آزادی در اندیشه امام‌خمینی (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

(اصلاح ارقام، اصلاح نویسه‌های عربی)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =
| نام عنوان = آزادی در اندیشه امام‌خمینی
| نام‌های دیگر =
| نام‌کتاب‌به‌فارسی =
| نویسنده = علی داستانی بیرکی
| مترجم =
| ترجمه‌به‌دیگرزبان‌ها =
| تاریخ نگارش =
| موضوع = کلیات، جایگاه آزادی، حدود آزادی، آزادی در بین قشرهای مختلف، رابطه آزادی با مفاهیم بنیادین حکومت
| سبک =
| زبان = فارسی
| ویراستار =
| به تصحیح =
| به کوشش =
| طراح جلد =
| تعداد جلد =
| تعداد صفحات =
| قطع =
| مجموعه =
| نسخه‌الکترونیکی =
| ناشر = ‏‏مؤسسه چاپ و نشر عروج
| محل نشر = تهران
| تاریخ نشر = 1392ش
| نوبت چاپ = چاپ پنجم
| شمارگان =
| شابک =
| نوع رسانه =
| وبسایت ناشر =
| مشخصات نشر =
}}
'''آزادی در اندیشه امام‌خمینی'''، دفتر بیست و هفتم از آثار موضوعی تبیان‌ها است که توسط [[مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی]] استخراج و تنظیم شده و توسط [[مؤسسه چاپ و نشر عروج]] به چاپ رسیده است. کلیات، جایگاه آزادی، حدود آزادی، آزادی در بین قشرهای مختلف، رابطه آزادی با مفاهیم بنیادین حکومت، عناوین مباحث این مجموعه می‌باشد.
'''آزادی در اندیشه امام‌خمینی'''، دفتر بیست و هفتم از آثار موضوعی تبیان‌ها است که توسط [[مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی]] استخراج و تنظیم شده و توسط [[مؤسسه چاپ و نشر عروج]] به چاپ رسیده است. کلیات، جایگاه آزادی، حدود آزادی، آزادی در بین قشرهای مختلف، رابطه آزادی با مفاهیم بنیادین حکومت، عناوین مباحث این مجموعه می‌باشد.
==محتوا==
==محتوا==
تبیان مجموعه آثاری است که در هر مجلد از آن مواضع و رهنمودهای امام‌خمینی با استناد به تألیفات ایشان، صحیفه امام و صحیفه نور درباره موضوع خاص، گردآوری و منتشر شده است (مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، دانشنامه امام‌خمینی، ۱۴۰۰ ش، ج۳، ص۲۳۶؛ مستوفی، حسین، تبیان‌ها، مجله حضور، ۱۳۹۱ ش، شماره ۸۳) و دفتر بیست و هفتم آن به «آزادی در اندیشه امام‌خمینی» اختصاص دارد.
تبیان مجموعه آثاری است که در هر مجلد از آن مواضع و رهنمودهای [[امام‌خمینی]] با استناد به تألیفات ایشان، [[صحیفه امام]] و [[صحیفه نور]] درباره موضوع خاص، گردآوری و منتشر شده است.<ref>مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، دانشنامه امام‌خمینی، ۱۴۰۰ ش، ج۳، ص۲۳۶؛ مستوفی، حسین، تبیان‌ها، مجله حضور، ۱۳۹۱ ش، شماره ۸۳</ref> و دفتر بیست و هفتم آن به «آزادی در اندیشه امام‌خمینی» اختصاص دارد.
‏ امام‌خمینی ضمن پذیرش و جانبداری از آزادی، بخصوص آزادیهای سیاسی،‎ ‏اجتماعی، آن را به مثابه یکی از حقوق فطری و طبیعی مردم در عرصه‌های مختلف‎ ‏فردی و اجتماعی، از جمله حقوق غیر اکتسابی می‌شمارند، زیرا، آزادی از مقوله حقوق‎ ‏موضوعی نیست تا انسانی به انسان دیگر اعطا کند، بلکه پاره‌ای از طبیعت آدمی و از‎ ‏جمله حقوق طبیعی اوست، حتی اگر دولت و حکومت آن را برسمیت نشناسد. در عین‎ ‏حال، جامعه به منظور حفظ ارکان خود و تأمین نظم و امنیت، می‌تواند حدود، شرایط و‎ ‏قیودی در استفاده از آزادی مقرر نماید؛ اما ایجاد تزلزل در اساس و پایه آن از حدود‎ ‏صلاحیت دولت، حکومت و جامعه بیرون است.  
‏ امام‌خمینی ضمن پذیرش و جانبداری از آزادی، بخصوص آزادیهای سیاسی،‎ ‏اجتماعی، آن را به مثابه یکی از حقوق فطری و طبیعی مردم در عرصه‌های مختلف‎ ‏فردی و اجتماعی، از جمله حقوق غیر اکتسابی می‌شمارند، زیرا، آزادی از مقوله حقوق‎ ‏موضوعی نیست تا انسانی به انسان دیگر اعطا کند، بلکه پاره‌ای از طبیعت آدمی و از‎ ‏جمله حقوق طبیعی اوست، حتی اگر دولت و حکومت آن را برسمیت نشناسد. در عین‎ ‏حال، جامعه به منظور حفظ ارکان خود و تأمین نظم و امنیت، می‌تواند حدود، شرایط و‎ ‏قیودی در استفاده از آزادی مقرر نماید؛ اما ایجاد تزلزل در اساس و پایه آن از حدود‎ ‏صلاحیت دولت، حکومت و جامعه بیرون است.  
امام‌خمینی کوشیده‌اند تا به مدد مصادیق، معنای آزادی را تا حدود زیادی تبیین و‎ ‏مشخص نمایند؛ تأکید بر حضور مردم در روند حاکمیت و نقش آنان در ساختار قدرت‎ ‏انتخابات و گزینش حاکم، نظارت و... را می‌توان از جمله مصادیقِ تبلور آزادی در بیانات‎ ‏ایشان دانست. ایشان ضمن برسمیت شناختن آزادی‌های فردی و سیاسی، اندیشه و‏ ‏بیان، احزاب و اجتماعات، عقیده و مذهب، مشارکت آزادانه مردم در تصمیم گیریها و...‎ ‏مواردی چون شرع و عقل، اخلاق و سنت‌های انسانی، قانون، عدم توطئه چینی، عدم‎ ‏فسادانگیزی و عدم ضرررسانی را تحت عنوان حدود آزادی مطرح کرده‌اند.‏ (مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، ۱۳۹۲ش، آزادی در اندیشه امام‌خمینی، مقدمه، ب).
امام‌خمینی کوشیده‌اند تا به مدد مصادیق، معنای آزادی را تا حدود زیادی تبیین و‎ ‏مشخص نمایند؛ تأکید بر حضور مردم در روند حاکمیت و نقش آنان در ساختار قدرت‎ ‏انتخابات و گزینش حاکم، نظارت و... را می‌توان از جمله مصادیقِ تبلور آزادی در بیانات‎ ‏ایشان دانست. ایشان ضمن برسمیت شناختن آزادی‌های فردی و سیاسی، اندیشه و‏ ‏بیان، احزاب و اجتماعات، عقیده و مذهب، مشارکت آزادانه مردم در تصمیم گیریها و...‎ ‏مواردی چون شرع و عقل، اخلاق و سنت‌های انسانی، قانون، عدم توطئه چینی، عدم‎ ‏فسادانگیزی و عدم ضرررسانی را تحت عنوان حدود آزادی مطرح کرده‌اند.‏ (مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، ۱۳۹۲ش، آزادی در اندیشه امام‌خمینی، مقدمه، ب).