عبدالجواد جبل‌عاملی

عبدالجواد جبل‌عاملی، از شاگردان درس فلسفه امام خمینی.

تولد و خاندان

عبدالجواد جبل‌عاملی معروف به سدهی، همایونشهری و اصفهانی در سال ۱۲۸۴ش در سده ماربین (خمینی‌شهر فعلی) به دنیا آمد. پدرش ملامحمد، از روحانیان آن سامان بود و اجداد او در سلک روحانیت بودند. مادرش از خاندان محقق کرکی، فقیه برجسته دوره صفویه بود که از جبل عامل به ایران آمده بود و نوادگان او نیز به همین سبب به جبل‌عاملی معروف بودند. عبدالجواد سده‌ای هم به احترام مادرش، نام خانوادگی خود را به جبل‌عاملی تغییر داد.

تحصیل

عبدالجواد جبل‌عاملی در کودکی راهی اصفهان شد و ادبیات عرب و علوم بلاغی چون مغنی و مطول را نزد جلال‌الدین همائی در مسجد جارچی آن شهر خواند. سپس از درس شرح لمعه آقا میرزا احمد مدرس و آقا شیخ علی یزدی بهره‌مند شد و قسمت زیادی از قوانین‌الاصول را هم پیش آقا سید علی نجف‌آبادی خواند. آنگاه در درس رسایل، مکاسب و قسمتی از کفایه سید محمد نجف‌آبادی شرکت کرد و مکاسب را هم پیش شیخ محمدرضا جرقویه‌ای و سید محمدمهدی درچه‌ای در مسجد نو آموخت. در علوم عقلی هم از درس شیخ محمود مفید (درس هدایه میبدی در مسجد دارالشفاء) و شیخ محمد خراسانی (شرح منظومه ملاهادی سبزواری در مدرسه صدر) بهره برد و در درس تفسیر قرآن و نهج‌البلاغه هم از شاگردان میرزاعلی آقا شیرازی بود. نجوم و تقویم عربی را هم نزد شیخ محمدرضا رهنانی و ریاضیات را پیش آقا رحیم مرحوم ارباب خواند.

عبدالجواد جبل‌عاملی آنگاه به قم رفت و در درس خارج فقه و اصول آیات حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی، سید محمد حجت کوه‌کمری، سید حسین طباطبایی بروجردی، سید صدرالدین صدر، سید محمدتقی خوانساری و شیخ محمدعلی اراکی شرکت کرد. او هم‌زمان همراه تنی چند ازجمله آقایان حسینعلی منتظری، مرتضی مطهری، عباس ایزدی نجف‌آبادی، مهدی حائری یزدی، سید رضا صدر و سید عزالدین حسینی زنجانی که جمعاً هشت نفر بودند در درس اسفار امام خمینی شرکت می‌کرد و از شاگردان خاص ایشان بودند. امام خمینی نسبت به حضور افراد در این درس سخت‌گیری می‌کردند و باور داشتند که به سبب سطح این درس، نباید افرادی با سطح علمی محدود در آن شرکت کنند بنابراین حضور جبل‌عاملی در آن درس، نشان از جایگاه علمی او نزد امام خمینی داشت.

او در سال ۱۳۳۳ ش به تدریس سطوح عالی در حوزه علمیه قم پرداخت. در ۱۳۳۴ش و در پی تصمیم آیت‌الله بروجردی برای تأسیس مدرسه علمیه در کرمانشاه، با حکم آن مرجع و همراه با عطاءالله اشرفی اصفهانی، امام سدهی و شیخ علی قدیری به آن شهر اعزام شد. جبل‌عاملی مدت یک سال به تدریس در مدرسه علمیه آیت‌الله بروجردی کرمانشاه پرداخت. آنگاه به قم بازگشت و به تدریس در حوزه علمیه قم پرداخت. ازجمله چند دوره مطول، مغنی، رسایل، مکاسب و کفایه را در حوزه قم تدریس کرده است. او سپس در هیئت استفتای آیت‌الله سید محمدرضا موسوی گلپایگانی عضویت یافت. عبدالجواد جبل‌عاملی در دهم تیر ۱۳۴۲ همراه با دو تن از روحانیان همایون‌شهر، در نامه‌ای به آیت‌الله سید محمدرضا موسوی گلپایگانی، از درخواست‌های مردم برای آزادی روحانیان زندانی (ازجمله امام خمینی) خبر دادند و از آن مرجع خواستار تلاش در این زمینه شدند. او در ۲۰ تیر ۱۳۴۲ و در جریان اعتراض علمای سراسر کشور به دستگیری امام خمینی، به نمایندگی از روحانیان اصفهان راهی تهران شد و تا ۲۴ مرداد ۱۳۴۲ در تهران بود و همراه با جمعی از علمای سراسر کشور در تحصن روحانیان در اعتراض به دستگیری امام خمینی شرکت کرد و همراه با آنان اعلامیه‌هایی را در انتقاد از حکومت پهلوی و حمایت از امام خمینی صادر می‌کرد. ازجمله در ۲۷ تیر همراه با روحانیان متحصن در تهران با ارسال نامه‌ای خطاب به امام خمینی ضمن ابراز تأثر از پیشامدهای ناگوار و اهانت حکومت پهلوی به مقام شامخ روحانیت و مرجعیت، هدف خود از حضور در تهران را اظهار همدردی و پشتیبانی از هدف مقدس روحانیت دانستند و آزادی امام خمینی و دیگر زندانیان و «اعلای کلمه اسلام» را خواستار شدند. در دوم مرداد نیز با صدور اعلامیه‌ای دیگر و همراه با دیگر روحانیان متحصن، با اشاره به جایگاه مرجعیت در مذهب جعفری و وجوب اطاعت از آنان و نیز استقرار مشروطه در ایران، تصویب‌نامه‌های خلاف شرع و قانون اساسی را محکوم کردند و مخالفت مراجع تقلید با آن تصویب‌نامه‌ها را وظیفه شرعی آنان و واجب الاطاعه دانستند و آنگاه مرجعیت امام خمینی را تأیید و تأکید کردند که ایشان «از باتقواترین فقهای موجود هستند» و «فقط به جرم حق‌گویی و انجام وظیفه روحانی و دینی» دستگیر و زندانی شده است. آنان در پایان آن اعلامیه از تهدید حکومت پهلوی علیه روحانیان متحصن سخن گفتند و تأکید کردند علی‌رغم این تهدیدها «جامعه روحانیت در همه شرایط وظیفه خود را انجام داده، در این مورد نیز به حول و قوه الهی تا سرحد قدرت و توانایی وظیفه خود را در دفاع از حریم قرآن و اسلام انجام خواهد داد».

