محمدباقر باقری کنی، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.
 | |
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| تاریخ تولد | ۱۳۰۵ش |
| زادگاه | روستای کن |
| خویشاوندان سرشناس | محمدرضا مهدوی کنی (برادر) |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | عبدالجواد جبل‌عاملی، محمد صدوقی، سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی، میرزا محمد مجاهدی تبریزی، سیدحسین بروجردی، امام‌خمینی، علامه طباطبایی، سیدابوالحسن رفیعی قزوینی و... |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| سیاسی | مبارزه با رژیم پهلوی، حمایت از نهضت امام‌خمینی، همکاری در کمیته‌های انقلاب اسلامی، نماینده مجلس خبرگان رهبری و معاونت وزارت کشور |
| اجتماعی | عضو هیئت‌علمی و قائم‌مقام دانشگاه امام صادق و ناظر موقوفه قمرالسلطنه مدرسه مروی |
تولد و تحصیل
محمدباقر مهدوی کنی معروف به مهدی.[۱] در سال ۱۳۰۵ش در روستای کن به دنیا آمد. او از نوجوانی در کنار پدرش به کار کشاورزی مشغول بود. پس از عزیمت برادر کوچک‌ترش محمدرضا مهدوی کنی برای تحصیل دروس حوزوی به تهران، او نیز درصدد عزیمت تهران و تحصیل در مدارس علمیه آن شهر برآمد، ولی با ممانعت پدرش مواجه شد. محمدباقر باقری کنی از سال ۱۳۲۷ش به هنگام خدمت سربازی در تهران، عصرها به مدرسه لرزاده و مدرسه حاج‌ابوالفتح می‌رفت و در مدت بیست ماه سربازی اغلب درس‌های مقدمات حوزوی تا مطول و مغنی را در همان‌جا خواند..[۲]
پس از پایان دوره سربازی به تحصیل دروس حوزوی ادامه داد و در سال ۱۳۳۰ش به قم رفت و تحصیلاتش را در حوزه علمیه آن شهر پی گرفت. در آنجا در دروس سطح از محضر حضرات شیخ عبدالجواد سده‌ای، شیخ محمد صدوقی یزدی، سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی و میرزا محمد مجاهدی تبریزی استفاده کرد. سپس در درس‌های خارج فقه و اصول سیدحسین طباطبایی بروجردی و امام‌خمینی شرکت کرد. باقری کنی به احتمال زیاد از اواسط دهه ۱۳۳۰ تا اواخر آن دهه در درس‌های امام‌خمینی در مساجد محمدیه و اعظم قم شرکت می‌کرده است. وی علاوه بر فقه و اصول، در فلسفه و تفسیر سال‌ها از درس‌های علامه طباطبایی بهره برد.[۳]
علاوه بر آن، در درس‌های اسفار سیدابوالحسن رفیعی قزوینی[۴] در قزوین و تهران حاضر می‌شد[۵] او در آن زمان مدتی با سیدعلی خامنه‌ای هم‌مباحثه بود.[۶]
در همان دوره آیت‌الله بروجردی از برخی طلاب جوان خواست تا با عزیمت به مدرسه علوی تهران، دروس جدید را هم فرابگیرند و محمدباقر باقری کنی ازجمله افرادی بود که با حضور در مدرسه علوی، از درس‌های جدیدی که در آن مدرسه دایر می‌شد بهره می‌گرفت.[۷]
فعالیت مبارزاتی
باقری کنی از آغاز نهضت اسلامی به رهبری امام‌خمینی به مبارزه با حکومت پهلوی پرداخت. به همین سبب ازجمله روحانیانی بود که پس از قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ دستگیر[۸] و به مدت ۳ ماه زندانی شد. او پس از آزادی، در حومه بازار به مراوده با مبارزان مسلمان و ادامه فعالیت سیاسی مشغول شد. در سال ۱۳۴۵ش به دنبال دستگیری برادرش محمدرضا مهدوی کنی، امام جماعت مسجد جلیلی تهران برای مدت کوتاه در مسجد جلیلی به‌جای او نماز جماعت را اقامه می‌کرد.[۹]
در سال ۱۳۵۷ش اعلامیه‌هایی را همراه با روحانیان مبارز تهران امضا می‌کرد. در یکی از این اعلامیه‌ها که به امضای او و جمعی از روحانیان مبارز تهران در ۱۶ آذر ۱۳۵۷ و در آستانه ماه محرم صادر شده بود، از مردم برای شرکت گسترده در راهپیمایی‌های اعتراضی علیه حکومت پهلوی دعوت شده بود..[۱۰]
فعالیت‌ها پس از پیروزی انقلاب اسلامی
