عبدالکریم حائری یزدی: تفاوت میان نسخه‌ها

سرانجام ‌عبدالکریم حائری یزدی در بهمن سال ۱۳۱۵ برابر با ذیقعده ۱۳۵۵ق در ۷۶سالگی درگذشت.<ref>حائری، مرتضی، خاطرات، ۶۰۱.</ref> رژیم پهلوی خبر درگذشت حائری یزدی را منتشر کرد و دستور داد در هر شهر تنها یک [[مجلس ترحیم]] برگزار و از تعطیلی بازار خودداری شود. آنان حتی به مجلس ترحیم وی در قم حمله کردند و وسایل ترحیم را با خود بردند.<ref>شریف رازی، آثار الحجة و دائرةالمعارف حوزه علمیه قم، ۱/۷۰ـ۷۱ و ۹۰؛ نیکوبرش، بررسی عملکرد سیاسی، ۳۸۸.</ref> با وجود این محدودیت‌ها، پیکر او به صورت باشکوهی تشییع و در [[حرم مطهر فاطمه معصومه(س)]] و در مسجد بالاسر به خاک سپرده شد.<ref>شریف رازی، آثار الحجة و دائرةالمعارف حوزه علمیه قم، ۱/۶۷ـ۶۶ و ۷۰؛ عقیقی بخشایشی، فقهای نامدار شیعه، ۳۸۱.</ref> امام‌خمینی مظلومیت حائری و مهجوریت حوزه علمیه را در اواخر عمر ایشان یادآوری کرده و حقانیت راه او را باعث رشد چشمگیر میراث او و پرباری حوزه علمیه پس از وی دانسته است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲/۴۰۷.</ref>{{سخ}}

پنج فرزند (دو پسر و سه دختر) از حائری بر جای ماند. پسر ارشد او، [[مرتضی حائری]] بود که امام‌خمینی در پیامی به مناسبت درگذشت او، در اسفند ۱۳۶۴، وی را در علم و عمل جانشین صالح پدر دانست و این نسبت را مایه شرافت و نیکبختی او برشمرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۱۰.</ref> او پدر همسر [[سیدمصطفی خمینی]] پسرِ ارشد امام‌خمینی بود {{ببینید|متن=ببینید|مرتضی حائری یزدی}} پسر دیگر، مهدی حائری بود که علاوه بر تحصیلات حوزوی، دکترای فلسفه غرب را از دانشگاه میشیگان و تورنتو دریافت کرده و شاگرد امام‌خمینی در فلسفه بود. دختران حائری به ترتیب سن با ‌[[محمد تویسرکانی]]، ‌[[احمد همدانی]] و [[سیدمحمد محقق یزدی]] ازدواج کردند؛<ref>محمدی اشتهاردی، نگاهی به زندگی آیت‌الله ‌العظمی شیخ‌عبدالکریم حائری، ۶۶ـ۶۷.</ref> و همین امر سبب اشتهار محقق یزدی و فرزندان وی به محقق داماد شد.

آثار علمی چندی از حائری یزدی بر جای مانده است که عبارت‌اند از: [[اربعین حدیث]]؛<ref>اشکوری، فهرست نسخه‌های خطی، ۱/۳۶۵.</ref> درر الفوائد مشهور به «[[درر الاصول]]» با موضوع اصول فقه در دو جلد؛ کتاب الصلاة ـ که [[سیدحسین بروجردی]] کتاب الصلاة ایشان را در قلت لفظ و کثرت معنا بی‌نظیر شمرده است.<ref>صافی گلپایگانی، مصاحبه، ۱۳۲.</ref> المواریث، النکاح؛ الرضاع در فقه<ref>کریمی جهرمی، آیت‌الله مؤسس، ۱۰۰ـ۱۰۱.</ref> همچنین رساله‌های عملیه و فتاوای او با عناوین [[ذخیرة المعاد]]، [[مجمع الاحکام]]، [[مجمع المسائل]]، [[منتخب الرسائل]]، [[وسیلة النجاة]] و [[مناسک حج]] به چاپ رسیده است. حاشیه بر کتاب‌های فقهی همچون [[عروة الوثقی]] [[سیدمحمدکاظم یزدی]] و [[انیس التجار]] [[محمدمهدی نراقی]] از دیگر آثار اوست.<ref>آقابزرگ، الذریعه، ۲/۴۵۳، ۲۰/۱۵، ۲۲/۴۰۵ و ۲۵/۸۷.</ref>{{سخ}}

تقریرات دروس او را نیز شاگردانِ ایشان [[محمدعلی اراکی]]، [[سیدمحمدرضا گلپایگانی]] و [[میرزامحمود آشتیانی]] نوشته و به چاپ رسانده‌اند.<ref>کریمی جهرمی، آیت‌الله مؤسس، ۱۰۵ـ۱۰۶؛ مدرسی طباطبایی، مقدمه‌ای بر فقه شیعه، ۳۷۰.</ref> [[سیداحمد خوانساری]]، سیدصدرالدین صدر، [[سیدمحمد حجت]]، [[سیدعلی یثربی]]، سیدشهاب‌الدین مرعشی و [[میرزاهاشم آملی]] از دیگر شاگردان برجسته حائری بودند.<ref>شریف رازی، آثار الحجة و دائرةالمعارف حوزه علمیه قم، ۱/۸۷ـ۸۸.</ref>

==پانویس==

{{پانویس}}