سیدمهدی امام‌جمارانی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۰: خط ۵۰:
== فعالیت‌ها و مبارزات ==
== فعالیت‌ها و مبارزات ==
از آغاز سال ۱۳۵۶ جلسات روحانیان مبارز که به صورت جدی و هماهنگ آغاز شد، امام‌جمارانی به صورت عضوی فعال در جلسات حضور می‌یافت<ref>کردی، جامعه روحانیت مبارز تهران از شکل‌گیری تا انشعاب، ۷۷.</ref> و در شکل‌گیری [[جامعه روحانیت مبارز تهران]] نقش مؤثر داشت و همراه [[سیدمحمد موسوی خوئینی‌ها]] و [[مصطفی ملکی]] جلسه شمال تهران را اداره می‌کرد.<ref>روحانی، خاطرات حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر حسن روحانی، ۱/۴۲۸.</ref>
از آغاز سال ۱۳۵۶ جلسات روحانیان مبارز که به صورت جدی و هماهنگ آغاز شد، امام‌جمارانی به صورت عضوی فعال در جلسات حضور می‌یافت<ref>کردی، جامعه روحانیت مبارز تهران از شکل‌گیری تا انشعاب، ۷۷.</ref> و در شکل‌گیری [[جامعه روحانیت مبارز تهران]] نقش مؤثر داشت و همراه [[سیدمحمد موسوی خوئینی‌ها]] و [[مصطفی ملکی]] جلسه شمال تهران را اداره می‌کرد.<ref>روحانی، خاطرات حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر حسن روحانی، ۱/۴۲۸.</ref>
امام‌جمارانی در سال ۱۳۵۶ با برخی روحانیان مبارز به دیدار تبعیدی‌ها در شهرهای مختلف کشور رفت<ref>مرکز بررسی اسناد، ۶/۳۶۳.</ref> همچنین در آبان ۱۳۵۶ همراه علمای تهران، درگذشتِ [[سیدمصطفی خمینی]] را به امام‌خمینی تسلیت گفت،<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۲۳۳.</ref> سپس همراه علمای دیگر ازجمله [[سیدعلی‌اصغر خویی]]، [[محمدباقر آشتیانی]]، [[مرتضی مطهری]]، [[سیدمرتضی ایروانی]] و [[سیدمحمدحسین طباطبایی بروجردی]] در اعلامیه‌ای [[مطالب اهانت‌آمیز روزنامه اطلاعات به امام‌خمینی]] را محکوم کرد.<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۲۳۶–۲۳۷؛ مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۶/۱۸۸–۱۸۹.</ref> همچنین در اردیبهشت ۱۳۵۷ همراه با علمای تهران ازجمله [[مرتضی مطهری]]، [[سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی]]، [[محی‌الدین انواری]] و [[محمد مفتح]] حمله مأموران رژیم پهلوی به بیوت مراجع تقلید قم و ضرب و جرح [[طلاب]] و [[مردم]] را محکوم کرد و آن را عملی غیرانسانی خواند.<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۲۸۹.</ref>
امام‌جمارانی در سال ۱۳۵۶ با برخی روحانیان مبارز به دیدار تبعیدی‌ها در شهرهای مختلف کشور رفت<ref>مرکز بررسی اسناد، انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، ۶/۳۶۳.</ref> همچنین در آبان ۱۳۵۶ همراه علمای تهران، درگذشتِ [[سیدمصطفی خمینی]] را به امام‌خمینی تسلیت گفت،<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۲۳۳.</ref> سپس همراه علمای دیگر ازجمله [[سیدعلی‌اصغر خویی]]، [[محمدباقر آشتیانی]]، [[مرتضی مطهری]]، [[سیدمرتضی ایروانی]] و [[سیدمحمدحسین طباطبایی بروجردی]] در اعلامیه‌ای [[مطالب اهانت‌آمیز روزنامه اطلاعات به امام‌خمینی]] را محکوم کرد.<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۲۳۶–۲۳۷؛ مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۶/۱۸۸–۱۸۹.</ref> همچنین در اردیبهشت ۱۳۵۷ همراه با علمای تهران ازجمله [[مرتضی مطهری]]، [[سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی]]، [[محی‌الدین انواری]] و [[محمد مفتح]] حمله مأموران رژیم پهلوی به بیوت مراجع تقلید قم و ضرب و جرح [[طلاب]] و [[مردم]] را محکوم کرد و آن را عملی غیرانسانی خواند.<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۲۸۹.</ref>


