جرعه‌های حکمت (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

| تصویر =  

در این اثر، کوشش شده حکمت امام‌خمینی و سنایی غزنوی با یکدیگر تطبیق و بررسی شود تا هم مبانی معارف عرفانی موجود در آثار امام‌خمینی معرفی شود و هم مشترکات و ممیزات افکار حکمی این دو حکیم معلوم شود. در این پژوهش ضمن بازشناسی تطبیقی حکمت عرفانی امام و سنایی، سعی شده برخی پرسش‌ها و شبهات نوظهور در ساحت مختلف نظیر تعارض [[توحید (فلسفه و کلام)|توحید]] و [[توسل]]، فرایند نزول [[وحی]] و عدم تعارض [[امامت]] با [[خاتمیت]]، طرح و پاسخ داده شود.<ref>صادقی ارزگانی، جرعه‌ای حکمت، مقدمه.</ref> در فرازی از این کتاب آمده، خاستگاه حکمت امام و سنایی در باب معناشناسی توحید، آموزه‌های متعالی [[قرآن]] و عترت است؛ اما سنایی به دلیل شرایط سیاسی و مذهبی، نتوانسته عین کلمات ائمه (ع) را در تبیین مفهوم توحید بیان کند؛ ولی امام‌خمینی کاستی کلام سنایی را به طور کامل جبران کرده و در تبیین مفهوم توحید، از کلمات ائمه (ع) بهره برده است.<ref>امام‌خمینی، آداب الصلاة، ص۳۱۴-۳۱۸.</ref>

یکی از مسائل بنیادین [[توحید افعالی]] که در حکمت امام به صراحت و در حکمت سنایی به اشاره آمده، طرح مسئله سازگاری توحید و توسل است، به باور امام‌خمینی ولایت از شعبه توحید است؛ زیرا حقیقت ولایت فیض مطلق است و فیض مطلق ظلّ وحدت مطلقه است و فطرت بالذات متوجه کمال اصلی و به تبع متوجه کمال ظلّی است، پس معلوم شد که توحید و ولایت از امور فطری است.<ref>امام‌خمینی، شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص۱۰۰-۱۰۱.</ref>

در حکمت امام‌خمینی بر نقش [[نبوت]] و آموزه‌های وحیانی در شکوفایی عقلایی و اثر متقابل [[عقل (قوه ادراک)|عقل]] و وحی تاکید فراوان شده است.<ref>امام‌خمینی، شرح چهل حدیث، ص۲۳۷؛ صحیفه امام، ج۴، ص۱۵۷-۱۵۸.</ref> در فرازی از این کتاب آمده که به اعتقاد امام‌خمینی عبادت انسان کامل، نقش تجلیات بی‌پایان محبوب است که دارای اسرار است و برای هر یک از اوضاع و اذکار به طور تفصیل اسراری است و آن حصول معراج حقیقی و قرب معنوی است.<ref>امام‌خمینی، سرّ الصلاة، ص۱۳-۱۴.</ref>