محمدعلی امامیپور
محمدعلی امامیپور، از شاگردان درس خارج اصول امام‌خمینی.
محمدعلی امامیپور در ۱۳۱۳ در روستای امامیه نیشابور به دنیا آمد. او که در کودکی پدرش را از دست داده بود، تحت تربیت برادر بزرگش شیخ ابراهیم امامیپور خواندن و نوشتن را در مکتب‌خانه‌ای در زادگاهش فراگرفت (حاج‌آقا امامیپور به روایت خودش، ۳؛ محمدعلی امامیپور کیست، ۸). سپس به تحصیل دروس حوزوی روی آورد و به همین منظور ابتدا راهی نیشابور شد و در مدرسه علمیه گلشن آنجا مقدمات را خواند. سپس به مشهد رفت و در مدرسه میرزا جعفر آن شهر دروس سطح را پیش آقایان میرزا احمد مدرس یزدی، شیخ هاشم قزوینی و شیخ مجتبی قزوینی به پایان رساند و سپس در درس معارف آقایان میرزا جوادآقا تهرانی و شیخ حسنعلی مروارید شرکت کرد (حاج‌آقا امامیپور به روایت خودش، ۳). امامیپور در سال ۱۳۳۸ برای تکمیل تحصیلات حوزوی راهی قم شد و در آنجا در درس خارج فقه آیت‌الله سیدحسین طباطبایی بروجردی و درس خارج اصول امام‌خمینی شرکت کرد (محمدعلی امامیپور کیست، ۸). او پس از دو سال تحصیل در حوزه علمیه قم در سال ۱۳۴۰ به مشهد بازگشت (همان)، بنابراین از سال ۱۳۳۸ـ۱۳۴۰، به مدت دو سال در درس خارج اصول امام‌خمینی که همهروزه عصرها در مسجد سلماسی قم برگزار می‌شد، شرکت می‌کرد. امامیپور پس از بازگشت به مشهد، تحصیلات خارج فقه و اصول را نزد آیت‌الله سیدمحمدهادی میلانی ادامه داد و سپس به تدریس در مدارس علمیه مشهد پرداخت. وی پس از تأسیس حوزه علمیه آیت‌الله فقیه سبزواری در مشهد، اداره آنجا را برعهده گرفت و هم‌زمان بعضی از دروس حوزوی را در آنجا تدریس می‌کرد. در کنار تحصیل و تدریس، به مبارزه با حکومت پهلوی نیز می‌پرداخت و در سفرهای تبلیغی به شهرهای مختلف، ضمن انتقاد از حکومت پهلوی، احکام اسلامی را طبق رساله عملیه امام‌خمینی بیان می‌کرد. یک بار در شهر بندرگز، به سبب همراه داشتن رساله امام‌خمینی دستگیر و مدتی زندانی شد. مدتی نیز در یکی از مساجد تهران به سخنرانی می‌پرداخت و به حمایت از نهضت اسلامی امام‌خمینی ادامه می‌داد. امامیپور پس از پیروزی انقلاب اسلامی به تدریس و همچنین اداره مدرسه علمیه صاحب‌الزمان (عج) ادامه داد و سپس در سال ۱۳۵۹ با کمک جمعی از خیرین، حوزه علمیه حضرت مهدی (عج) را در مشهد بنیان نهاد (همان، ۸ـ۹). با تأسیس این مدرسه علمیه، از مدیریت مدرسه علمیه صاحب‌الزمان (عج) کناره گرفت و همه وقت خود را صرف اداره مدرسه علمیه حضرت مهدی (عج) کرد و آنجا را به یکی از مدارس دینی فعال مشهد بدل کرد (همان). او به‌صورت تمام‌وقت در مدرسه فوق حضور می‌یافت و همه امور آنجا را اداره می‌کرد. تأکید بر تربیت اخلاقی طلاب از جمله ویژگی‌های امامیپور بود و از آن جمله می‌توان به برنامه‌ریزی منظم برای زیارت امام رضا (ع) و همچنین برگزاری دعاها اشاره کرد (خاطراتی از استاد، ۱۶). همین مسائل باعث شد تا طلاب این مدرسه بارها در جبهه‌های جنگ حضور یابند و ۲۹ نفر از آنان نیز در جبهه‌های جنگ به شهادت برسند (یادی از شهدا، ۱۸ـ۲۲) بی‌توجهی امامیپور به امور دنیوی مورد تأکید بسیاری از آشنایان او قرار گرفته است و یکی از مصادیق آن، واگذاری اداره مدرسه علمیه حضرت مهدی (عج) به یکی از شاگردانش بود درحالی‌که فرزند و دامادش نیز در همان مدرسه فعال بودند؛ موضوعی که محسن قرائتی آن را اقدامی نادر می‌داند. با آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، بارها در جبهه‌های جنگ حضور یافت و به تشویق رزمندگان اسلام پرداخت. همچنین در ستاد پشتیبانی از جبهه‌های جنگ در استان خراسان فعال بود. یکی دیگر از اقدامات امامیپور، اهتمام به امور خیریه است؛ وی برای رسیدگی به وضعیت اقتصادی و معیشتی مستمندان، صندوق قرض‌الحسنه‌ای را در مشهد بنیان نهاد و به ارائه خدمات به نیازمندان پرداخت (محمدعلی امامیپور کیست، ۸ـ۱۰). در سال ۱۴۰۰ به ابتکار حوزه‌های علمیه خراسان، از وی به سبب مدیریت مدارس فوق و همچنین اهتمام به تربیت نیروهای برجسته تقدیر شد (نیکوکار، ۳). منابع: حاج‌آقا امامیپور به روایت خودش (۱۴۰۰)، رواق (ویژه‌نامه فرهنگ و معارف رضوی)، سال اول، شماره ۱۸۱ (منتشرشده در روزنامه قدس، شماره ۹۶۵۳، ۳ آبان ۱۴۰۰)؛ خاطراتی از استاد (۱۴۰۰)، نشریه مصابیح (ویژه‌نامه علما و صاحب‌نظران خطه خراسان)، سال اول، شماره دوم، آبان؛ ما صاحب داریم: زندگینامه عالم مجاهد خستگی‌ناپذیر حجت‌الاسلام‌والمسلمین حاج شیخ محمدعلی امامیپور و ۲۹ شهید مدارس علمیه حضرت مهدی و صاحب‌الزمان (علیه‌السلام) (۱۳۹۸)، مشهد، حوزه علمیه خراسان؛ محمدعلی امامیپور کیست (۱۴۰۰)، نشریه مصابیح (ویژه‌نامه علما و صاحب‌نظران خطه خراسان)، سال اول، شماره دوم، آبان؛ نیکوکار، پارسا (۱۴۰۰)، رواق (ویژه‌نامه فرهنگ و معارف رضوی)، سال اول، شماره ۱۸۱ (منتشرشده در روزنامه قدس، شماره ۹۶۵۳، ۳ آبان ۱۴۰۰)؛ یادی از شهدا (۱۴۰۰)، نشریه مصابیح (ویژه‌نامه علما و صاحب‌نظران خطه خراسان)، سال اول، شماره دوم، آبان.