حسینی امینی، سید جعفر؛ از شاگردان درس خارج فقه امام خمینی. او در ۵ خرداد ۱۳۲۳ در نجف اشرف دیده به جهان گشود. پدرش سید حسن حسینی یزدی از روحانیان نجف اشرف و مادرش از خاندانی روحانی و صبیه شیخ احمد آخوندی بود و داییهایش شیخ محمد و شیخ علی آخوندی، صاحبان انتشارات معروف و پیشتاز در چاپ و نشر معارف اسلامی یعنی انتشارات اسلامیه در تهران بودند. سید جعفر حسینی امینی مقدمات و سطوح را در حوزه علمیه نجف اشرف و نزد شیخ مرادعلی بختیاری سیستانی، شیخ غلامرضا باقری، سید اسدالله مدنی و مسلم ملکوتی آموخت. آنگاه به تحصیل دروس خارج فقه و اصول پرداخت و در درس خارج فقه امام خمینی که در مسجد شیخ انصاری نجف اشرف تشکیل میشد حضور یافت. علاوه بر آن از درس خارج فقه و اصول آیات سید ابوالقاسم موسوی خویی، سید محمدباقر صدر و سید علی حسینی سیستانی بهره برد و آن درسها را تقریر کرد. او در ۱۳۵۰ ش و توسط حکومت بعث عراق از آن کشور اخراج شد و در حوزه علمیه قم از درس خارج فقه و اصول آیات سید کاظم شریعتمداری، سید محمدرضا موسوی گلپایگانی، شیخ مرتضی حائری یزدی و شیخ حسین وحید خراسانی استفاده کرد. حسینی امینی در انتشار اعلامیههای امام خمینی نقش داشت و پس از پیروزی انقلاب اسلامی به فعالیت در مجمع جهانی اهلبیت پرداخت و معاونت فرهنگی آن نهاد را بر عهده داشت. او همچنین بارها برای تبلیغات دینی به کشورهای اروپایی سفر کرد. همچنین در انتشار آثار علمی فعال بود که از آن جمله میتوان به موارد زیر اشاره کرد: ترجمه نهجالبلاغه، رنجنامه امیرالمؤمنین (ع)، تحقیق تحفه الالباب اثر شیخ عباس قمی، تحقیق مراه المراد (جلدهای ۱۲ و ۱۳) اثر محمدباقر مجلسی، تحقیق خصائص امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب اثر احمد بن شعیب نسائی، تحقیق الفصول المهمه فی معرفه الائمه اثر ابن صباغ مالکی، تحقیق ریاض السالکین فی شرح صحیفه سید الساجدین اثر سید علی خان مدنی شیرازی، ترجمه البیان فی تفسیر القرآن اثر آیتالله خویی، تقریرات درس فقه آیتالله خویی، تقریرات درس فقه آیتالله سیستانی، تقریرات درس خارج اصول آیتالله خویی، تقریرات درس خارج اصول آیتالله وحید خراسانی و کشکول حسینی. او سرانجام در ۸ دی ۱۳۹۰ از دنیا رفت و پیکرش پس از اقامه نماز توسط آیتالله وحید خراسانی، در وادی السلام قم به خاک سپرده شد (انصاری، ۱۶۰-۱۶۱). منابع: انصاری، ناصرالدین (۱۳۹۰)، «درگذشتگان: حجتالاسلام حسینی امینی»، دوماهنامه آینه پژوهش، سال بیستوششم، شماره ششم، بهمن و اسفند.