اسماعیل فردوسی‌پور: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «اسماعیل فردوسی‌پور، روحانی مبارز، شاگرد امام‌خمینی، نماینده خبرگان رهبری و مجلس شورای اسلامی. ==زندگی‌نامه== اسماعیل فردوسی‌پور فرزند غلامعلی، دوم شهریور ۱۳۱۷ در شهرستان فردوس استان خراسان متولد شد <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۳؛ فردوسی‌پور،...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
اسماعیل فردوسی‌پور، روحانی مبارز، شاگرد امام‌خمینی، نماینده خبرگان رهبری و مجلس شورای اسلامی.
'''اسماعیل فردوسی‌پور'''، روحانی [[مبارز]]، [[شاگردان امام‌خمینی|شاگرد امام‌خمینی]]، نماینده [[خبرگان رهبری]] و [[مجلس شورای اسلامی]].
==زندگی‌نامه==
==زندگی‌نامه==
اسماعیل فردوسی‌پور فرزند غلامعلی، دوم شهریور ۱۳۱۷ در شهرستان فردوس استان خراسان متولد شد <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۳؛ فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۵.</ref> و در پنج‌سالگی پس از درگذشت پدر، مادرش سرپرستی او را بر عهده گرفت <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۵.</ref>. وی در مسجد جامع فردوس گاهی مکبر می‌شد که مورد توجه مجتبی قزوینی امام جماعت قرار گرفت؛ به همین دلیل پس از پایان تحصیلات ابتدایی با تشویق وی به تحصیل علوم دینی روی آورد. فردوسی‌پور دروس مقدماتی حوزه را در سال ۱۳۳۱ در فردوس آغاز کرد <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۸ ـ ۱۹.</ref> و در سال ۱۳۳۲ برای ادامه تحصیل عازم مشهد شد <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۲۰؛ فردوسی‌پور، خاطرات، ۵.</ref>. او دو سال در خانه مجتبی قزوینی که از علمای تراز اول مشهد و از شاگردان سیدمحمدکاظم یزدی، میرزا‌محمدتقی شیرازی و میرزا‌محمدحسین نایینی بود زندگی کرد و زیر نظر وی تربیت شد <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۳ ـ ۵.</ref>.
اسماعیل فردوسی‌پور فرزند غلامعلی، دوم شهریور ۱۳۱۷ در شهرستان فردوس استان [[خراسان]] متولد شد <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۳؛ فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۵.</ref> و در پنج‌سالگی پس از درگذشت پدر، مادرش سرپرستی او را بر عهده گرفت <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۵.</ref>. وی در مسجد جامع فردوس گاهی مکبر می‌شد که مورد توجه مجتبی قزوینی [[امام جماعت]] قرار گرفت؛ به همین دلیل پس از پایان تحصیلات ابتدایی با تشویق وی به تحصیل [[علوم دینی]] روی آورد. فردوسی‌پور دروس مقدماتی حوزه را در سال ۱۳۳۱ در فردوس آغاز کرد <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۸ ـ ۱۹.</ref> و در سال ۱۳۳۲ برای ادامه تحصیل عازم [[مشهد]] شد <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۲۰؛ فردوسی‌پور، خاطرات، ۵.</ref>. او دو سال در خانه [[مجتبی قزوینی]] که از علمای تراز اول مشهد و از شاگردان [[سیدمحمدکاظم یزدی]]، [[میرزا‌محمدتقی شیرازی]] و [[میرزا‌محمدحسین نایینی]] بود زندگی کرد و زیر نظر وی تربیت شد <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۳ ـ ۵.</ref>.


فردوسی‌پور ادبیات عرب را در مدرسه نواب مشهد نزد محمدتقی ادیب نیشابوری و سطوح متوسط و عالی را نزد میرزااحمد مدرس یزدی، هاشم قزوینی و مجتبی قزوینی آموخت <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۵ ـ ۶؛ دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۴.</ref>؛ همچنین شرح اشارات، شرح منظومه، مشاعر، عرشیه و اسفار را از مجتبی قزوینی فرا گرفت <ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۴.</ref> و هشت سال در مشهد در درس خارج فقه و اصول حسین وحید خراسانی شرکت کرد <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۲۰؛ فردوسی‌پور، خاطرات، ۷.</ref>. فردوسی‌پور پس از حضور در نجف در سال ۱۳۴۶ از سیدابوالقاسم خویی، میرزا‌‌باقر زنجانی و سیدعلی سیستانی بهره‌مند گردید <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۸۸ ـ ۱۸۹.</ref>؛ اما بیشترین استفاده علمیِ وی یازده سال حضور در درس خارج فقه امام‌خمینی در نجف بود <ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۴.</ref>.
