حضرت خدیجه(س): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (removed Category:مقاله های نیازمند ارزیابی; added Category:مقالههای ارزیابیشده/تفکیک using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
| لقب = خدیجه کبری، ام‌هند، طاهره، خیرالنساء | | لقب = خدیجه کبری، ام‌هند، طاهره، خیرالنساء | ||
| نسب = دختر خویلد بن اسد و فاطمه بنت زائد بن اصم | | نسب = دختر خویلد بن اسد و فاطمه بنت زائد بن اصم | ||
| زادروز = ۱۵ سال پیش از | | زادروز = ۱۵ سال پیش از عام‌الفیل (به روایتی) | ||
| شهر تولد = مکه | | شهر تولد = مکه | ||
| کشور تولد = عربستان | | کشور تولد = عربستان | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
| شهر درگذشت = مکه | | شهر درگذشت = مکه | ||
| کشور درگذشت = عربستان | | کشور درگذشت = عربستان | ||
| آرامگاه = قبرستان حجون | | آرامگاه = قبرستان حجون | ||
| نام همسر = [[ | | نام همسر = [[پیامبر اکرم(ص)|پیامبر اسلام]] | ||
| فرزندان = | | فرزندان = | ||
| خویشاوند سرشناس= [[فاطمه زهرا(س)]] (دختر)، [[علی(ع)]] (داماد) | | خویشاوند سرشناس= [[فاطمه زهرا(س)]] (دختر)، [[علی(ع)]] (داماد) | ||
| دین = اسلام | | دین = اسلام | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۰: | ||
| امضا = | | امضا = | ||
}} | }} | ||
'''حضرت خدیجه(س)'''، همسر [[پیامبر اکرم(ص)]] | '''حضرت خدیجه(س)'''، همسر [[پیامبر اکرم(ص)]] | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ بهمن ۱۴۰۳، ساعت ۲۲:۵۴
| شناسنامه | |
|---|---|
| نام کامل | خدیجه بنت خویلد بن اسد |
| لقب | خدیجه کبری، ام‌هند، طاهره، خیرالنساء |
| نسب | دختر خویلد بن اسد و فاطمه بنت زائد بن اصم |
| زادروز | ۱۵ سال پیش از عام‌الفیل (به روایتی) |
| شهر تولد | مکه |
| کشور تولد | عربستان |
| تاریخ درگذشت | ماه رمضان سال دهم هجری |
| شهر درگذشت | مکه |
| کشور درگذشت | عربستان |
| آرامگاه | قبرستان حجون |
| نام همسر | پیامبر اسلام |
| خویشاوند سرشناس | فاطمه زهرا(س) (دختر)، علی(ع) (داماد) |
| دین | اسلام |
| پیشه | تاجر، بانوی ثروتمند |
حضرت خدیجه(س)، همسر پیامبر اکرم(ص)
معرفی
خدیجه مشهور به خدیجه کبری(س) پدرش خویلدبن‌اسد و مادرش فاطمه دختر زائدبن‌اصم بود.[۱] بنا به مشهور پانزده سال پیش از عام‌الفیل[۲] و به گزارشی سه سال پیش از آن یا در عام‌الفیل[۳] در مکه متولد شد. کنیه‌اش ام‌هند بود[۴] و دوران کودکی و جوانی را در مکه گذراند.
جایگاه
خدیجه از زنان شریف، خردمند و دوراندیش،[۵] کامل، دین‌دار و بلندجایگاه بود.[۶] ایشان در منابع اسلامی به عنوان «خیرالنساء»[۷] و بانوی بلندمرتبه،[۸] درخشنده[۹] و وجیه‌ترین و عاقل‌ترین زنان وصف شده و عفّت، دینداری، حیا و مروّت ایشان زبان‌زد زنان بود.[۱۰] قرابت، امانت، خوش‌اخلاقی و راستگویی انگیزه‌های خدیجه(س) برای ازدواج با پیامبر(ص) بود[۱۱] و او چنان‌که در قرآن آمده «ام‌المؤمنین» است.[۱۲] از خدیجه(س) به عنوان نخستین زن مسلمان یاد کرده‌اند[۱۳] و علی(ع) پیامبر و خدیجه(س) و خود را تنها مسلمانانی می‌داند که خدا را عبادت می‌کردند.[۱۴] پیامبر(ص)، خدیجه(س) را ازجمله زنان کامل در جهان شمرده‌است[۱۵]؛ چنان‌که بهترین زنان جهان را، مریم دختر عمران، آسیه دختر مزاحم، خدیجه دختر خویلد و فاطمه(س) دانسته‌است.[۱۶]
دیدگاه امام‌خمینی
امام‌خمینی نیز خدیجه(س) را طاهره و پاک شمرده و با استناد به روایات همه پدران و مادران ائمه(ع) از آدم تا خاتم پیامبران را پاک و مطهر می‌داند.[۱۷] ایشان با اشاره به موضوع کناره‌گیری پیامبر(ص) از خدیجه(س) یادآورشده که پیش از انعقاد نطفه فاطمه زهرا(س) خداوند دستور داد که از خدیجه(س) مدتی کناره‌گیری کند و این برنامه برای آن بود که کلام غیر خدا را نشود و نگاه وی به افراد نیفتد و با افراد بشر معاشرت نکند و پس از آماده شدن برای رفتن نزد خدیجه(س) فرمان یافت که از میوه‌های بهشتی برای وی ببرد.[۱۸]
خدیجه(س) بسیار احترام پیامبر(ص) داشت و همواره وسائل آرامش وی را فراهم می‌ساخت.[۱۹] ایشان پس از مسلمان‌شدن وزیر و معین راستین پیامبر(ص) بود[۲۰] و همه توان و نیروی خود را برای خدمت به اسلام و مسلمانان به کارگرفت و برای پیامبر یاوری راستین بود.[۲۱] ایشان که زنی ثروتمند بود،[۲۲] همه دارایی خود را در راه نشر اسلام به کار گرفت. از مجاهدت‌های علی(ع) و اموال حضرت خدیجه(س) به عنوان دو عامل مؤثر در پیشرفت اسلام یادشده است.[۲۳]
امام‌خمینی خدیجه(س) را بانویی شمرده که به همراه علی(ع) در وقت غربت اسلام و تنهایی پیامبر(ص) ایمان آورد.[۲۴] ایشان در شرح این موضوع، به استناد قرآن[۲۵] خاطرنشان کرده‌است که خداوند به پیامبر(ص) فرمان داد که تبلیغ دین را از نزدیکان آغازکند و پیامبر(ص) از خانواده خود آغازکرد و خدیجه(س) و علی(ع) دعوت پیامبر(ص) را اجابت کردند.[۲۶] ایشان به استناد روایات[۲۷] یادآور شده‌است که پیامبر(ص) پس از مسلمان‌شدن خدیجه(س) و علی(ع) به آنان یادآورشده که جبرئیل آن دو را به بیعت با اسلام و انجام شرایط آن فراخوانده که ازجمله آن شاداب وضو گرفتن است.[۲۸] همچنین ایشان به ثروتمندی خدیجه(س) و اینکه ثروت خود را برای کمک به اسلام به پیامبر(ص) داد، اشاره کرده‌است[۲۹] و به مناسبت سختی‌های وارده بر مردم ایران و محاصره اقتصادی از سوی دشمن، از دشواری‌های وارده بر پیامبر(ص) و همسرش خدیجه(س) در سال‌های آغاز بعثت و تحریم اقتصادی قریش یاد کرده و خاطرنشان ساخته که پیامبر(ص) و خدیجه(س) برای در امان‌ماندن از اذیت و آزار کفار قریش به شعب ابی‌طالب پناه بردند و سختی بر خاندان پیامبر(ص) در حدی بود که مشک آب را برای بهره‌مندی از چربی آن می‌مکیدند.[۳۰]
رحلت
حضرت خدیجه(س) سه سال پیش از هجرت، در ماه رمضان سال دهم هجری درگذشت و در قبرستان حجون (معروف به قبرستان ابوطالب) به خاک سپرده.[۳۱] این رویداد تأثربرانگیز که به مدت کوتاهی پس از وفات ابوطالب عمو و حامی پیامبر(ص) رخ داد، حضرت(ص) را چنان متأثر کرد که آن سال را «عام الحزن» نامید.[۳۲] پیامبر(ص) با خدیجه(س) ۲۵ یا ۲۶ سال زندگی کرد. ایشان از خدیجه دو پسر به نام قاسم و عبدالله و چهار دختر به نام زینب، رقیه، ام‌کلثوم و فاطمه(س) داشت که همه فرزندان به جز فاطمه(س)، پیش از رحلت حضرت(ص) فوت کردند.
پانویس
- ↑ ابن‌عبدالبر، الاستیعاب، ۴/۱۸۱۷؛ ذهبی، سیر أعلام، ۲/۱۱۱
- ↑ ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ۱/۱۰۵؛ مقریزی، امتاع الاسماع، ۶/۲۹؛ مجلسی، بحار الانوار، ۱۶/۱۲
- ↑ مجلسی، بحار الانوار، ۱۶/۱۰
- ↑ مجلسی، بحار الانوار، ۱۶/۱۲
- ↑ ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ۲/۳۹
- ↑ ذهبی، سیر أعلام، ۲/۱۰۹
- ↑ ابن‌عبدالبر، الاستیعاب، ۴/۱۸۲۱
- ↑ مجلسی، بحار الانوار، ۱۰۰/۱۸۹
- ↑ مجلسی، بحار الانوار، ۱۶/۷۹
- ↑ ابن‌عبدالبر، الاستیعاب، ۴/۱۸۱۹–۱۸۲۵
- ↑ اربلی، کشف الغمة، ۲/۱۳۲
- ↑ احزاب، ۶
- ↑ ذهبی، سیر أعلام، ۲/۱۰۹
- ↑ نهج البلاغه، ترجمه سیدجمال‌الدین دین‌پرور، خ۲۳۴، ۳۶۸
- ↑ ابن‌کثیر، البدایة و النهایه، ۳/۱۲۹
- ↑ ابن‌عبدالبر، الاستیعاب، ۴/۱۸۲۱
- ↑ امام‌خمینی، تنقیح الاصول، ۱/۲۳۶–۲۳۷
- ↑ امام‌خمینی، تنقیح الاصول، ۱/۲۳۶–۲۳۷
- ↑ ابن‌کثیر، البدایة و النهایه، ۳/۱۲۷
- ↑ ذهبی، سیر أعلام، ۲/۱۱۴
- ↑ ذهبی، سیر أعلام، ۲/۱۱۴
- ↑ ابن‌کثیر، البدایة و النهایه، ۲/۲۹۳
- ↑ امین، أعیان الشیعه، ۱/۲۲۰
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۵/۳۶
- ↑ شعراء، ۲۱۴
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۴۹۸–۴۹۹
- ↑ حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۱/۴۰۰
- ↑ امام‌خمینی، الطهاره، ۵۰۷
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۳۰۰
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۴۷۳–۴۷۴
- ↑ ابن‌عبدالبر، الاستیعاب، ۴/۱۸۲۵؛ ذهبی، سیر أعلام، ۲/۱۱۷
- ↑ مقریزی، امتاع الاسماع، ۱/۴۵
منابع
- ابن‌سعد، محمد، الطبقات الکبری، تحقیق محمد عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۴۱۰ق.
- ابن‌عبدالبر، یوسف‌بن‌عبدالله، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، تحقیق علی محمد بجاوی، بیروت، دارالجیل، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.
- ابن‌کثیر، اسماعیل‌بن‌عمر، البدایة و النهایه، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷ق.
- اربلی، علی‌بن‌عیسی، کشف الغمة فی معرفة الائمة، بیروت، دارالاضواء، چاپ دوم، ۱۴۰۵ق.
- امام‌خمینی، سیدروح‌الله، تنقیح الاصول، تقریر حسین تقوی اشتهاردی، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ سوم، ۱۳۸۵ش.
- امام‌خمینی، سیدروح‌الله، صحیفه امام، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ پنجم، ۱۳۸۹ش.
- امام‌خمینی، سیدروح‌الله، کتاب الطهاره، تقریر محمد فاضل لنکرانی، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ دوم، ۱۳۸۶ش.
- امین، سیدمحسن، أعیان الشیعه، بیروت، دارالتعارف، بی‌تا.
- حر عاملی، محمدبن‌حسن، تفصیل وسائل الشیعة الی تحصیل مسائل الشریعه، قم، مؤسسه آل‌البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.
- ذهبی، محمدبن‌احمد، سیر أعلام النبلاء، بیروت، الرسالة، چاپ نهم، ۱۴۱۳ق.
- مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار(ع)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.
- مقریزی، احمدبن‌علی، امتاع الاسماع بما للنبی من الاحوال و الاموال و الحفدة و المتاع، تحقیق محمد عبدالحمید النمیسی، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۴۲۰ق.
- نهج البلاغه، ترجمه سیدجمال‌الدین دین‌پرور، تهران، بنیاد نهج البلاغه، چاپ اول، ۱۳۷۹ش.