احمد وحیدی یزدی، از شاگردان درس خارج فقه امام‌خمینی.
احمد وحیدی یزدی در شهر مهرجرد در یزد به دنیا آمد. درباره خانواده و محل تولد او اطلاعاتی در دست نیست. همچنین اطلاعاتی درباره تحصیلات او در دوره مقدمات و سطح و همچنین استادان او در دوره فوق و همچنین دوره خارج فقه و اصول (به‌جز امام‌خمینی) وجود ندارد. او یکی از شاگردان امام‌خمینی در حوزه علمیه نجف اشرف بود (روحانی، ج ۱، ۵۰؛ فاکر میبدی، ۳۲۴)، بنابراین می‌توان گفت که در فاصله سال‌های ۱۳۴۴ تا ۱۳۵۷ ش از درس خارج فقه (بیع مکاسب) امام‌خمینی در مسجد شیخ انصاری معروف به مسجد ترک‌ها در نجف اشرف بهره می‌برده است. او از افراد مورد اعتماد امام‌خمینی هم بود و امام به یکی از افرادی که توسط وحیدی یزدی و سیدعباس خاتم یزدی معرفی شده بود، اجازه‌ای در امور حسبیه و شرعیه داد (صحیفه امام، ج ۱، ۴۹۸). وحیدی یزدی یکی از روحانیان مبارز در نجف اشرف بود و نام او در دو اعلامیه از اعلامیه‌های طلاب علوم حوزوی در نجف اشرف در دفاع از امام‌خمینی آمده است. در یکی از اسناد که در مهر ۱۳۵۷ منتشر شد، وی همراه با جمعی از روحانیان و طلاب ایرانی مقیم نجف اشرف در نامه‌ای به امام‌خمینی (پس از مهاجرت ایشان از عراق به فرانسه) با عنوان «یگانه زعیم باکفایت عالم اسلام مرجع تقلید شیعیان جهان حضرت آیت‌الله‌العظمی امام‌خمینی»، این مهاجرت را نتیجه سخت‌گیری حکومت بعث عراق علیه ایشان دانستند و این اقدامات را محکوم کردند (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۴۰۶-۴۰۷). سپس همراه با جامعه روحانیت مبارز نجف اشرف در نامه‌ای به والری ژیسکاردستن رئیس‌جمهور وقت فرانسه، از امام خمینی به‌عنوان روح و قلب ۳۵ میلیون ایرانی نام بردند و از او خواستند تا زمینه تداوم مبارزات ایشان را فراهم کند و رفتاری شایسته با امام‌خمینی داشته باشد (همان، ۴۰۸-۴۰۹). وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به فعالیت‌های علمی در حوزه علمیه نجف اشرف ادامه داد و سپس به کشور بازگشت و در زادگاهش مهرجرد به فعالیت‌های مذهبی مشغول شد (فاکر میبدی، ۳۲۴) و در ۶ آبان ۱۳۵۸ اجازه تصدی در امور حسبیه و شرعیه از امام‌خمینی دریافت نمود (صحیفه امام، ج۱۰، ۳۷۰). درباره دیگر اقدامات او اطلاعاتی در منابع مکتوب یافت نشد. منابع: اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج ۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ روحانی، سیدحمید (۱۳۵۸)، بررسی و تحلیلی از نهضت امام‌خمینی در ایران، بی‌جا، دارالفکر ـ دارالعلم؛ صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج ۷ و ۱۰، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی؛ فاکر میبدی، (۱۳۸۲)، فرزانگان میبد، ویراستار: محمدحسین دهقان اشکذری، قم، قدس.