ویکی امام خمینی:مقاله پیشنهادی هفته
حضرت زینب‌کبرا(س)، بانوی بزرگ اهل‌بیت(ع) در قیام کربلا و الگوی زنان مسلمان.
حضرت زینب(س) دختر بزرگ امیرالمؤمنین(ع) و فاطمه زهرا(س)، در پنجم جمادی‌الاولی سال ششم هجری در مدینه زاده شد و در ۱۵ رجب سال ۶۲ق، در شام از دنیا رفت. حضرت زینب(س)، در میان خانواده پیامبر(ص) و در دامن شریف‌ترین انسان‌ها تربیت شد. ایشان جامع همه مکارم اخلاق و فضایل انسانی بود و پس از فاطمه(س) و خدیجه(س) شریف‌ترین و بزرگ‌ترین زن از زنان اسلام بود. در خردمندی و تدبیر به عقیله بنی‌هاشم شهرت یافت؛ چنان‌که امام‌سجاد(ع) ایشان را بانویی فهیم نامیده است. زینب(س) در فصاحت و بلاغت چون پدرش علی(ع) و مادرش فاطمه(س) بود. خطبه‌های تأثیرگذار آن حضرت، گواه این نکته بود و شنوندگان را به یاد خطبه‌های علی(ع) می‌انداخت. حضرت زینب(س) در روز عاشورا افزون بر مراقبت از زنان و کودکان، از جان امام‌سجاد(ع) هنگام حمله دشمن به خیمه‌ها محافظت کرد و پس از به‌شهادت‌رسیدن سیدالشهدا(ع) و یاران آن حضرت بر آنان عزاداری کرد و از سیاه‌کاری‌های امویان نکته‌ها گفت. امام‌خمینی برای حضرت زینب(س) جایگاهی والا قائل است و ایشان را انسانی کامل و خالص و شیفته کسب رضای خدا و شهادت در راه خدا شمرده است و با اشاره به سخنان حضرت زینب(س) در مجلس ابن‌زیاد یادآور شده، حضرت زینب(س) در برابر زخم زبان‌های ابن‌زیاد در کوفه سوگند می‌خورد که همه این مصایب در نظرش زیبا جلوه کرده است. امام‌خمینی یادآورشده است که سیدالشهدا(ع) و اهل‌بیت(ع) ایشان با قیام خود به مردم فهماندند افراد حاضر در میدان مبارزه، چگونه مبارزه کنند و افراد پشت صحنه چطور تبلیغ کنند؛ چنان‌که زینب(س) در برابر کفر و سخنان کفرآمیز یزید ایستاد و حقایق را بر مردم روشن ساخت.