اخوت اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
''' | '''اُخُوَّت اسلامی'''، [[برادری]] میان امت اسلامی | ||
در نظام فکری [[امام‌خمینی]] که برگرفته از اسلام است، همه مسلمانان با هم برادرند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۳۵۹.</ref> ایشان بر پایه [[کلام الهی]] که همگی را به چنگ‌زدن به ریسمان الهی فرا می‌خواند<ref>آل عمران، ۱۰۳.</ref> توجه به برادری اسلامی را دستوری حیات‌بخش برای پیروزی بر دشمنان اسلام می‌دانست<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۳۱۸–۳۱۹.</ref> و بر این اعتقاد بود که اخوت اسلامی علاوه بر اینکه حکمی اخلاقی است، حکمی اجتماعی و سیاسی است و اخوت ایمانیِ مورد تأکید خداوند، ویژه مسلمانان یک کشور نیست، بلکه شامل تمامیِ مسلمانان می‌شود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۱۳۰–۱۳۲.</ref> ایشان گرفتاری‌های مسلمانان و کشورهای اسلامی را ناشی از بی‌اعتنایی به دستورهای قرآن می‌دانست؛ زیرا پایبندی به احکام قرآن موجب انسجام مسلمانان خواهد شد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲/۳۳ و ۱۱/۴۹۱.</ref> و حفظ برادری میان مسلمانان موجب [[استقلال]] و قطع وابستگی از غیر مسلمانان می‌گردد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۹/۲۵۰.</ref> چنان‌که ایشان منشأ اشغال [[فلسطین]] را ضعف پیوند برادری میان مسلمین می‌دانست<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲/۳۳.</ref> و آزادی آن را در گرو برادری همه دولت‌های اسلامی معرفی می‌کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۱–۳.</ref> | در نظام فکری [[امام‌خمینی]] که برگرفته از اسلام است، همه مسلمانان با هم برادرند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۳۵۹.</ref> ایشان بر پایه [[کلام الهی]] که همگی را به چنگ‌زدن به ریسمان الهی فرا می‌خواند<ref>آل عمران، ۱۰۳.</ref> توجه به برادری اسلامی را دستوری حیات‌بخش برای پیروزی بر دشمنان اسلام می‌دانست<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۳۱۸–۳۱۹.</ref> و بر این اعتقاد بود که اخوت اسلامی علاوه بر اینکه حکمی اخلاقی است، حکمی اجتماعی و سیاسی است و اخوت ایمانیِ مورد تأکید خداوند، ویژه مسلمانان یک کشور نیست، بلکه شامل تمامیِ مسلمانان می‌شود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۱۳۰–۱۳۲.</ref> ایشان گرفتاری‌های مسلمانان و کشورهای اسلامی را ناشی از بی‌اعتنایی به دستورهای قرآن می‌دانست؛ زیرا پایبندی به احکام قرآن موجب انسجام مسلمانان خواهد شد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲/۳۳ و ۱۱/۴۹۱.</ref> و حفظ برادری میان مسلمانان موجب [[استقلال]] و قطع وابستگی از غیر مسلمانان می‌گردد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۹/۲۵۰.</ref> چنان‌که ایشان منشأ اشغال [[فلسطین]] را ضعف پیوند برادری میان مسلمین می‌دانست<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲/۳۳.</ref> و آزادی آن را در گرو برادری همه دولت‌های اسلامی معرفی می‌کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۱–۳.</ref> | ||
نسخهٔ ۳۰ دی ۱۴۰۳، ساعت ۲۲:۴۲
اُخُوَّت اسلامی، برادری میان امت اسلامی
در نظام فکری امام‌خمینی که برگرفته از اسلام است، همه مسلمانان با هم برادرند.[۱] ایشان بر پایه کلام الهی که همگی را به چنگ‌زدن به ریسمان الهی فرا می‌خواند[۲] توجه به برادری اسلامی را دستوری حیات‌بخش برای پیروزی بر دشمنان اسلام می‌دانست[۳] و بر این اعتقاد بود که اخوت اسلامی علاوه بر اینکه حکمی اخلاقی است، حکمی اجتماعی و سیاسی است و اخوت ایمانیِ مورد تأکید خداوند، ویژه مسلمانان یک کشور نیست، بلکه شامل تمامیِ مسلمانان می‌شود.[۴] ایشان گرفتاری‌های مسلمانان و کشورهای اسلامی را ناشی از بی‌اعتنایی به دستورهای قرآن می‌دانست؛ زیرا پایبندی به احکام قرآن موجب انسجام مسلمانان خواهد شد[۵] و حفظ برادری میان مسلمانان موجب استقلال و قطع وابستگی از غیر مسلمانان می‌گردد[۶] چنان‌که ایشان منشأ اشغال فلسطین را ضعف پیوند برادری میان مسلمین می‌دانست[۷] و آزادی آن را در گرو برادری همه دولت‌های اسلامی معرفی می‌کرد.[۸]
امام‌خمینی با توجه به اینکه یکی از جلوه‌گاه‌های برادری میان مسلمانان را موسم حج می‌دانست، فلسفه حج را گستراندن اخوت و وحدت میان مسلمانان ارزیابی می‌کرد و آن را موجب ایجاد تعهد در میان مسلمانان در قبال برادران دینی می‌شمرد.[۹] ایشان معتقد بود ملت ایران بر پایه اخوت و برادری اسلامی همواره به دنبال این بوده که همراه با دیگر ملت‌های مسلمان علیه دشمن اصلی و قدرت‌های بزرگ متحد شود تا با این اتحاد کشورهای اسلامی را نجات دهد.[۱۰] در این چارچوب، اختلاف‌های میان شیعه و سنی در جهان اسلام را مغایر با اصل برادری و پیشبرد منافع مشترک جوامع اسلامی می‌شمرد و آن را موجب بهره‌برداری دشمنان اسلام می‌دانست.[۱۱]
پانویس
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۳۵۹.
- ↑ آل عمران، ۱۰۳.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۳۱۸–۳۱۹.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۱۳۰–۱۳۲.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۲/۳۳ و ۱۱/۴۹۱.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۹/۲۵۰.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۲/۳۳.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۱–۳.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۴۰۱ و ۵۱۳.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۳۹۱–۳۹۲.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۱۳۳ و ۱۳/۱۵۲–۱۵۳.
منابع
- قرآن کریم.
- امام‌خمینی، سیدروح‌الله، صحیفه امام، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ پنجم، ۱۳۸۹ش.