علی‌اصغر باقری همدانی

باقری همدانی، علی‌اصغر؛ از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام خمینی. علی‌اصغر باقری همدانی در سال ۱۳۳ ش در قروه درجزین در استان همدان به دنیا آمد. او خواندن و نوشتن را در همان‌جا فراگرفت و سپس به تحصیل دروس حوزوی روی آورد. درباره تحصیلات حوزوی او در قروه درجزین یا همدان اطلاعاتی در دست نیست و شریف رازی در زندگینامه او در گنجینه دانشمندان اشاره‌ای به آن نکرده است. باقری همدانی که در سال ۱۳۱۸ ش به سلک روحانیت درآمده بود، دروس سطوح عالی را در قم و نزد استادان آنجا خواند. سپس در درس‌های خارج فقه و اصول آیات سید حسین طباطبایی بروجردی (شریف رازی، ج ۲۸۲)، امام خمینی (صحیفه دل، ج ۲، ۸۷) شیخ عبدالنبی عراقی، سید محمدرضا موسوی گلپایگانی، سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی، سید کاظم شریعتمداری و سید محمد محقق داماد شرکت کرد (شریف رازی، ج ۲، ۸۲-۸۳). درباره سال‌های حضور او در درس‌های خارج فقه یا اصول یا هر دو درس امام خمینی گزارش دقیقی در دست نیست، ولی شریف رازی از او به‌عنوان یکی از شاگردان امام خمینی نام برده است (صحیفه دل، ج ۲، ۸۷). باقری همدانی تا سال ۱۳۴۴ ش در قم حضور داشت (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۱۵۵) بنابراین می‌توان احتمال داد که از اواسط دهه ۱۳۳۰ تا تبعید امام خمینی به خارج از کشور در آبان ۱۳۴۳ از درس‌های امام خمینی در مساجد محمدیه، سلماسی و اعظم قم استفاده می‌کرده است. باقری همدانی یکی از اصحاب آیت‌الله شیخ عبدالنبی اراکی بود و در تمام جلسات درس او شرکت می‌کرد و به دریافت اجازه اجتهاد از وی مفتخر شد. همچنین اجازات دیگری از مراجع بزرگ نجف اشرف و قم چون مرحوم آیت‌الله سید محسن طباطبایی حکیم، گلپایگانی، شریعتمداری، مرعشی نجفی و آیت‌الله شیخ محمدتقی آملی طهرانی دریافت کرده است (شریف رازی، ج ۲، ۸۳). علی‌اصغر باقری همدانی در سال ۱۳۴۳ ش و پس از آنکه امیرعباس هویدا به‌جای حسنعلی منصور به نخست‌وزیری رسید، همراه با جمعی محصلان و فضلای همدانی حوزه علمیه قم نامه‌ای به هویدا نوشتند و در آن با اشاره تصویب قوانین خلاف شرع و قانون اساسی در دولت‌های سابق و همچنین با اشاره به دستگیری و تبعید امام خمینی به خارج از کشور، آن اقدام را خلاف قانون اساسی دانستند و خواستار بازگرداندن ایشان به کشور، لغو قوانین مغایر با شرع و قانون اساسی و آزادی دیگر زندانیان سیاسی شدند (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۱۵۳ ـ ۱۵۵). باقری همدانی آثاری را تألیف کرده است که برخی از آنها عبارت است از جزواتی در اصول عقاید و مطالب منبری و تقریرات درس‌های برخی از استادانش. به گفته شریف رازی، وی از راه منبر خدماتی انجام داده و جلسات تفسیر و موعظه در قم و خارج از قم داشته است. ازجمله در ماه رمضان و محرم برای تبلیغ احکام دین و ترویج مذهب به اطراف مسافرت می‌کرد و به تبلیغ دین می‌پرداخت (شریف رازی، ج ۲، ۸۳-۸۲). منابع: اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج ۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ شریف رازی، محمد (۱۳۵۲)، گنجینه دانشمندان، ج ۲، تهران، انتشارات کتابفروشی اسلامیه؛ صحیفه دل، خاطرات مکتوب از شاگردان امام خمینی (س) (۱۳۷۹)، ج ۱، به کوشش حمید بصیرت‌منش و احمد میریان، تهران، مؤسسه تنظیم و نشرآثار امام خمینی (س).