Image-reviewer، emailconfirmed، مدیران
۴٬۵۲۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
پس از استقرار امامخمینی در پاریس و احتمال اینکه ممکن است اقامت ایشان در آنجا با مشکل مواجه شود، [[محمد منتظری]] به [[لیبی]]، برخی به [[پاکستان]]، [[هندوستان]] و [[سوریه]] رفتند و قطبزاده به [[الجزایر]] رفت که در صورت لزوم کشوری را برای اقامت ایشان در نظر گیرند.<ref>طباطبایی، خاطرات سیاسی ـ اجتماعی دکتر سیدصادق طباطبایی، ۳/۴۰.</ref> برخی گفتهاند وی که از طریق [[امامموسی صدر]] با سران کشور سوریه ازجمله حافظ اسد رئیسجمهور سوریه ارتباط داشت، به آن کشور رفت تا زمینه اقامت احتمالی امامخمینی در سوریه را فراهم کند.<ref>جنتی، خاطرات علی جنتی، ۱۵۷.</ref> پس از [[بازگشت امامخمینی|تصمیم امامخمینی به بازگشت]] به کشور، وی همراه امامخمینی در بهمن ۱۳۵۷ به ایران آمد<ref>دفتر ادبیات، روزشمار انقلاب اسلامی، ۶/۲۶۰.</ref> و امامخمینی او را از [[اعضای شورای انقلاب]] قرار داد.<ref>دفتر ادبیات، روزشمار انقلاب اسلامی، ۶/۲۶۰؛ شادلو، انقلاب اسلامی از پیروزی تا تحکیم، ۴۴؛ آبراهامیان، ایران بین دو انقلاب، ۶۵۱.</ref> امامخمینی پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی]] از همراهی و محبت برخی از همراهان خود در پاریس، ازجمله قطبزاده یاد کردهاست؛<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ۱۰/۱۹۷.</ref> چنانکه از گزارشهایی توطئهآمیز علیه آنان و اتهام امریکاییبودن خبر به آنان دادهاست و ایشان به دلیل آشنایی بیستساله خود با آنان، به چنین گزارشها و سخنانی اعتنا نکردهاست<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ۱۰/۲۷۶.</ref> | پس از استقرار امامخمینی در پاریس و احتمال اینکه ممکن است اقامت ایشان در آنجا با مشکل مواجه شود، [[محمد منتظری]] به [[لیبی]]، برخی به [[پاکستان]]، [[هندوستان]] و [[سوریه]] رفتند و قطبزاده به [[الجزایر]] رفت که در صورت لزوم کشوری را برای اقامت ایشان در نظر گیرند.<ref>طباطبایی، خاطرات سیاسی ـ اجتماعی دکتر سیدصادق طباطبایی، ۳/۴۰.</ref> برخی گفتهاند وی که از طریق [[امامموسی صدر]] با سران کشور سوریه ازجمله حافظ اسد رئیسجمهور سوریه ارتباط داشت، به آن کشور رفت تا زمینه اقامت احتمالی امامخمینی در سوریه را فراهم کند.<ref>جنتی، خاطرات علی جنتی، ۱۵۷.</ref> پس از [[بازگشت امامخمینی|تصمیم امامخمینی به بازگشت]] به کشور، وی همراه امامخمینی در بهمن ۱۳۵۷ به ایران آمد<ref>دفتر ادبیات، روزشمار انقلاب اسلامی، ۶/۲۶۰.</ref> و امامخمینی او را از [[اعضای شورای انقلاب]] قرار داد.<ref>دفتر ادبیات، روزشمار انقلاب اسلامی، ۶/۲۶۰؛ شادلو، انقلاب اسلامی از پیروزی تا تحکیم، ۴۴؛ آبراهامیان، ایران بین دو انقلاب، ۶۵۱.</ref> امامخمینی پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی]] از همراهی و محبت برخی از همراهان خود در پاریس، ازجمله قطبزاده یاد کردهاست؛<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ۱۰/۱۹۷.</ref> چنانکه از گزارشهایی توطئهآمیز علیه آنان و اتهام امریکاییبودن خبر به آنان دادهاست و ایشان به دلیل آشنایی بیستساله خود با آنان، به چنین گزارشها و سخنانی اعتنا نکردهاست<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ۱۰/۲۷۶.</ref> | ||
[[پرونده:قطب زاده 3.jpg|بندانگشتی]] | |||
== مسئولیتها == | == مسئولیتها == | ||
پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی]]، قطبزاده در [[دولت موقت]] سرپرست رادیو و تلویزیون شد.<ref>شادلو، انقلاب اسلامی از پیروزی تا تحکیم، ۵۰؛ محمدی ریشهری، خاطرهها، ۱/۱۹۹–۲۰۰.</ref> امامخمینی که [[رادیو]] و [[تلویزیون]] را نماد [[جمهوری اسلامی]] میدانست و در پخش برنامههای آن حساس بود<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ۹/۴۷.</ref> در نخستین دیدار شورای سرپرستی صدا و سیما تأکید کرد به وی تذکر دادهاست که بر موسیقیهای صدا و سیما [[نظارت]] بیشتر داشته باشد تا موجب شکایت علما نشود.<ref>جنتی، خاطرات علی جنتی، ۱۹۴–۱۹۵.</ref> گفته شده روحیات دینی وی سست بود و زمانی که در خارج دانشجو بود، در میان دانشجویان، فردی مذهبی شناخته نمیشد؛<ref>جنتی، خاطرات علی جنتی، ۱۱۶–۱۱۷.</ref> از اینرو امامخمینی، [[سیدمحمد موسوی خوئینی]] را در کنار وی به صدا و سیما فرستاد تا در برنامههای صدا و سیما شئونات اسلامی حفظ شود و موجب شکایات [[مردم]] نشود.<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ۹/۴۷.</ref> | پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی]]، قطبزاده در [[دولت موقت]] سرپرست رادیو و تلویزیون شد.<ref>شادلو، انقلاب اسلامی از پیروزی تا تحکیم، ۵۰؛ محمدی ریشهری، خاطرهها، ۱/۱۹۹–۲۰۰.</ref> امامخمینی که [[رادیو]] و [[تلویزیون]] را نماد [[جمهوری اسلامی]] میدانست و در پخش برنامههای آن حساس بود<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ۹/۴۷.</ref> در نخستین دیدار شورای سرپرستی صدا و سیما تأکید کرد به وی تذکر دادهاست که بر موسیقیهای صدا و سیما [[نظارت]] بیشتر داشته باشد تا موجب شکایت علما نشود.<ref>جنتی، خاطرات علی جنتی، ۱۹۴–۱۹۵.</ref> گفته شده روحیات دینی وی سست بود و زمانی که در خارج دانشجو بود، در میان دانشجویان، فردی مذهبی شناخته نمیشد؛<ref>جنتی، خاطرات علی جنتی، ۱۱۶–۱۱۷.</ref> از اینرو امامخمینی، [[سیدمحمد موسوی خوئینی]] را در کنار وی به صدا و سیما فرستاد تا در برنامههای صدا و سیما شئونات اسلامی حفظ شود و موجب شکایات [[مردم]] نشود.<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ۹/۴۷.</ref> |