پیامبر اکرم(ص)، شخصیت فردی، اجتماعی و الهی و شئون نبوی پیامبر اسلام، حضرت محمدبن‌عبدالله(ص).
حضرت محمد(ص) آخرین پیامبر خداوند برای انسان‌ها بود. دین او اسلام نام دارد و معجزه او قرآن است. پیامبر(ص) در ۱۷ ربیع سال عام‌الفیل به دنیا آمد. پدرش عبدالله بن عبدالمطلب و مادرش آمنه دختر وهب بود. پیامبر(ص) در سن جوانی به صداقت و امانتداری شهره شد و «صادق» و «امین» قریش لقب گرفت؛ به همین دلیل به او پیشنهاد تجارت با اموال خدیجه داده شد. حضرت محمد در ۲۵ سالگی با خدیجه ازدواج کرد که حاصل این ازدواج تولد حضرت فاطمه(س) بود. پیامبر(ص) در ۲۷ رجب چهلم عام‌الفیل، به رسالت برگزیده شد. امام‌خمینی، بعثت پیامبر(ص) را بزرگ‌ترین حادثه تاریخ بشریت و شریف‌ترین واقعه تاریخی انسان از ازل تا ابد، دانسته است. به باور او، پیامبر اسلام افضل از همه پیامبران و مظهر اسم جامع الله است. امام‌خمینی رسیدن به مقام احدیت را از مقامات اختصاصی پیامبر می‌داند که بالاترین مقام انسانیت و حتی بالاتر از فرشته‌ها است. از ویژگی‌هایی که امام‌خمینی دربارهٔ سیره معنوی پیامبر(ص) بر آن تأکید کرده‌است، حالت عبادت و محو عبودیت ایشان در شب معراج است که پیامبر(ص) در حالت رکوع به قرب وصول رسیده و جلوه حق را بدون مرآت و تعینات مشاهده کرده‌است. به نظر امام‌خمینی، خلافت و ولایت الهی در عالم طبیعت به عهده پیامبر اسلام است و او واسطه فیض حق است. به گفته او، مقام هدایت پیامبر شامل هدایت تشریعی و تکوینی و هدایت فردی و اجتماعی است. امام‌خمینی، نبوت و رسالت؛ سلطنت، ریاست و سیاست؛ و قضاوت را از شؤون پیامبر اسلام می‌داند. امام‌خمینی، رؤسای کشورهای اسلامی توصیه کرده که با تأسی به پیامبر اکرم(ص) نه بر بدن‌های مردم، بلکه بر دل‌های آنان حکومت کنند.