محمدحسن جمشیدی اردشیری، از شاگردان درس خارج فقه امام‌خمینی.
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| تاریخ تولد | ۱۳۲۰ش |
| زادگاه | ساری |
| اطلاعات علمی | |
او در سال ۱۳۲۰ش در ساری به دنیا آمد.[۱] پس از آنکه خواندن و نوشتن را در زادگاهش آموخت، به فراگیری دروس حوزوی روی آورد و مقدمات را در بهشهر خواند. آنگاه به قم رفت و تحصیلاتش را در حوزه علمیه آن شهر را تا دوره خارج فقه و اصول پی گرفت. درباره استادان او در حوزه علمیه قم اطلاعاتی در دست نیست. جمشیدی اردشیری در دوم فروردین ۱۳۴۲ در مدرسه فیضیه قم حضور داشت و در جریان حمله مأموران حکومت پهلوی به آن مدرسه مصدوم شد.[۲] او در مهر ۱۳۴۴ پس از عزیمت امام‌خمینی به عراق، همراه با جمعی از طلاب و فضلای مازندرانی حوزه علمیه قم، در نامه‌ای به ایشان، ضمن تقبیح تبعید ایشان به خارج از کشور، خرسندی خود را از حضور ایشان در نجف اشرف ابراز کردند و خواستار بازگرداندن ایشان به کشور و آزادی دیگر زندانیان شدند.[۳] تداوم این فعالیت‌ها باعث شد تا توسط ساواک دستگیر و مدتی زندانی شود.[۴]
جمشیدی پس از مدتی راهی عراق شد و در حوزه علمیه نجف اشرف در درس خارج فقه امام‌خمینی که در مسجد شیخ انصاری معروف به مسجد ترک‌ها برگزار می‌شد، شرکت کرد. درباره سال‌های حضور او در درس امام‌خمینی گزارش دقیقی در دست نیست، ولی با توجه به حضور در عراق تا سال ۱۳۵۷ ش، می‌توان احتمال داد که مدت زیادی در درس ایشان حضور می‌یافت. او همراه با جمعی از طلاب، به حمایت از امام‌خمینی پرداخت و اعلامیه‌هایی در این زمینه صادر نمود. ازجمله پس از مهاجرت به فرانسه در مهر ۱۳۵۷، همراه با جمعی از روحانیان مبارز نجف اشرف با ارسال نامه‌ای به «یگانه زعیم باکفایت عالم اسلام مرجع تقلید شیعیان جهان حضرت آیت‌الله‌العظمی امام‌خمینی»، ضمن اعلام مراتب اخلاص و ارادت خویش به ایشان، از هجرت امام‌خمینی به آن کشور اظهار تأسف کردند (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۴۰۶-۴۰۷). سپس در ۱۷ مهر ۱۳۵۷ و پس از ورود امام‌خمینی به فرانسه، همراه با جمعی از فضلا و مدرسان حوزه علمیه نجف اشرف با ارسال نامه‌ای به والری ژیسکاردستن رئیس‌جمهور وقت فرانسه، از امام خمینی به‌عنوان روح و قلب ۳۵ میلیون ایرانی نام بردند و با اشاره به جایگاه امام‌خمینی در میان مسلمانان جهان، از او خواستند «از هیچ‌گونه کوشش و بذل و جهدی در جهت حفظ و حراست معظم له دریغ» نورزد. همچنین از رئیس‌جمهور فرانسه خواستند «از ایجاد هر گونه محدودیت و مانعی» در برنامه‌های امام‌خمینی خودداری کند.[۵]
جمشیدی اردشیری در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی به کشور بازگشت و به فعالیت در زادگاهش پرداخت. او پس از پیروزی انقلاب اسلامی به فعالیت در کمیته‌های انقلاب اسلامی شهر نکا در استان مازندران پرداخت و سپس مسئولیت آن را بر عهده گرفت. مدتی بعد به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی رفت و در شورای فرماندهی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی آنجا عضویت یافت و مدتی هم مسئولیت بسیج سپاه پاسداران انقلابی اسلامی آنجا را بر عهده داشت. او با آغاز جنگ تحمیلی، بارها در جبهه‌های جنگ حضور یافت و در سال ۱۳۶۱ ش به اسارت نیروهای بعثی عراق درآمد. وی مدت ده سال در اسارت بود و در دوران اسارت در تقویت روحیه اسرای ایرانی نقشی مؤثر داشت و به همین سبب به زندان تکریت تبعید شد. او در سال ۱۳۷۱ ش همراه با دیگر آزادگان به کشور بازگشت و به همکاری با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ادامه داد. آنگاه به سمت نماینده ولی فقیه در امور آزادگان در استان مازندران منصوب شد. هم‌زمان مشاور سیدعلی‌اکبر ابوترابی فرد، نماینده ولی‌فقیه در امور آزادگان بود.[۶]
جمشیدی اردشیری در چهارمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی با رأی مردم بهشهر به نمایندگی برگزیده شد.[۷] او در دوره پنجم آن مجلس نیز نماینده مردم بهشهر بود.[۸] در هفتمین دوره مجلس شورای اسلامی نیز برای سومین بار به نمایندگی مردم بهشهر و نکا در مجلس شورای اسلامی انتخاب شد.[۹]
پانویس
منابع
- از فیضیه تا الرشید: تاریخ شفاهی آزاده دفاع مقدس حجت‌الاسلام محمدحسن جمشیدی (۱۳۹۹)، به کوشش: سیدحسین پورولی، تهران، پیام آزادگان و با مشارکت اداره کل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس مازندران.
- اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج ۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
- روزنامه اطلاعات (۱۳۷۵)، شماره ۱۹۰۶۰۸، ۱۶ اردیبهشت؛ معرفی نمایندگان مجلس شورای اسلامی از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی تا پایان پنجمین دوره قانون‌گذاری (۱۳۷۸)، تهران، اداره‌ی کل امور فرهنگی و روابط عمومی مجلس شورای اسلامی.
- معرفی نمایندگان مجلس شورای اسلامی دوره هفتم (۱۳۸۳)، تهران، اداره کل امور فرهنگی و روابط عمومی مجلس شورای اسلامی.
- روزنامه اطلاعات، ۱۶/۲/۱۳۵۷، شماره¬ ۱۹۰۶۰۸.