امام‌جمارانی در تیر ۱۳۵۷ همراه علمای تهران حمایت خود را از فتوای امام‌خمینی در تحریم جشن [[نیمه شعبان]] ۱۳۵۷ به سبب کشتار مردم به دست رژیم پهلوی اعلام کرد.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۶/۳۶۰–۳۶۱ و ۸/۲۴۰؛ مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۳۲۳–۳۲۴.</ref> و به دلیل این فعالیت‌ها وی در شمار روحانیان و واعظانی دانسته شد که جلسات سخنرانی‌شان تحت نظر [[ساواک|سازمان اطلاعات و امنیت کشور]] (ساواک) بود.<ref>مرکز بررسی اسناد، ۹/۱۶۰.</ref> بر اساس نظر ساواک وی یکی از عوامل مؤثر و محرک در میان روحانیان تهران شناخته شد.<ref>مرکز بررسی اسناد، ۱۲/۳۹.</ref>
امام‌جمارانی در تیر ۱۳۵۷ همراه علمای تهران حمایت خود را از فتوای امام‌خمینی در تحریم جشن [[نیمه شعبان]] ۱۳۵۷ به سبب کشتار مردم به دست رژیم پهلوی اعلام کرد.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۶/۳۶۰–۳۶۱ و ۸/۲۴۰؛ مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۳۲۳–۳۲۴.</ref> و به دلیل این فعالیت‌ها وی در شمار روحانیان و واعظانی دانسته شد که جلسات سخنرانی‌شان تحت نظر [[ساواک|سازمان اطلاعات و امنیت کشور]] (ساواک) بود.<ref>مرکز بررسی اسناد، انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، ۹/۱۶۰.</ref> بر اساس نظر ساواک وی یکی از عوامل مؤثر و محرک در میان روحانیان تهران شناخته شد.<ref>مرکز بررسی اسناد، انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، ۱۲/۳۹.</ref>


وی در سال ۱۳۵۷، در شمار ۳۶ نفر روحانی‌ای بود که بازداشت و در زندان شهربانی به مدت دو ماه زندانی شدند.<ref>محلاتی، خاطرات و مبارزات شهید فضل‌الله محلاتی، ۷۰؛ کردی، جامعه روحانیت مبارز تهران از شکل‌گیری تا انشعاب، ۹۱.</ref> وی در ۱۸ مهر ۱۳۵۷، به مناسبت چهلم شهدای ۱۷ شهریور و سالروز درگذشت [[سیدمصطفی خمینی]]، همراه با روحانیان تهران در اعلامیه‌ای حمایت خود را از [[رهبری امام‌خمینی]] اعلام و به فشار رژیم پهلوی و دولت بعثی برای خروج امام‌خمینی از [[عراق]] اعتراض کرد.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۶/۳۸۰–۳۸۱ و ۴۷۴–۴۷۵.</ref> او در ۱۶ آذر ۱۳۵۷، همراه با علمای تهران از مردم تهران خواست در روز [[تاسوعا]] و [[عاشورا]] به خیابان‌ها بیایند و در راهپیمایی اعتراض خود را به کشتار مردم به دست رژیم پهلوی اعلام کنند.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۱۱/۶۰۹–۶۱۱.</ref> {{ببینید|متن=ببینید| تاسوعا و عاشورا}} فعالیت‌های امام‌جمارانی که حساسیت ساواک را برانگیخته بود موجب شد در ماه‌های منتهی به پیروزی انقلاب، مخفیانه زندگی کند.<ref>امام‌جمارانی، شاهد یاران، ۴۲.</ref>
وی در سال ۱۳۵۷، در شمار ۳۶ نفر روحانی‌ای بود که بازداشت و در زندان شهربانی به مدت دو ماه زندانی شدند.<ref>محلاتی، خاطرات و مبارزات شهید فضل‌الله محلاتی، ۷۰؛ کردی، جامعه روحانیت مبارز تهران از شکل‌گیری تا انشعاب، ۹۱.</ref> وی در ۱۸ مهر ۱۳۵۷، به مناسبت چهلم شهدای ۱۷ شهریور و سالروز درگذشت [[سیدمصطفی خمینی]]، همراه با روحانیان تهران در اعلامیه‌ای حمایت خود را از [[رهبری امام‌خمینی]] اعلام و به فشار رژیم پهلوی و دولت بعثی برای خروج امام‌خمینی از [[عراق]] اعتراض کرد.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۶/۳۸۰–۳۸۱ و ۴۷۴–۴۷۵.</ref> او در ۱۶ آذر ۱۳۵۷، همراه با علمای تهران از مردم تهران خواست در روز [[تاسوعا]] و [[عاشورا]] به خیابان‌ها بیایند و در راهپیمایی اعتراض خود را به کشتار مردم به دست رژیم پهلوی اعلام کنند.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۱۱/۶۰۹–۶۱۱.</ref> {{ببینید|متن=ببینید| تاسوعا و عاشورا}} فعالیت‌های امام‌جمارانی که حساسیت ساواک را برانگیخته بود موجب شد در ماه‌های منتهی به پیروزی انقلاب، مخفیانه زندگی کند.<ref>امام‌جمارانی، شاهد یاران، ۴۲.</ref>