرات درس آیت‌الله وحید خراسانی (فقه)، تقریرات درس آیت‌الله حاج شیخ مرتضی حائری (بحث خمس)، شرح استدلالی بر کتاب عروة الوثقی، شرح کفایه‌الاصول (مجموع بحث‌های خارج اصول) و رساله عملیه. دوستی در فرصت‌های مناسب و ایام تعطیلی حوزه، از فعالیت‌های دینی و اجتماعی غافل نبوده و خدماتی در بعضی از شهرستان‌ها انجام داده است که ساخت مسجدی در زنجان از آن جمله است؛ مسجد فوق در سال ۱۳۴۶ ش تأسیس و با پیگیری دوستی، توسعه و تجدید بنا شد («زندگینامه آیت‌الله دوستی زنجانی»، http://m-dosti.ir). منابع: اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج ۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ دوانی، علی (۱۳۷۷)، نهضت روحانیون ایران، ج ۵، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ «زندگینامه آیت‌الله دوستی زنجانی»، http://m-dosti.ir.