امام‌سجاد(ع)، زندگی، جایگاه و نقش امام چهارم(ع).
امام‌سجاد(ع)، امام چهارم شیعیان فرزند امام‌حسین(ع) و شهربانویه، دختر آخرین شاه ساسانی ایران است، در پنجم شعبان ۳۸ق در مدینه به دنیا آمد و در دوازدهم محرم سال ۹۴ یا ۹۵ق در مدینه مسموم شد و به شهادت رسید.
امام‌خمینی با اشاره به گوشه‌ای از معارف بلند اعتقادی و قرآنی در سخنان امام‌سجاد(ع)، یادآور شده است ایشان در مرتبه اعلای ایمان و یقین قرار دارد و دارای شجاعت معنوی و شیفته شهادت بود.
امام‌خمینی معتقد است که گریه و زاری امام‌سجاد(ع) در درگاه خداوند برای تعلیم دیگران نبود و قائل است؛ آن گریه‌های برای روشن‌شدن مظلومیت خاندان پیامبر و تبیین اهداف نهضت کربلا برای مردم مؤثر بود و خدمت امام‌زین‌العابدین(ع) به پیشبرد و تبلیغ دین از خدمات امام‌صادق(ع) کمتر نبود.
امام‌خمینی معتقد است در روز عاشورا به میزانی که فداکاری حضرت سیدالشهدا(ع) باارزش بود، فداکاری امام‌سجاد(ع) با آن حالت نقاهت و بیماری، تأثیر داشت و به مردم فهماند که زنان و مردان در برابر حکومت ستمگر نباید بترسند.
امام‌خمینی دعاهای امام‌سجاد(ع) را دعوت به توحید، تزکیه نفس و ساختن مردم برای رسیدن به کمال و دعوت به خلوت‌کردن با خدا دانسته و در وصیت‌نامه خود صحیفه سجادیه را زبور آل محمد(ص) خوانده و به تعلق آن به شیعیان افتخار کرده است.