احمد معرفت: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی امام خمینی
(اصلاح ارقام، اصلاح نویسه‌های عربی)
 
خط ۳: خط ۳:
معرفت در ۶ اسفند ۱۳۸۴ (۲۶ محرم) و در حال ذکر مصیبت در ایام سوگواری امام حسین (ع) در قم درگذشت و پیکرش در حرم حضرت معصومه (س) در قم به خاک سپرده شد.
معرفت در ۶ اسفند ۱۳۸۴ (۲۶ محرم) و در حال ذکر مصیبت در ایام سوگواری امام حسین (ع) در قم درگذشت و پیکرش در حرم حضرت معصومه (س) در قم به خاک سپرده شد.
منابع: حیدری، یوسف (۱۳۹۶)، «سازه دنیا و آخرت با ملاط و موعظه»، روزنامه ایران، شماره ۶۵۳۱، ۱۰ تیر؛ صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج ۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی؛ قاسمی، رحیم (۱۳۹۳)، دره الصدق فیمن تلمذ من علما اصفهان بالنجف، قم، مجمع الذخائر الاسلامیه.
منابع: حیدری، یوسف (۱۳۹۶)، «سازه دنیا و آخرت با ملاط و موعظه»، روزنامه ایران، شماره ۶۵۳۱، ۱۰ تیر؛ صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج ۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی؛ قاسمی، رحیم (۱۳۹۳)، دره الصدق فیمن تلمذ من علما اصفهان بالنجف، قم، مجمع الذخائر الاسلامیه.
[[رده:پروژه شاگردان2]]

نسخهٔ ‏۹ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۲۰:۲۱

معرفت، احمد؛ از شاگردان درس خارج فقه امام خمینی. او در ۱۳۱۹ ش در شهر کربلا در خانواده‌ای روحانی زاده شد (قاسمی، ج ۴، ۳۳۸). پدرش شیخ علی معرفت از روحانیان سده اصفهان بود که در کربلا سکنی گزیده بود (حیدری، ۱۴). معرفت خواندن و نوشتن را در زادگاهش و نزد حاج شیخ علی‌اکبر نائینی آموخت. سپس به تحصیل دروس حوزوی پرداخت و در کربلا، مقدمات را نزد پدر و همچنین برادرش شیخ محمدهادی معرفت آموخت و آنگاه از درس سید محمد شیرازی و شیخ یوسف خراسانی بهره برد. سپس به نجف اشرف مهاجرت کرد و در حوزه علمیه آن شهر دروس سطح را نزد شیخ مجتبی لنکرانی، شیخ کاظم تبریزی، سید ابوالقاسم کوکبی و شیخ صدرا بادکوبه‌ای آموخت. پس از آن به تحصیل درس خارج فقه و اصول پرداخت و از درس خارج فقه و اصول آیت‌الله سید ابوالقاسم موسوی خویی و خارج فقه امام خمینی استفاده کرد (قاسمی، ج ۴، ۳۳۸). او از افراد مورد اعتماد امام خمینی بود و امام خمینی به برخی از افرادی که توسط او معرفی شده بودند، اجازاتی در امور حسبیه داد (صحیفه امام، ج ۱، ۴۹۸). او در ۱۳۵۰ و در جریان اخراج ایرانیان از عراق، از آن کشور اخراج شد، بنابراین می‌توان احتمال داد که تا آن سال از درس خارج فقه امام خمینی که در مسجد شیخ انصاری نجف اشرف تشکیل می‌شد حضور می‌یافته است. معرفت پس از بازگشت به کشور در تهران مقیم شد و تحصیل درس خارج را نزد آیت‌الله سید احمد موسوی خوانساری و آیت‌الله میرزا باقر آشتیانی ادامه داد. آنگاه به وعظ و خطابه پرداخت. او اهتمام زیادی به تأسیس نهادهای مذهبی ازجمله مدارس و مساجد داشت (قاسمی، ج ۴، ۳۳۸)، ازجمله در تأسیس مراکز اسلامی و مؤسسات خیریه‌ای نظیر مسجد شیخ علی مقدس در کربلا، مسجد و کتابخانه الهادی (ع) در کاظمین، حسینیه و مؤسسه امام صادق (ع) در تهران و صندوق قرض‌الحسنه امام صادق (ع) در تهران، تبریز و قم نقش داشت. کتاب‌های به‌سوی خدا، مکتب ولایت، معرفت الله، معرفت النبی (ص)، صوفی‌گری و تصوف، معرفت الزهرا (س)، الحسین (ع)، معرفه المعصومین، الاربعه عشر (ع) و کلام الله الناطق ازجمله تألیفات او است. معرفت در ۶ اسفند ۱۳۸۴ (۲۶ محرم) و در حال ذکر مصیبت در ایام سوگواری امام حسین (ع) در قم درگذشت و پیکرش در حرم حضرت معصومه (س) در قم به خاک سپرده شد. منابع: حیدری، یوسف (۱۳۹۶)، «سازه دنیا و آخرت با ملاط و موعظه»، روزنامه ایران، شماره ۶۵۳۱، ۱۰ تیر؛ صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج ۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی؛ قاسمی، رحیم (۱۳۹۳)، دره الصدق فیمن تلمذ من علما اصفهان بالنجف، قم، مجمع الذخائر الاسلامیه.