در آستانه برگزاری انتخابات دوره ۲۱ مجلس شورای ملی نیز همراه با روحانیان متحصن در تهران با صدور اعلامیه‌ای با عنوان «جامعه روحانیت ایران شرکت در انتخابات فرمایشی را جایز نمی‌داند»، در پاسخ به پرسش‌های متعدد مردم، با اشاره به تغییر قانون انتخابات بدون سیر روند قانونی و عدم تضمین در برگزاری آزادی آن انتخابات (فقدان اجتماع، سخنرانی و روزنامه آزاد) و محاصره شدن منازل مراجع تقلید، آزادی یک روزه و سپس حصر امام خمینی اعلام کردند «در وضع حاضر به نوع فعالیت انتخاباتی از قبیل شرکت در تظاهرات، اجتماعات ساختگی و کاندیدا شدن و رأی دادن و عضو انجمن‌های فرمایشی شدن، موجب تقویت دستگاه دیکتاتور و جبار {بوده} و سرپوشی بر جرائم و قانون‌شکنی آنان ... و مسلماً مخالف دستورات شریعت اسلام است» سپس همراه با روحانیان برجسته اصفهان با صدور اعلامیه‌ای مشابه، مردم را از شرکت در انتخابات منع کردند. او در اسفند همان سال نیز همراه با جمعی از علمای حوزه علمیه قم در نامه‌ای به حسنعلی منصور نخست‌وزیر وقت که تازه به آن سمت منصوب شده بود، به سیاست دولت پیشین (دولت اسدالله علم) در زمینه تعامل با فعالیت نیروهای مذهبی و زندانی شدن جمعی از علمای برجسته انتقاد کردند و خواستار آزادی امام خمینی و دیگر زندانیان و الغای مصوبه‌های غیرقانونی و غیرشرعی شدند. برخی از جلسات روحانیان برای تنظیم اعلامیه‌های انتقادی علیه حکومت پهلوی در خانه او برگزار می‌شد.

عبدالجواد جبل‌عاملی در سال‌های ۱۳۴۲-۱۳۵۷ به تدریس در حوزه علمیه قم ادامه می‌داد و در ماه‌های رمضان و محرم که حوزه علمیه قم تعطیل می‌شد، به سده می‌رفت و به تدریس در مدرسه امامیه آن شهر می‌پرداخت. او در پی سرکوب تظاهرات مردم همایون‌شهر (خمینی‌شهر فعلی)، همراه با دو تن از روحانیان آن شهر با صدور اعلامیه‌ای، به افشاگری در آن زمینه دست زدند و اقدام مأموران حکومت پهلوی در سرکوب تظاهرات مردم را محکوم کردند.

جبل‌عاملی در سال ۱۳۵۸ ش با حکم امام خمینی به سمت قاضی شرع دادگاه‌های انقلاب اسلامی سده و توابع منصوب شد او در سال‌های پایانی عمرش در خمینی‌شهر مقیم بود و به همت او مسجد جامع ورنوسفادران سده بازسازی شد. همچنین او حسینیه‌ای برای زائرین سده (خمینی‌شهر) در مشهد مقدس بنا کرد. وی سرانجام در فروردین ۱۳۶۸ درگذشت.