فردوسی‌پور ادبیات عرب را در [[مدرسه نواب]] مشهد نزد [[محمدتقی ادیب نیشابوری]] و سطوح متوسط و عالی را نزد [[میرزااحمد مدرس یزدی]]، [[هاشم قزوینی]] و [[مجتبی قزوینی]] آموخت <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۵ ـ ۶؛ دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۴.</ref>؛ همچنین [[شرح اشارات]]، [[شرح منظومه]]، مشاعر، عرشیه و [[اسفار]] را از مجتبی قزوینی فرا گرفت <ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۴.</ref> و هشت سال در مشهد در درس خارج [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] حسین وحید خراسانی شرکت کرد <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۲۰؛ فردوسی‌پور، خاطرات، ۷.</ref>. فردوسی‌پور پس از حضور در [[نجف]] در سال ۱۳۴۶ از [[سیدابوالقاسم خویی]]، [[میرزا‌‌باقر زنجانی]] و [[سیدعلی سیستانی]] بهره‌مند گردید <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۸۸ ـ ۱۸۹.</ref>؛ اما بیشترین استفاده علمیِ وی یازده سال حضور در درس خارج فقه امام‌خمینی در [[نجف]] بود <ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۴.</ref>.


فردوسی‌پور پس از مهاجرت از فردوس به مشهد و سکونت در خانه قزوینی که فردی آگاه از مسائل سیاسی روز بود، به امور سیاسی گرایش یافت <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۷ ـ ۱۰.</ref>. وقتی اعتراض امام‌خمینی به ماجرای انجمن‌های ایالتی و ولایتی آغاز شد {{ببینید|انجمن‌های ایالتی و ولایتی}}، او به نهضت پیوست و از راه و روش امام‌خمینی حمایت کرد <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۷ ـ ۱۰.</ref>. فردوسی‌پور در سال‌های ۱۳۴۱ و ۱۳۴۲ از طریق سیدعبدالکریم هاشمی‌نژاد، ابوالقاسم خزعلی، سیدمحمدرضا سعیدی و طلاب انقلابی که تابستان‌ها از قم به مشهد می‌رفتند با اندیشه‌های امام‌خمینی آشنایی پیدا کرد <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۱۸ ـ ۱۹.</ref>؛ سپس با شنیدن نوارهای سخنرانی و مطالعه اعلامیه‌های امام‌خمینی که به مشهد می‌رسید، به ایشان علاقه‌مند شد <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۱۳ ـ ۱۴.</ref>. به اعتقاد فردوسی‌پور در آغاز نهضت سال ۱۳۴۱، روحانیان مشهد نسبت به قم و تهران و حتی نجف، کمتر تحرک داشتند <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۳۷ ـ ۳۸.</ref>؛ به همین جهت طلاب انقلابی با راهنماییِ ‌مجتبی قزوینی و میرزاجواد‌ تهرانی و محوریت هاشمی‌نژاد و خود وی برای شکستن سکوت علمای مشهد در جلوی خانه برخی از روحانیان اجتماع کردند؛ اما همکاری آنان را در پی نداشت <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۱۰؛ شمس‌آبادی، نقش علمای مشهد در انقلاب، ۱۱۸ ـ ۱۲۲.</ref>.
