علی بهجتی اردکانی، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| اطلاعات علمی |
او در سال ۱۳۰۹ ش در اردکان (استان یزد) به دنیا آمد. پس از طی دوره ابتدایی به تحصیل دروس حوزوی روی آورد و مقدمات و بخشی از دروس سطح را در حوزه علمیه اردکان پیش عبدالرسول سپهری اردکانی، ملا محمد حائری و سیدروح‌الله خاتمی اردکانی فراگرفت. در سال ۱۳۲۹ ش راهی یزد شد و در مدرسه مصلای آن شهر از درس سطح آقایان شیخ احمد علومی و سیدعلی‌محمد کازرونی بهره برد. او پس از یک سال تحصیل در یزد، رهسپار قم شد و در حوزه علمیه آن شهر به مدت یک سال به تحصیل پرداخت. درباره درس‌ها و همچنین استادان او در آن مدت گزارشی در دست نیست. وی آنگاه به اصفهان رفت و در مدرسه نیم‌آورد آن شهر از درس استادان آنجا استفاده کرد. بهجتی اردکانی در سال ۱۳۳۱ ش دوباره به قم بازگشت، بنابراین می‌توان گفت که حضور او در اصفهان کمتر از یک سال بوده است. درباره استادان او در اصفهان هم گزارشی وجود ندارد. بهجتی در قم دروس سطح را نزد آقایان سیدموسی صدر و سیدموسی شبیری زنجانی تکمیل کرد و آنگاه در درس خارج فقه و اصول آیات سیدحسین طباطبایی بروجردی، امام‌خمینی و شیخ مرتضی حائری حاضر شد. او هم‌زمان با تحصیل در حوزه علمیه قم، به تحصیلات دروس کلاسیک هم ادامه داد و وارد دانشکده الهیات دانشگاه تهران شد و در رشته زبان و ادبیات عرب به تحصیل پرداخت (مدرسی، ۱۴۹). با استناد به اسناد انقلاب اسلامی می‌توان گفت که بهجتی در سال ۱۳۴۴ ش در شمار طلاب حوزه علمیه قم بود، بنابراین می‌توان احتمال داد که از نیمه دوم دهه ۱۳۳۰ ش تا تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور (آبان ۱۳۴۳)، در درس خارج فقه یا اصول یا هر دو درس امام‌خمینی که در مسجد سلماسی و سپس مسجد اعظم قم برگزار می‌شد حضور می‌یافته است.
بهجتی اردکانی در کنار تحصیل در حوزه علمیه قم و دانشکده الهیات دانشگاه تهران، همراه با طلاب علوم حوزوی یزدی در قم، اعلامیه‌هایی را در حمایت از امام‌خمینی امضا می‌کرد. ازجمله در اسفند ۱۳۴۳ ش همراه با جمعی از علما و محصلان یزدی حوزه علمیه قم در نامه‌ای به امیرعباس هویدا نخست‌وزیر وقت، تبعید امام‌خمینی را به خارج از کشور با استناد به اصل مصونیت مراجع تقلید در قانون اساسی، اقدامی غیرقانونی دانستند و خواستار بازگرداندن ایشان به کشور، آزادی دیگر زندانیان سیاسی و الغای مصوبه‌های غیرشرعی و غیرقانونی شدند (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۱۵۶-۱۵۷). او پس از انتقال امام‌خمینی به نجف اشرف نیز همراه با جمعی از طلاب یزدی حوزه علمیه قم، نامه‌ای به ایشان ارسال کردند و از امام‌خمینی با عبارت «زعیم شیعه و حامی شریعه و قدوه‌الاعلام و ملاذالانام آیت‌الله‌العظمی الحاج‌آقا روح‌الله الموسوی الخمینی» نام بردند و ضمن تأکید بر غیرقانونی بودن تبعید ایشان به خارج از کشور، خوشحالی خود را از حضور آن مرجع مبارز و مبرز در جوار حرم علوی (ع) ابراز نمودند (همان، ۱۸۳ ـ ۱۸۴).
علی بهجتی اردکانی که به استخدام آموزش‌وپرورش در آمده بود، در نیمه دوم دهه ۱۳۴۵ ش به یزد رفت و به تدریس در مدارس آن شهر پرداخت. او سپس با درخواست سیدروح‌الله خاتمی اردکانی و جمعی از مردم اردکان به زادگاهش بازگشت و تدریس را در آن شهر پی گرفت. بهجتی در اردکان در کنار تدریس، به وعظ و تبلیغ نیز می‌پرداخت (مدرسی، ۱۴۹). او در سال ۱۳۵۷ ش در دبیرستان شرف اردکان تدریس می‌کرد (سیر مبارزات یاران...، ج ۹، ۲۸۰). ساواک در گزارشی که از روحانیان طرفدار امام‌خمینی در مهر ۱۳۵۷ تهیه کرد، نام او را هم در آن فهرست قرار داد (همان، ج ۱۳، ۱۷) و همین گزارش نشان می‌دهد که در سال‌های حضور در اردکان، به فعالیت‌های سیاسی علیه حکومت پهلوی و در حمایت از امام‌خمینی می‌پرداخته است. او پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در حوزه علمیه امام صادق اردکان و دانش‌سرای تربیت معلم آن شهر تدریس می‌کرد. سپس ریاست هلال احمر اردکان را بر عهده گرفت. همچنین از اعضای هیئت مؤسس دانشگاه پیام نور و دانشکده منابع طبیعی اردکان نیز بود و هم‌زمان به‌عنوان امام جمعه موقت اردکان به اقامه نماز جمعه در آن شهر نیز می‌پرداخت. او در ۱۰ فروردین ۱۳۷۹ در اردکان درگذشت و پیکرش در همان شهر به خاک سپرده شد (مدرسی، ۱۴۹).
منابع: اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج ۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت اسناد ساواک (۱۳۹۳)، ج ۹ و ۱۳، تدوین: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی؛ مدرسی، سیدمحمدکاظم (۱۳۸۲)، مفاخر یزد، ج ۱، یزد، بنیاد ریحانه الرسول یزد.