محمدکاظم محمودی

محمدکاظم محمودی (عبداللهی)، از شاگردان درس خارج فقه امام‌خمینی.

محمدکاظم عبداللهی معروف به محمودی در سال ۱۳۳۵ ش در کربلا به دنیا آمد. پدرش آیتالله شیخ محمدباقر محمودی علامرودشتی از عالمان پرکار در حوزه انتشار آثار علمی بود و دهها اثر را در این زمینه منتشر کرده است. محمدکاظم محمودی خواندن و نوشتن را در کربلا فراگرفت. سپس به تحصیل دروس حوزوی روی آورد و بیشتر تحصیلات حوزوی خود را در شهرهای کربلا و نجف گذراند. او در نجف اشرف از شاگردان آیات سیدابوالقاسم موسوی خویی، سیدمحمدباقر صدر، سیدمصطفی خمینی و سیدعلی حسینی سیستانی بود و در سال آخر حضور امام‌خمینی در عراق (۱۳۵۶)، در درس خارج فقه (بیع مکاسب) ایشان هم حضور یافت («محمدکاظم محمودی»، https://mefe.ir ). این درس در مسجد شیخ انصاری برگزار میشد و محمودی از این درس بهره می‌برد و به گفته خودش، در سال آخر تدریس حضرت امام‌خمینی( قدس سره)، از شاگردان امام‌خمینی بود که با مهاجرت امام‌خمینی به فرانسه در مهر ۱۳۵۷ ناتمام ماند («بزرگداشت مرحوم آیتالله محمدباقر محمودی»، ۵). هم‌زمان به تدریس مقدمات و شرح لمعه در حوزه علمیه نجف اشرف هم میپرداخت. محمدکاظم محمودی در سال ۱۳۵۸ به ایران آمد و در شهر قم مقیم شد و در حوزه علمیه آنجا دروس خارج فقه و اصول را نزد آیات حسین وحید خراسانی، میرزا جواد تبریزی، عبدالله جوادی آملی و حسینعلی منتظری تکمیل کرد. در کنار تحصیل، در همانجا مدتی هم به تدریس مشغول شد. او در کنار تحصیل و تدریس، در جلساتی با طلابی از استان فارس، جلسات تفسیر قرآن دایر میکرد و بعضی از این تفاسیر از جمله تفسیر سوره حمد منتشر شده است. محمودی در سال ۱۳۶۵ با تأسیس مجمع احیاء فرهنگ اسلامی، به همکاری با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پرداخت و دهها عنوان کتاب را تصحیح و منتشر کرد. او همچنین در موسم تبلیغ برای تبیین احکام اسلامی به شهرهای مختلف سفر میکرد. همچنین با نهادهایی چون سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، سازمان زندان‌ها و همچنین دانشگاههای مختلف همکاری داشت («محمدکاظم محمودی»، https://rasekhoon.net). محمدکاظم محمودی در زمینه احیای میراث مکتوب، پژوهشگریْ توانمند و در تراجم و رجال فردی صاحب نظر و دارای مطالعات و تحقیقاتی گستردهای است. تاکنون آثار زیر با تحقیق او منتشر شده است: تفسیر فرات الکوفی، از اعلام عصر غیبت صغری، تاریخ نیشابور، المنتخب من السیاق، تألیف عبدالغافر بن اسماعیل فارسی، مجمع الألقاب، تألیف بن فوطی (م ۷۲۳) در شش جلد، خصائص أمیرالمؤمنین علی بن أبی طالب، تألیف ابو عبدالرحمان نسائی، مناقب أهل البیت من فضائل الصحابه، تألیف احمد ابن حنبل (م ۲۴۱)، و استدراک عبدالله بن احمد (م ۲۹۰) و ابوبکر قطیعی، تحفة الطالب، تألیف حسین بن عبدالله سمرقندی (حدود ۱۰۴۳ ق) (این کتاب در مجلّه تراثنا، شماره ۶۴ در سال ۱۴۲۱ ق چاپ شده است)، تهذیب الأنساب، تألیف شیخ الشرف عبیدلی، کتاب المعقبین من وُلد الإمام أمیرالمؤمنین (ع)، تألیف یحیی بن حسن بن جعفر علوی عقیقی (م ۲۷۷)، معارج الوصول، تألیف محمد بن یوسف زرندی، مناقب اهل البیت، تألیف ابن مغازلی، فرائد السمطین، تألیف حمویی جوینی، در دو جلد، کفایة الطالب، تألیف گنجی شافعی، التذکره ، تألیف سیّد علی خان مدنی شیرازی، همکاری در تدوین موسوعه الإمامه فی نصوص أهل السنّه (این کتاب به همّت جمعی از محقّقان و نویسندگان در کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی در حال تدوین است که جناب ایشان در این جمع حضور دارند، و تاکنون بیست جلد آن منتشر شده است)، تحقیق چند رساله قرآنی (این رساله‌ها که در تراث الشیعه القرآنی چاپ شده عبارتند از : ۱. مطلع البدر فی تفسیر سوره القدر ۲. هدایة الشهاده هر دو از تألیفات میرزا محمد بن سلیمان تنکابنی (متوفای سال ۱۳۰۲ ق ) است. ۳. نور إنّا أنزلناه، تألیف محمدعلی حائری سنقری ( محمدکاظم محمودی، https://rasekhoon.net).). منابع: «بزرگداشت مرحوم آیتالله محمدباقر محمودی» (۱۴۰۱)، هفته‌نامه حریم امام، سال یازدهم، شماره ۵۱۸، ۲۳ مهر؛ «محمدکاظم محمودی»، https://rasekhoon.net/mashahir/show/600215؛ «محمدکاظم محمودی»، .https://mefe.ir/kmahmoudi