فردوسی‌پور پس از مهاجرت از فردوس به مشهد و سکونت در خانه قزوینی که فردی آگاه از مسائل سیاسی روز بود، به امور سیاسی گرایش یافت <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۷ ـ ۱۰.</ref>. وقتی اعتراض [[امام‌خمینی]] به ماجرای انجمن‌های ایالتی و ولایتی آغاز شد {{ببینید|انجمن‌های ایالتی و ولایتی}}، او به نهضت پیوست و از راه و روش امام‌خمینی حمایت کرد <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۷ ـ ۱۰.</ref>. فردوسی‌پور در سال‌های ۱۳۴۱ و ۱۳۴۲ از طریق [[سیدعبدالکریم هاشمی‌نژاد]]، [[ابوالقاسم خزعلی]]، [[سیدمحمدرضا سعیدی]] و [[طلاب]] انقلابی که تابستان‌ها از [[قم]] به مشهد می‌رفتند با اندیشه‌های امام‌خمینی آشنایی پیدا کرد <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۱۸ ـ ۱۹.</ref>؛ سپس با شنیدن نوارهای سخنرانی و مطالعه اعلامیه‌های امام‌خمینی که به مشهد می‌رسید، به ایشان علاقه‌مند شد <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۱۳ ـ ۱۴.</ref>. به اعتقاد فردوسی‌پور در آغاز نهضت سال ۱۳۴۱، روحانیان مشهد نسبت به قم و [[تهران]] و حتی نجف، کمتر تحرک داشتند <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۳۷ ـ ۳۸.</ref>؛ به همین جهت طلاب انقلابی با راهنماییِ ‌مجتبی قزوینی و [[میرزاجواد‌ تهرانی]] و محوریت [[هاشمی‌نژاد]] و خود وی برای شکستن سکوت علمای مشهد در جلوی خانه برخی از روحانیان اجتماع کردند؛ اما همکاری آنان را در پی نداشت <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۱۰؛ شمس‌آبادی، نقش علمای مشهد در انقلاب، ۱۱۸ ـ ۱۲۲.</ref>.


فردوسی‌پور در قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲ همراه با روحانیان مبارزِ مشهد فعال بود و پس از بازداشت و حصر امام‌خمینی، دست از مبارزه نکشید و به فعالیت خود ادامه داد <ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۵.</ref>؛ به گونه‌ای که وقتی احتمال محاکمه و اعدام امام‌خمینی را شنید، برای اعتراض و پیگیری به همراه شماری از علمای مشهد به تهران و قم رفت <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۱۹.</ref>. پس از اینکه امام‌خمینی در فروردین ۱۳۴۳ آزاد شد، فردوسی‌پور همراه علما و طلاب مشهد به دیدار ایشان به قم رفت <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۴۰ ـ ۱۴۱.</ref>. وی پس از آزادی امام‌خمینی نیز با پخش اعلامیه و نوارهای ایشان به مبارزه با حکومت پهلوی ادامه داد <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۸۵.</ref> و با سخنرانی و وعظ در مناطق مختلف کشور به تبلیغ اندیشه‌های امام‌خمینی پرداخت و در خرداد ۱۳۴۳ در عباس‌آباد مازندران به دلیل سخنرانی علیه رژیم پهلوی تحت تعقیب سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک) قرار گرفت <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۸۵.</ref>. او در ماه رمضان همین سال در شهرستان فردوس مشهد طی یک سخنرانی به برنامه‌های فرهنگی حکومت پهلوی اعتراض کرد و روز بعد به شهربانی احضار و از منبر منع شد <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۸۶.</ref>؛ با این حال، سال‌های بعد به سخنرانی‌های خود در دیگر مناطق و شهرها ادامه داد که دوباره احضار شد و تذکر گرفت <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۸۶.</ref>.
فردوسی‌پور در [[قیام پانزده خرداد]] ۱۳۴۲ همراه با روحانیان مبارزِ مشهد فعال بود و پس از بازداشت و حصر امام‌خمینی، دست از [[مبارزه]] نکشید و به فعالیت خود ادامه داد <ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۵.</ref>؛ به گونه‌ای که وقتی احتمال محاکمه و اعدام امام‌خمینی را شنید، برای اعتراض و پیگیری به همراه شماری از علمای مشهد به تهران و قم رفت <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۱۹.</ref>. پس از اینکه امام‌خمینی در فروردین ۱۳۴۳ آزاد شد، فردوسی‌پور همراه علما و طلاب مشهد به دیدار ایشان به قم رفت <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۴۰ ـ ۱۴۱.</ref>. وی پس از آزادی امام‌خمینی نیز با پخش [[پیام‌ها و اعلامیه‌های امام‌خمینی|اعلامیه]] و نوارهای ایشان به [[مبارزه]] با حکومت پهلوی ادامه داد <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۸۵.</ref> و با سخنرانی و وعظ در مناطق مختلف کشور به تبلیغ اندیشه‌های امام‌خمینی پرداخت و در خرداد ۱۳۴۳ در عباس‌آباد مازندران به دلیل سخنرانی علیه رژیم پهلوی تحت تعقیب سازمان اطلاعات و امنیت کشور ([[ساواک]]) قرار گرفت <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۸۵.</ref>. او در ماه رمضان همین سال در شهرستان فردوس مشهد طی یک سخنرانی به برنامه‌های فرهنگی حکومت پهلوی اعتراض کرد و روز بعد به شهربانی احضار و از منبر منع شد <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۸۶.</ref>؛ با این حال، سال‌های بعد به سخنرانی‌های خود در دیگر مناطق و شهرها ادامه داد که دوباره احضار شد و تذکر گرفت <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۸۶.</ref>.


