سیدمحمدباقر حسینی‌منش
سیدمحمدباقر حسینی‌منش، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.
سیدمحمدباقر حسینی‌منش در سال ۱۳۰۵ ش در شهر مهریز در استان یزد به دنیا آمد. پدرش سیدعلی از عالمان آن دیار بود و نسب او به امام‌زاده سیدمحروق از نوادگان امام سجاد (ع) می‌رسد. سیدمحمدباقر حسینی منش مقدمات را در حوزه علمیه یزد فراگرفت. درباره استادان او در آن حوزه اطلاعاتی در دست نیست. وی سپس راهی قم شد و در حوزه علمیه آن شهر در درس سطح آیات مرتضی حائری یزدی و سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی شرکت کرد. آنگاه به فراگیری دروس خارج فقه و اصول پرداخت و از درس‌های خارج آیات سیدحسین طباطبایی بروجردی، امام‌خمینی، سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی و سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی بهره‌مند شد (کاظمینی، ج ۱، ۳۰۴؛ مدرسی، ج ۱، ۲۲۶-۲۲۷). درباره سال‌های حضور او در درس‌های خارج فقه یا اصول یا هر دو درس امام‌خمینی گزارش دقیقی در دست نیست، ولی می‌توان احتمال داد که وی در دهه ۱۳۳۰ ش در آن درس‌ها که در مساجد محمدیه و سپس سلماسی قم برگزار می‌شد، شرکت می‌کرد. او درباره شیوه تدریس امام‌خمینی و اهتمام ایشان به حضور طلاب در مباحث درسی و مباحثه می‌گوید: «یکی از طلبه‌های اهل کن بعضی وقت‌ها اشکال می‌کرد و طوری صحبت می‌کرد که بعضی طلبه‌ها می‌خندیدند. دفعۀ دوم که ایشان اشکال کرد شاگردان خندیدند. امام فرمودند: برای چی می‌خندید. مجلس را مجلس معصیت نکنید. با خنده‌هایتان ایشان ناراحت می‌شود. اگر تکرار شود من دیگر مباحثه نمی‌کنم». بارها امام می‌فرمودند: «چنانچه به برادر مسلمانتان یا رفقایتان توهین کنید ولایتتان با خدا قطع می‌شود» (سلسله موی دوست، ۲۲۰). وی همچنین در ۲۰ مهر ۱۳۴۳ از امام‌خمینی اجازه تصدی در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد (صحیفه امام، ج ۱، ۳۰۹). وی سپس به مهریز بازگشت و به تبلیغ دین و ارشاد مردم پرداخت. همچنین جلسات مذهبی و تفسیر قرآن در همان شهر برگزار می‌کرد. او در سال‌های نهضت امام‌خمینی فعال بود و در صحنه‌های مختلف مبارزه حضور داشت. وی در ۱۳۵۸ ش از سوی امام‌خمینی به سمت امام جمعه مهریز منصوب شد. در دوران جنگ تحمیلی و دفاع مقدس نیز فعال بود و یکی از فرزندانش در جبهه‌های جنگ به شهادت رسید. او به مدت ده سال امامت جمعه مهریز را بر عهده داشت و در سال ۱۳۶۸ ش از آن سمت کناره گرفت. درباره دیگر فعالیت‌های او پس از ترک مسند امامت جمعه گزارشی در دست نیست. سیدمحمدباقر حسینی‌منش در ۱۳ مهر ۱۳۷۷ در مهریز درگذشت (مدرسی، ج ۱، ۲۲۷؛ کاظمینی، ج ۱، ۳۰۴). منابع: سلسله موی دوست: خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی (س) به نقل از شاگردان، دوستان و منسوبین (۱۳۸۳)، به کوشش مجتبی فراهانی؛ مقدمه عباسعلی عمید زنجانی، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی (س)؛ صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج ۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی؛ کاظمینی، میرزا محمد (۱۳۸۴)، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ج ۱، تهران، برگ رضوان؛ مدرسی، سیدمحمدکاظم (۱۳۸۲)، مفاخر یزد، ج ۱، به کوشش میرزا محمدکاظم مدرسی و سیدمحمدکاظم مدرسی، تهران، برگ رضوان.