توکل: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''توکل'''، اعتماد قلبی به [[خداوند]] و انقطاع از خلق.
'''توکل'''، اعتماد قلبی به [[خداوند]] و انقطاع از خلق.
امام‌خمینی توکل را اعتماد بر غیر می‌داند و میان توکل، با [[رضا]]، تفویض و ثقه تفاوت قائل است.
امام‌خمینی حقیقت توکل را سکون و اطمینان به حق، تفویض امر به خداوند و اعتماد به کفالت او دانسته و منتهای توکل را رسیدن به [[مقام یقین]] و منتهی شدن یقین به توحید فعلی می‌داند.
ایشان توکل را دارای ارکانی چون علم خداوند به نیازهای بندگان و شفقت خداوند بر آنان می‌داند، و توکل را دارای مراتبی دانسته که درجات مختلف آن، به اختلاف مقامات سالکان بازمی‌گردد.
امام‌خمینی، توکل را امری تدریجی و راه تحصیل آن را ایمان به علم خداوند به نیاز او، بخل نداشتن در فیض وجود به بندگان و عمومیت رحمت خداوند می‌داند و ثمره توکل را بی‌نیازی و عزت نفس برشمرده و برای توکل موانعی چون [[دنیاطلبی]] و ضعف ایمان ذکر کرده و میان توکل و استفاده از اسباب، ناسازگاری قائل نیست.
امام‌خمینی خود در دوران مبارزه با رژیم پهلوی و در جریان جنگ تحمیلی متوکل بود و هیچ‌گاه تزلزلی در او راه نیافت.


== مفهوم‌شناسی ==
== مفهوم‌شناسی ==