فردوسی‌پور در سال ۱۳۴۶ به همراه خانواده خود پنهانی راهی نجف شد و در حلقه یاران و شاگردان امام‌خمینی درآمد <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۸۸ ـ ۱۸۹.</ref>. وی در ایجاد تشکل «روحانیون مبارز» خارج از کشور نقش داشت و از اعضای هسته مرکزی این تشکل شد <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۹۵ ـ ۱۹۶.</ref>. با آغاز درس‌های ولایت فقیه امام‌خمینی در نجف، فردوسی‌پور و گروهی از طلاب انقلابی مسئولیت ضبط و آماده‌سازی و پخش درس‌ها، سخنرانی‌ها، جزوه‌ها و اعلامیه‌های ایشان را برای فرستادن به ایران بر عهده گرفتند <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۲۰۰؛ مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی، ۶/۲۲۳ ـ ۲۲۴.</ref>. وی همچنین در نجف در جمع‌آوری، تدوین، چاپ و پخش کتاب زندگی‌نامه سیدمصطفی خمینی، چاپ و پخش ماهنامه ۱۵ خرداد که در موضوع انقلاب و مبارزات منتشر می‌شد نقش داشت. این فعالیت‌ها توجه و حساسیت ساواک را در پی داشت <ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۳/۵۹۸.</ref>. در مهر ۱۳۵۷ امام‌خمینی از طریق سیداحمد خمینی در نجف به روحانیان اعلام کرد تصمیم گرفته است به کویت برود و از آنجا به کشور اسلامی دیگری خواهد رفت؛ به همین دلیل فردوسی‌پور با همکاری سیدعباس مهری نماینده امام‌خمینی در کویت، دعوتنامه امام‌خمینی و سیداحمد خمینی به کویت را تهیه کرد <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۳۸۰ ـ ۳۸۱.</ref> و ایشان را هنگام هجرت از نجف به سوی کویت و پس از ممانعت دولت کویت از ورود امام‌خمینی به آن کشور، ایشان را در سفر به پاریس همراهی کرد <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۳۸۷ ـ ۴۲۱.</ref> {{ببینید|هجرت امام‌خمینی}}.
فردوسی‌پور در سال ۱۳۴۶ به همراه خانواده خود پنهانی راهی نجف شد و در حلقه یاران و [[شاگردان امام‌خمینی]] درآمد <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۸۸ ـ ۱۸۹.</ref>. وی در ایجاد تشکل «روحانیون مبارز» خارج از کشور نقش داشت و از اعضای هسته مرکزی این تشکل شد <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۱۹۵ ـ ۱۹۶.</ref>. با آغاز درس‌های [[ولایت فقیه]] امام‌خمینی در [[نجف]]، فردوسی‌پور و گروهی از طلاب انقلابی مسئولیت ضبط و آماده‌سازی و پخش درس‌ها، [[سخنرانی‌های امام‌خمینی|سخنرانی‌ها]]، جزوه‌ها و [[پیام‌ها و اعلامیه‌های امام‌خمینی|اعلامیه‌های]] ایشان را برای فرستادن به ایران بر عهده گرفتند <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۲۰۰؛ مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی، ۶/۲۲۳ ـ ۲۲۴.</ref>. وی همچنین در نجف در جمع‌آوری، تدوین، چاپ و پخش کتاب زندگی‌نامه [[سیدمصطفی خمینی]]، چاپ و پخش ماهنامه ۱۵ خرداد که در موضوع انقلاب و مبارزات منتشر می‌شد نقش داشت. این فعالیت‌ها توجه و حساسیت ساواک را در پی داشت <ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۳/۵۹۸.</ref>. در مهر ۱۳۵۷ امام‌خمینی از طریق [[سیداحمد خمینی]] در نجف به روحانیان اعلام کرد تصمیم گرفته است به [[کویت]] برود و از آنجا به کشور اسلامی دیگری خواهد رفت؛ به همین دلیل فردوسی‌پور با همکاری [[سیدعباس مهری]] نماینده امام‌خمینی در کویت، دعوتنامه امام‌خمینی و سیداحمد خمینی به کویت را تهیه کرد <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۳۸۰ ـ ۳۸۱.</ref> و ایشان را هنگام هجرت از نجف به سوی کویت و پس از ممانعت دولت کویت از ورود امام‌خمینی به آن کشور، ایشان را در سفر به پاریس همراهی کرد <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۳۸۷ ـ ۴۲۱.</ref> {{ببینید|هجرت امام‌خمینی}}.


