علی انتشاری نجف‌آبادی
علی انتشاری نجف‌آبادی، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.
او در سال ۱۳۱۲ش در نجف‌آباد اصفهان دیده به جهان گشود. دوران ابتدایی را در نجف‌آباد گذراند. آنگاه به تحصیل دروس حوزوی پرداخت و به این منظور راهی اصفهان شد و در حوزه علمیه آن شهر، مقدمات را پیش شیخ عباسعلی ادیب، حاج یحیی فقیه ایمانی، حیدرعلی صلواتی و میرزا هاشم جنتی آموخت و لمعتین را هم نزد شیخ محمدحسن عالم نجف‌آبادی خواند. انتشاری پس از مدتی به قم رفت و در حوزه علمیه آن شهر کفایتین را پیش سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی فراگرفت. در درس قوانین الاصول هم از شاگردان سیدرضا صدر بود و رسایل و مکاسب را نزد میرزاعلی مشکینی خواند. همچنین بخشی از مکاسب، شرح منظومه ملاهادی سبزواری و بحث نفس اسفار اربعه را هم پیش حسینعلی منتظری خواند و هم‌زمان در درس تفسیر قرآن علامه سیدمحمدحسین طباطبایی شرکت می‌کرد. آنگاه به تحصیل دروس خارج فقه و اصول پرداخت و مدت ۵ سال در درس خارج فقه آیت‌الله سیدحسین طباطبایی بروجردی شرکت کرد. هشت سال نیز در درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی حضور یافت.[۱]
وی درباره حضور در درس امام‌خمینی می‌گوید: «حضرت امام به نظرات آیت‌الله نائینی اهمیت می‌داد. گاهی از شاگردان حوزه نجف به امام ایراد می‌گرفتند که چرا شما حرف ایشان را که از حوزه نجف است رد می‌کنید. امام می‌فرمودند: «اشخاص بزرگ از نظر ما قابل احترام هستند، هر که می‌خواهد باشد، ولی عظمت آنها سبب نمی‌شود که ما فکر و نظر خودمان را راجع به آراء آنها بیان نکنیم». حتی یک‌مرتبه حضرت امام هنگامی‌که بحثی در موضوع «نوع صور» که در اول کفایه است داشتند، با توجه به نظر آیت‌الله بروجردی که ایشان در علم اصول به قول ما «الحجة فی الفقه» یک چنین مطلبی داشتند، حضرت امام آن را با یک بحث مفصلی رد کردند. البته اشاره کردند که یکی از بزرگان گفته است. بعضی از شاگردها فهمیدند که منظور آقای بروجردی می‌باشد. در صورتی که آن موقع امام یک مدرس بزرگ بودند و آیت‌الله بروجردی تنها مرجع بزرگ شیعه به حساب می‌آمدند». او درباره برخورد ایشان با اشکال‌های طلاب می‌گوید: «بارزترین شاگردان امام حضرت آیت‌الله فاضل، آیت‌الله ابطحی، آیت‌الله خزعلی بودند که ایشان درس را عربی می‌نوشتند. امام شاگرد ترک‌زبانی به نام آقا میرزا حسین داشتند. گاهی ایشان اشکال‌های بجایی می‌گرفت. به دلیل اینکه همیشه مطالعه داشتند و سؤالات خوبی می‌کردند، امام با دقت به سؤال گوش می‌دادند و با گشاده‌رویی پاسخ می‌دادند. یادم هست یکی از شاگردها اشکالی از امام گرفت. آقا فرمودند: «شما بروید مطالعه کنید و بعد بیایید اشکال بگیرید». گفتند نه آقا مطالعه کرده‌ام. فرمودند: «پس بدتر؛ یعنی مطالعه کردید، ولی نفهمیدید». طوری شوخی می‌کردند که شاگرد ناراحت نشود».[۲]
او در ۸ مهر ۱۳۴۲ همراه با جمعی از محصلان دروس حوزوی در حوزه علمیه قم، در نامه‌ای به دولت (حسنعلی منصور)، خواستار آزادی امام‌خمینی از حصر و بازگشت ایشان به قم شدند.[۳] او در ۱۳۴۳ ش با دستور امام‌خمینی به تهران رفت و به اقامه نماز جماعت و تبلیغ و تبیین احکام دین در مسجد کمیل در منطقه نارمک آن شهر پرداخت [۴] در تهران نیز همراه با روحانیان مبارزه به فعالیت‌های سیاسی همسو با نهضت امام‌خمینی می‌پرداخت و امضای او زیر اغلب اعلامیه‌ها و بیانیه‌های روحانیان مبارز تهران به‌ویژه در سال‌های ۱۳۵۶-۱۳۵۷ دیده می‌شود.[۵].
انتشاری پس از پیروزی انقلاب اسلامی به اقامه نماز جماعت در مسجد کمیل ادامه داد. او در کنار اقامه نماز، به تبلیغ دین و تدریس تفسیر قرآن در مسجد فوق می‌پرداخت. از آثار او می‌توان به آفاق معرفت (درباره توحید) اشاره کرد. او در ۱۵ مرداد ۱۳۹۴ در تهران درگذشت و پیکرش پس از اقامه نماز توسط سیدهاشم حمیدی، به قم منتقل و در قبرستان باغ بهشت آن شهر به خاک سپرده شد.[۶]
پانویس
- ↑ انصاری، «درگذشتگان: آیت‌الله انتشاری نجف‌آبادی»، ص۱۵۸.
- ↑ سلسله موی دوست، ص۳۵-۳۶.
- ↑ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۰۶
- ↑ انصاری، «درگذشتگان: آیت‌الله انتشاری نجف‌آبادی»، ص۱۵۸.
- ↑ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۹۴ ـ ۱۹۲، ۲۰۳ ـ ۲۰۱، ۲۲۳، ۲۳۱، ۳۴ ـ ۲۳۳، ۳۷ ـ ۲۳۶، ۲۵۲، ۸۳ ـ ۳۸۱، ۲۴ ـ ۳۲۳، ص۷۱ ـ ۳۶۸، ۸۶ ـ ۳۸۵، ۳۷ ـ ۴۳۵، ۷۰ ـ ۴۶۷، ۸۶ ـ ۴۸۴، ۵۰۰ ـ ۴۹۹؛ دوانی، نهضت روحانیون ایران، ج۶، ۵۲۲، ۵۳۳ و ج۷، ۴۲، ۷۴، ۱۲۱، ۱۸۲، ۲۲۰
- ↑ انصاری، «درگذشتگان: آیت‌الله انتشاری نجف‌آبادی»، ص۱۵۸.
منابع
- اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
- انصاری، ناصرالدین (۱۳۹۵)، «درگذشتگان: آیت‌الله انتشاری نجف‌آبادی»، دوماهنامه آینه پژوهش، سال بیست‌وهفتم، شماره سوم، شماره مسلسل ۱۵۹، مرداد ـ شهریور.
- دوانی، علی (۱۳۷۷)، نهضت روحانیون ایران، ج ۵-۸، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی.