شکرالله بلاغت‌نیا

بلاغت‌نیا، شکرالله؛ از شاگردان درس خارج امام خمینی. او در ۷ خرداد ۱۳۱۴ در شهر هیدج در نزدیکی زنجان به دنیا آمد. خواندن و نوشتن را در مکتب‌خانه آموخت. آنگاه به تحصیل دروس حوزوی پرداخت و مقدمات و بخشی از دروس سطح را در حوزه علمیه هیدج و نزد محمدحسین فخیمی خواند. او در سال ۱۳۲۹ ش راهی قم شد و دروس سطح را نزد مصطفی اعتمادی، حسین نوری همدانی، میرزا جواد آقا تبریزی، سید محمدباقر سلطانی طباطبایی، میرزا محمد مجاهدی تبریزی، حسینعلی منتظری، سید رضا صدر و بهاءالدین هیدجی آموخت. سپس به تحصیل دروس خارج فقه و اصول پرداخت و ابتدا در درس خارج آیت‌الله سید حسین طباطبایی بروجردی حضور یافت و از سال ۱۳۳۷ ش به استفاده از درس امام خمینی پرداخت (کاظمینی، ج ۱، ۱۵۴). درباره حضور او در درس خارج اصول یا فقه امام خمینی گزارشی در دست نیست و نویسنده دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور که با استناد به اسناد شورای سیاست‌گذاری ائمه جمعه به نگارش زندگینامه او پرداخته است، صرفاً بر استفاده او از محضر درس امام خمینی بسنده کرده است، بدون اینکه به درس مورد نظر اشاره داشته باشد. بلاغت‌نیا سپس در تهران مقیم شد و به اقامه نماز جماعت در مسجد الزهرا پرداخت. او در دوران حضور در تهران در مبارزه با حکومت پهلوی فعال بود و به همین سبب توسط ساواک تحت تعقیب قرار گرفت. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی مدیریت مدرسه راهنمایی پسرانه شهید محمد منتظری را بر عهده گرفت. سپس به امامت جمعه شهرستان ابهر در استان زنجان منصوب شد. یکی از فرزندان او در سال ۱۳۶۱ ش در جبهه‌های جنگ به شهادت رسید (کاظمینی، ج ۱، ۱۵۴). منابع: کاظمینی، میرزا محمد (۱۳۸۴)، دانشنامه¬ ائمه¬ جمعه¬ سراسر کشور، به اهتمام سید محمدکاظم مدرسی و میرزا محمد کاظمینی، ج ۱، بنیاد ریحانه الرسول یزد، تهران، برگ رضوان.