محمدباقر باقری کنی که پیش از پیروزی انقلاب اسلامی به تجارت نیز می‌پرداخت،[۱۱] پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در دوره وزارت محمدرضا مهدوی کنی در وزارت کشور به آن وزارتخانه رفت و معاونت برادرش را بر عهده گرفت[۱۲] سپس از سوی برادرش محمدرضا مهدوی کنی برای همکاری در کمیته‌های انقلاب اسلامی دعوت شد و به‌عنوان دستیار ایشان، در شورای مرکزی آن نهاد انقلابی عضویت یافت و تا سال ۱۳۶۱ش در کمیته انقلاب اسلامی فعالیت کرد و پس از آن برای تدریس و امور اجرایی به دانشگاه امام صادق(ع) رفت.[۱۳] او در دوره‌های اول و دوم مجلس خبرگان رهبری، نمایندگی مردم تهران را بر عهده داشت.[۱۴] در سال‌های ۱۳۶۰-۱۳۶۱ به نمایندگی از سوی محمدرضا مهدوی کنی، از اعضای شورای عالی امنیت ملی در جلسات آن شورا شرکت می‌کرد. با تأسیس دانشگاه امام صادق(ع) توسط محمدرضا مهدوی کنی به آن دانشگاه رفت و به‌عنوان قائم‌مقام ریاست دانشگاه منصوب شد.[۱۵]
محمدباقر باقری کنی از ابتدای تأسیس دانشگاه امام صادق(ع) تاکنون به‌عنوان عضو هیئت‌علمی و قائم‌مقام دانشگاه مشغول به فعالیت است. شخصیت علمی و اخلاقی ایشان در میان دانشجویان، کارکنان و استادان زبانزد است و ایشان را به محل مراجعه برای رفع مسائل علمی، اخلاقی و دینی بدل کرده است.[۱۶] او همچنین از سال ۱۳۶۵ش از سوی محمدرضا مهدوی کنی، متولی مدرسه مروی، به‌عنوان ناظر بر موقوفه قمرالسلطنه که زیر نظر آن مدرسه بود به امام‌خمینی معرفی شد و امام‌خمینی هم با قید اینکه «جنابعالی هرکس را خودتان صلاح می‌دانید به‌عنوان ناظر تعیین کنید؛ مورد قبول است»[۱۷] نظارت محمدباقر مهدوی کنی بر موقوفه فوق را تأیید کرد.
پانویس
- ↑ خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ص۲۶.
- ↑ خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ص۵۷-۵۸ و ۲۳۱.
- ↑ «باقری کنی، محمدباقر»، سایت دبیرخانه مجلس خبرگان رهبری.
- ↑ رفیعی قزوینی، مجموعه رسایل و مقالات فلسفی، بیست‌ودو.
- ↑ «باقری کنی، محمدباقر»، سایت دبیرخانه مجلس خبرگان رهبری.
- ↑ بهبودی، شرح اسم: زندگینامه آیت‌الله سیدعلی حسینی خامنه‌ای، ص۴۳.
- ↑ «باقری کنی، محمدباقر»، سایت دبیرخانه مجلس خبرگان رهبری.
- ↑ قیام ۱۵ خرداد به روایت اسناد ساواک، ج۹، ص۳۹۶.
- ↑ «باقری کنی، محمدباقر»، سایت دبیرخانه مجلس خبرگان رهبری.
- ↑ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۴۶۷ـ۴۷۰.
- ↑ خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ص۲۳۱.
- ↑ «باقری کنی، محمدباقر»، سایت دبیرخانه مجلس خبرگان رهبری.
- ↑ خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ص۲۳۱.
- ↑ خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ص۲۳۱؛ خبرگان ملت، دفتر اول، ص۵۸۷ و ۵۹۲.
- ↑ خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ص۲۳۱.
- ↑ «باقری کنی، محمدباقر»، سایت دبیرخانه مجلس خبرگان رهبری.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۲۰، ص۱۷۴.
منابع
- اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
- «باقری کنی، محمدباقر»، سایت دبیرخانه مجلس خبرگان رهبری، تاریخ بازدید: ۲ تیر ۱۴۰۳ش.
- بهبودی، هدایت‌الله، شرح اسم: زندگینامه آیت‌الله سیدعلی حسینی خامنه‌ای، تهران، مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی.
- خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی (۱۳۸۵)، تدوین: دکتر غلامرضا خواجه‌سروی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
- خبرگان ملت (شرح‌حال نمایندگان مجلس خبرگان رهبری) (۱۳۷۹)، دفتر اول، قم، دبیرخانه مجلس خبرگان رهبری.
- رفیعی قزوینی، ابوالحسن (۱۳۶۷)، مجموعه رسایل و مقالات فلسفی، مصحح: غلامحسین رضانژاد، تهران، الزهرا (س).
- امام‌خمینی، سیدروح‌الله، صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج۲۰، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی؛ قیام ۱۵ خرداد به روایت اسناد ساواک (۱۳۸۷)، ج۹، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات.