سیداسدالله امامی میبدی، از شاگردان درس خارج فقه امام‌خمینی.
 | |
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| اطلاعات علمی | |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| وبگاه رسمی | |
او در سال ۱۳۱۵ ش در میبد استان یزد به دنیا آمد. در ۱۳۴۰ ش راهی عراق شد و دو سال در کربلا به تحصیل دروس حوزوی پرداخت. آنگاه به نجف اشرف رفت و دوازده سال در حوزه علمیه نجف به تکمیل تحصیلات حوزوی پرداخت. امامی میبدی در جریان ورود امام‌خمینی به عراق، همراه با جمعی از طلاب علوم حوزوی از نجف اشرف به کربلا رفت و در مراسم استقبال از ایشان در کربلا حضور داشت و در طول اقامت پانزده‌روزه امام‌خمینی در کربلا، در خدمت ایشان بود. وی از بدو ورود امام‌خمینی به نجف اشرف، در خدمت ایشان قرار گرفت (خاطرات سال‌های نجف، ج ۱، ۶۹-۷۱) و در جریان بازدید ایشان از جامعه الدینیه النجف، به نمایندگی از سوی مدیر آن مدرسه به امام‌خمینی خیرمقدم گفت و ایشان را چنین مورد خطاب قرار داد: «ای که جمعیت کفر از شما واله و حیران گشتند، به مجلس ما خوش آمدید» (همان، ۷۲). با آغاز درس خارج فقه امام‌خمینی در مسجد شیخ انصاری، دو سال در درس امام‌خمینی شرکت کرد. وی همچنین از افرادی بود که در درس ولایت‌فقیه امام‌خمینی حاضر بود (همان، ۷۳)، بنابراین می‌توان گفت که در فاصله سال‌های ۱۳۴۶-۱۳۵۰ ش در درس خارج فقه امام‌خمینی حضور می‌یافت. او در خاطراتش گوشه‌هایی از شیوه تدریس امام‌خمینی را تشریح کرده است؛ بر اساس خاطرات او، امام‌خمینی مدت یک ساعت درس را تدریس می‌کرد و سپس به اشکال‌ها پاسخ می‌داد و پس از عزیمت به منزل، آن درس را می‌نوشت و منتشر می‌کرد. به باور او، حضور امام‌خمینی در نجف اشرف تحولی در وضعیت علمی آن شهر ایجاد کرد و به‌ویژه بحث‌های اخلاقی ایشان در روز آخر درس که مصادف با آغاز ماه رمضان می‌شد، تأثیرگذار بود (همان، ۷۳-۷۴). وی در بهمن ۱۳۴۸ از امام‌خمینی اجازه‌ای در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد (صحیفه امام، ج ۱، ۴۹۷). امامی میبدی در مدت تحصیل در نجف اشرف، در مسافرت‌هایش به ایران در انتقال وجوهات شرعی به امام‌خمینی فعال بود (همان، ۷۹-۸۰). همچنین رابط شیخ محمد صدوقی یزدی و امام‌خمینی بود و شیخ محمد صدوقی، نامه‌هایش را به امام‌خمینی به نام اسدالله امامی میبدی ارسال می‌کرد و امامی میبدی هم آن نامه‌ها را خدمت امام‌خمینی تقدیم می‌کرد (همان، ۸۵). امامی میبدی در سال ۱۳۵۳ ش به زادگاهش بازگشت و به توصیه امام‌خمینی، مسجدی را در میبد بنا نهاد (خاطرات سال‌های نجف، ج ۱، ۸۷). وی سپس در سال ۱۳۵۴ ش حوزه علمیه میبد را بنیان نهاد و به اداره آن مدرسه پرداخت (همان، ۶۹). در دهم فروردین ۱۳۵۷ ش پس از حمله مأموران حکومت پهلوی به تجمع مردم یزد در مدرسه روضه محمدیه یزد که با دعوت شیخ محمد صدوقی و برای گرامیداشت چهلمین روز شهدای تبریز (در ۲۹ بهمن ۱۳۵۶) برگزار شده بود، همراه با روحانیت مبارز یزد اقدام مأموران در ضرب‌وجرح مردان و زنان و کودکان و شهادت جمعی از مردم یزد را محکوم کردند (یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۲، ۱۰۹-۱۱۲؛ اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۲۶۰ ـ ۲۶۳). او در سال ۱۳۶۲ ش به سبب خطای پزشکی فلج شد، ولی همچنان به اداره حوزه علمیه میبد ادامه داد (همان، ۶۹) و تا سال ۱۳۷۲ ش ریاست حوزه علمیه حجت بن الحسن العسگری (ع) میبد را بر عهده داشت. اسدالله امامی میبدی در ۲۱ مرداد ۱۳۹۹ در میبد درگذشت («حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیداسدالله امامی میبدی دار فانی را وداع گفت»، meybodema.ir). منابع: اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج ۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ «حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیداسدالله امامی میبدی دار فانی را وداع گفت»، http://meybodema.ir/?p=74360؛ خاطرات حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدعلی‌اکبر محتشمی‌پور (۱۳۷۶)، تهران، حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی؛ خاطرات سال‌های نجف (۱۳۸۹)، ج ۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی و مؤسسه چاپ و نشر عروج؛ صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج ۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۲: شهید آیت‌الله حاج شیخ محمد صدوقی (۱۳۷۷)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات. مجتبی شهرآبادی