پس از ورود امام‌خمینی و همراهان وی به پاریس، کمیته‌ای تشکیل شد <ref>فردوسی‌پور، پابه‌پای آفتاب، ۲/۳۷۱ ـ ۳۷۲.</ref>. در این کمیته فردوسی‌پور در تدوین و تنظیم اطلاعیه دفتر ایشان و هماهنگ‌کردن دیدارهای امام‌خمینی در پاریس و نوفل لوشاتو شرکت داشت <ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۵.</ref> و در پاسخگویی به تماس‌های دفتر و ارتباط تلفنی امام‌خمینی با سران و رهبران انقلاب در ایران فعال بود <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۲۶۴.</ref> {{ببینید|نوفل لوشاتو}}. وی در دوازدهم بهمن ۱۳۵۷ با هواپیمای حامل امام‌خمینی وارد ایران شد <ref>فردوسی‌پور، پابه‌پای آفتاب، ۲/۳۹۲ ـ ۳۹۴.</ref>.
پس از ورود امام‌خمینی و همراهان وی به [[پاریس]]، کمیته‌ای تشکیل شد <ref>فردوسی‌پور، پابه‌پای آفتاب، ۲/۳۷۱ ـ ۳۷۲.</ref>. در این کمیته فردوسی‌پور در تدوین و تنظیم اطلاعیه دفتر ایشان و هماهنگ‌کردن دیدارهای امام‌خمینی در [[پاریس]] و نوفل لوشاتو شرکت داشت <ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۵.</ref> و در پاسخگویی به تماس‌های دفتر و ارتباط تلفنی امام‌خمینی با سران و رهبران انقلاب در ایران فعال بود <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۲۶۴.</ref> {{ببینید|نوفل لوشاتو}}. وی در دوازدهم بهمن ۱۳۵۷ با هواپیمای حامل امام‌خمینی وارد ایران شد <ref>فردوسی‌پور، پابه‌پای آفتاب، ۲/۳۹۲ ـ ۳۹۴.</ref>.


فردوسی‌پور پس از پیروزی انقلاب اسلامی، عضو دفتر امام‌خمینی در قم و تهران بود <ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۶.</ref>؛ همچنین مسئولیت حساب ۱۰۰ امام‌خمینی را ـ که به منظور خانه‌سازی برای مستضعفان افتتاح شده بود ـ در بنیاد مسکن انقلاب اسلامی قم بر عهده داشت <ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۶.</ref>. وی در تیرماه ۱۳۵۸ به درخواست مردم فردوس، از سوی امام‌خمینی برای رسیدگی به امور مذهبی و مشکلات محلی به آن شهر اعزام شد <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۲۵۳.</ref> و در مهر ۱۳۵۸ با حکم امام‌خمینی به سمت قاضی شرع در دادگاه‌های انقلاب اسلامی خراسان منصوب شد <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۱۷۱.</ref>؛ چنان‌که در مرداد ۱۳۵۸ به ریاست دادگاه انقلاب اسلامی شهرستان‌های طبس و فردوس انتخاب شد <ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۶.</ref>. فردوسی‌پور در خرداد ۱۳۵۹ منتخب مردم فردوس و طبس در دور اول مجلس شورای اسلامی و در خرداد ۱۳۶۳ نماینده مردم مشهد در دور دوم مجلس شورای اسلامی شد <ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۶.</ref>. او در مجلس عضو کمیسیون‌های تحقیق، اصل نود و کمیسیون امور حقوقی و قضایی بود <ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۶.</ref>. وی در فروردین ۱۳۶۱ برای تعمیر مسجد جامع و مدرسه علمیه در شهرستان فردوس اجازه استفاده از وجوهات از امام‌خمینی گرفت <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۶۷۰.</ref>. وی همچنین در دوره اول و دوم مجلس خبرگان رهبری نماینده مردم استان خراسان شد و مسئولیت برگزاری کنگره امام‌رضا(ع) را بر عهده داشت <ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۷.</ref>. وی در دی ۱۳۶۴ از امام‌خمینی اجازه تصرف در امور حسبیه و شرعی‏ را دریافت کرد <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۴۶۵.</ref> و در سال‌های ۱۳۶۵ و ۱۳۶۶ نماینده مجلس شورای اسلامی در شورای سرپرستی صدا و سیما بود و در این مقام برخی مسائل شرعی در باره صدا و سیما را از امام‌خمینی پرسیده است و امام‌خمینی پاسخ داده است <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۴۴۶؛ فردوسی‌پور، خاطرات، ۳۳۲.</ref> {{ببینید|تلویزیون}}.
فردوسی‌پور پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی]]، عضو [[دفتر امام‌خمینی]] در قم و تهران بود <ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۶.</ref>؛ همچنین مسئولیت حساب ۱۰۰ امام‌خمینی را ـ که به منظور خانه‌سازی برای مستضعفان افتتاح شده بود ـ در [[بنیاد مسکن انقلاب اسلامی]] قم بر عهده داشت <ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۶.</ref>. وی در تیرماه ۱۳۵۸ به درخواست مردم فردوس، از سوی امام‌خمینی برای رسیدگی به امور مذهبی و مشکلات محلی به آن شهر اعزام شد <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۲۵۳.</ref> و در مهر ۱۳۵۸ با حکم امام‌خمینی به سمت قاضی شرع در دادگاه‌های انقلاب اسلامی خراسان منصوب شد <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۱۷۱.</ref>؛ چنان‌که در مرداد ۱۳۵۸ به ریاست دادگاه انقلاب اسلامی شهرستان‌های طبس و فردوس انتخاب شد <ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۶.</ref>. فردوسی‌پور در خرداد ۱۳۵۹ منتخب مردم فردوس و طبس در دور اول [[مجلس شورای اسلامی]] و در خرداد ۱۳۶۳ نماینده مردم مشهد در دور دوم مجلس شورای اسلامی شد <ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۶.</ref>. او در مجلس عضو کمیسیون‌های تحقیق، اصل نود و کمیسیون امور حقوقی و قضایی بود <ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۶.</ref>. وی در فروردین ۱۳۶۱ برای تعمیر مسجد جامع و مدرسه علمیه در شهرستان فردوس اجازه استفاده از وجوهات از امام‌خمینی گرفت <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۶۷۰.</ref>. وی همچنین در دوره اول و دوم [[مجلس خبرگان رهبری]] نماینده مردم استان خراسان شد و مسئولیت برگزاری کنگره امام‌رضا(ع) را بر عهده داشت <ref>دبیرخانه، خبرگان ملت، ۱/۳۴۷.</ref>. وی در دی ۱۳۶۴ از امام‌خمینی اجازه تصرف در [[امور حسبیه]] و شرعی‏ را دریافت کرد <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۴۶۵.</ref> و در سال‌های ۱۳۶۵ و ۱۳۶۶ نماینده مجلس شورای اسلامی در شورای سرپرستی [[صدا و سیما]] بود و در این مقام برخی مسائل شرعی در باره صدا و سیما را از امام‌خمینی پرسیده است و امام‌خمینی پاسخ داده است <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۴۴۶؛ فردوسی‌پور، خاطرات، ۳۳۲.</ref> {{ببینید|تلویزیون}}.


