مولانا غلام حسین

حسین، غلام؛ از شاگردان درس خارج فقه امام خمینی. غلام حسین معروف به مولانا غلام حسین فرزند محمد حیات در سال ۱۳۱۸ (۱۹۳۹ م ) در جلال پور ننگیانه از توابع سرگودها در پاکستان به دنیا آمد. او تحصیلات خود را تا دوره متوسطه در زادگاهش به پایان رساند و سپس وارد مدرسه محمدیه جلال پور ننگیانه شد و قرائت قرآن را نزد مولانا سید محمد نوازشاه فراگرفت. آنگاه به باب النجف جارا از توابع دیره اسماعیل خان رفت و مدتی نزد مولانا حسین بخش نجفی برخی از دروس را خواند. در سال ۱۳۳۷ ش به لاهور رفت و در جامع المنتظر آن شهر دروس نظامیه را نزد مولانا اختر عباس و مولانا سید صفدر حسین نجفی به پایان رساند. وی در سال ۱۳۴۱ ش راهی عراق شد و در حوزه علمیه نجف اشرف دوره سطح را پیش شیخ جواد ترک (به‌احتمال‌زیاد شیخ جواد تبریزی) خواند و در درس فلسفه از شاگردان علامه سید مسلم حلی و علامه شیخ کوجیالی بود. سپس در درس خارج اصول فقه آیت‌الله سید ابوالقاسم موسوی خویی و خارج فقه امام خمینی شرکت کرد (نقوی). او به احتمال زیاد از سال ۱۳۴۴ ش که امام خمینی تدریس درس خارج فقه (بیع مکاسب) را در مسجد شیخ انصاری معروف به مسجد ترک‌ها در نجف اشرف آغاز کرد، در آن درس حضور می‌یافته و تا سال ۱۳۴۹ ش که به پاکستان بازگشت، از درس ایشان بهره‌مند می‌شده است. غلام حسین پس از بازگشت به پاکستان مدت یک سال در منطقه سند پاکستان به تبلیغ دین پرداخت و سپس به لاهور رفت و تدریس دروس حوزوی را در جامع المنتظر آن شهر آغاز کرد. غلام حسین همچنین امام جماعت و خطیب جامع المنتظر هم بود. یکی از اقدامات او در پاکستان و کل شبه قاره هند، شرکت در مناظرات علمی با رهبران دیگر مذاهب و ازجمله اهل سنت بود. همچنین او در پاسخ به برخی از ادعاهای رهبران و نویسندگان اهل سنت کتاب‌هایی را نگاشت که آن جمله می‌توان به تألیف کتابی درباره رد ازدواج ام‌کلثوم دختر امام علی (ع) با خلیفه دوم عمر بن خطاب اشاره کرد. غلام حسین این کتاب را با عنوان سهم مسموم در پاسخ به کتاب‌های مولانا محمد صدیق تاندا والوی، ناظم جامعه سلفیه اهل حدیث و همچنین محمد سلیمان اظهر سلفی دراین‌باره نوشت و به همین سبب کتابش توفیق و خودش نیز دستگیر و مدت ۱۹ روز زندانی شد. او علاوه بر سهم مسموم، درباره مسئله فدک نیز کتابی با عنوان ملکیت فدک نوشت. علاوه بر آن، کتابی با عنوان حقیقت فقه جعفریه در پاسخ به کتاب مولانا عبدالستار تونسوی با همین عنوان و ملک امان‌الله لک با عنوان نفاذ فقه جعفریه نوشت. دیگر تألیفات او عبارت است از: ماتم اور صحابه (عزاداری و صحابه) و قول مقبول فی اثبات وحده بنت الرسول. حسین در کنار تدریس، اقامه نماز جماعت و خطابه در جامع المنتظر لاهور و تألیف آثار علمی، برای ایراد سخنرانی به برخی از کشورهای خارجی هم سفر کرده است (نقوی، ۱۹۵-۱۹۶). علاوه بر آن، در یکی از منابع از او به‌عنوان مسئول جامعه النجف در شهرستان جهنگ پاکستان نام برده شده است (کتابچه راهنمای مدارس دینی، http://icro.ir). منابع: کتابچه راهنمای مدارس دینی: وفاق المدارس الشیعه پاکستان جامعه المنتظر لاهور، ترجمه و تنظیم: خانه فرهنگ سرکنسولگری جمهوری اسلامی ایران ـ حیدرآباد، به اهتمام: مـهـدی ربـانـی، http://icro.ir/index.aspx?pageid=32738&p=33&showitem=13512؛ نقوی، سید حسین عارف (۱۳۷۰)، تذکره علمای امامیه پاکستان، ترجمه دکتر محمد هاشم، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی.