نفی سبیل: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۲۹۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۹ فروردین ۱۴۰۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''نفی سبیل'''، قاعده فقهی در نفی تسلط [[کافر|کفار]] بر مسلمانان.
'''نفی سبیل'''، قاعده فقهی در نفی تسلط [[کافر|کفار]] بر مسلمانان.
اصل این قاعده به آیه ۱۴۱ سوره نساء بازمی‌گردد که خداوند سلطه [[کافر|کافران]] بر [[ایمان و کفر|مؤمنان]] را نفی کرده‌است.
[[امام‌خمینی]]، دلالت این آیه را بر قاعده پذیرفته‌است و از نظر ایشان «مؤمنین» در آیه نفی سبیل شامل عموم مسلمانان است.
بر اساس این قاعده، فقها تسلط کفار بر مقدسات مؤمنان مانند [[قرآن]] را ممنوع دانسته‌اند، اما امام‌خمینی ممنوعیت فروش و انتقال قرآن را بر خلاف اهداف جهانی‌شدن اسلام می‌داند و به رجحان، بلکه لزوم نقل این‌گونه کتاب‌ها به کفار حکم کرده‌است.
امام‌خمینی قاعده نفی سبیل را بر سایر ادله اولیه احکام مقدم دانسته و در کنار پذیرش جنبه نافی‌بودن قاعده جانب اثباتی قاعده را نیز پذیرفته‌است؛ از این‌رو در مواردی که اسباب تسلط کفار بر مسلمانان ایجاد شود، به لزوم تلاش برای خروج از سلطه کفار، به هر شکل ممکن حکم کرده‌است.
از نظر امام‌خمینی این قاعده از حصار مسایل فردی خارج می‌شود و صبغه سیاسی و حکومتی پیدا می‌کند. ایشان بر اساس همین قاعده در اعتراض به لایحه [[کاپیتولاسیون]] فتوای خود را با ذکر متن آیه نفی سبیل صادر کرد.
در تنظیم قوانین [[جمهوری اسلامی|نظام جمهوری اسلامی ایران]] نیز به قاعده نفی سبیل توجه شده‌است؛ به همین جهت اصل ۱۵۲ [[قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران|قانون اساسی]]، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را بر اساس نفی هر گونه سلطه‌جویی و سلطه‌پذیری و حفظ [[استقلال]] همه‌جانبه کشور، معرفی می‌کند.


== معنای لغوی و اصطلاحی ==
== معنای لغوی و اصطلاحی ==
خط ۱۱۸: خط ۱۳۱:
[[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]]
[[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]]
[[رده:قواعد فقهی]]
[[رده:قواعد فقهی]]
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]]