به نظر فردوسی‌پور امام‌خمینی از لحاظ علمی تأثیری بر حوزه قم و نجف گذاشت که همه او را به عنوان مرجع، فقیه، اصولی، فیلسوف و عارف کامل و جامع پذیرفتند <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۹۶.</ref> و از نظر فهم سیاسی، ایشان از ویژگی‌هایی برخوردار بود که ‌توانست رهبر جهان تشیع و پرچمدار انقلاب باشد و مردم نیز دانستند تنها ایشان می‌تواند جانشین حقیقی سیدحسین بروجردی باشد <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۷۲ ـ ۷۳.</ref>. از نگاه وی از روزی که امام‌خمینی انقلاب را آغاز کرد، هدفش از ‌میان‌بردن رژیم نامشروع پهلوی و جایگزین‌کردن حکومت اسلامی بود و به پیروزی انقلاب اسلامی نیز یقین داشت <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۱۴۴.</ref> و هجرت ایشان به پاریس، راه‌کاری منطقی بود که یک عالِم جهادگر از محدوده محیط ستم و خفقان خارج شد <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۴۱۷ ـ ۴۱۸.</ref>.
به نظر فردوسی‌پور امام‌خمینی از لحاظ علمی تأثیری بر حوزه قم و نجف گذاشت که همه او را به عنوان مرجع، فقیه، اصولی، فیلسوف و [[عارف]] کامل و جامع پذیرفتند <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۹۶.</ref> و از نظر فهم سیاسی، ایشان از ویژگی‌هایی برخوردار بود که ‌توانست رهبر جهان [[تشیع]] و پرچمدار انقلاب باشد و مردم نیز دانستند تنها ایشان می‌تواند جانشین حقیقی [[سیدحسین بروجردی]] باشد <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۷۲ ـ ۷۳.</ref>. از نگاه وی از روزی که امام‌خمینی انقلاب را آغاز کرد، هدفش از ‌میان‌بردن رژیم نامشروع پهلوی و جایگزین‌کردن [[حکومت اسلامی]] بود و به پیروزی انقلاب اسلامی نیز یقین داشت <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۱۴۴.</ref> و هجرت ایشان به پاریس، راه‌کاری منطقی بود که یک عالِم جهادگر از محدوده محیط ستم و خفقان خارج شد <ref>فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۴۱۷ ـ ۴۱۸.</ref>.


اسماعیل فردوسی‌پور که از اعضای ذخیره شورای مرکزی حزب جمهوری اسلامی بود <ref>اسماعیلی، حزب جمهوری اسلامی، ۶۳.</ref>، در هفتم تیر ۱۳۶۰ در حادثه انفجار دفتر این حزب {{ببینید|هفت تیر}} مجروح شد <ref>کردی، زندگی و مبارزات شهید آیت‌الله بهشتی، ۱۹۶؛ اصغرنیا، یاد آن شب، ۷۷.</ref> و پس از آن دچار کسالت و بیماری شد و از وی به شهید زنده یاد می‌شد. وی سرانجام در ۲۶ بهمن ۱۳۸۵ در سن ۶۹سالگی درگذشت و در زادگاهش شهرستان فردوس به ‌خاک سپرده شد <ref>اطلاعات، ۲۸/۱۱/۱۳۸۵ش، ۲.</ref>.
اسماعیل فردوسی‌پور که از اعضای ذخیره شورای مرکزی [[حزب جمهوری اسلامی]] بود <ref>اسماعیلی، حزب جمهوری اسلامی، ۶۳.</ref>، در هفتم تیر ۱۳۶۰ در حادثه انفجار دفتر این حزب {{ببینید|هفت تیر}} مجروح شد <ref>کردی، زندگی و مبارزات شهید آیت‌الله بهشتی، ۱۹۶؛ اصغرنیا، یاد آن شب، ۷۷.</ref> و پس از آن دچار کسالت و بیماری شد و از وی به شهید زنده یاد می‌شد. وی سرانجام در ۲۶ بهمن ۱۳۸۵ در سن ۶۹سالگی درگذشت و در زادگاهش شهرستان فردوس به ‌خاک سپرده شد <ref>اطلاعات، ۲۸/۱۱/۱۳۸۵ش، ۲.</ref>.
==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}
emailconfirmed
۲٬۵۷۶

ویرایش