سیدابوالقاسم هرندی، از شاگردان درس سطح امامخمینی.
سیدابوالقاسم هرندی در سال ۱۲۹۹ش در شهر هرند از توابع اصفهان دیده به جهان گشود. او مقدمات را در حوزه علمیه اصفهان و نزد شیخ هبهالله هرندی، سیدمحمدباقر ابطحی سدهی و شیخ احمد فیاض سدهی آموخت. آنگاه رهسپار شهر قم شد و در حوزه علمیه آن شهر از درس سطح امامخمینی و آیات سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی و سیدشهابالدین مرعشی نجفی بهرهمند شد و در نخستین سالهای ورود آیتالله سیدحسین طباطبایی بروجردی، برای تکمیل تحصیلات حوزوی به نجف اشرف رفت.[۱] درباره سالهای حضور او در درس امامخمینی اطلاع دقیقی در دست نیست، ولی با توجه به عزیمت او به نجف اشرف در سالهای ۱۳۲۴-۱۳۲۵ش میتوان احتمال داد که در سالهای ۱۳۲۰-۱۳۲۵ در درس امامخمینی حضور مییافته است.
سیدابوالقاسم هرندی در حوزه علمیه نجف اشرف در درس خارج فقه و اصول آیات سیدعبدالهادی شیرازی، سیدابوالقاسم موسوی خویی، سیدمحمود حسینی شاهرودی.[۲] سیدمحسن طباطبایی حکیم، میرزا آقا اصطهباناتی و شیخ موسی خوانساری حضور یافت. سپس به تدریس دروس سطح در حوزه علمیه نجف اشرف پرداخت. مدتی به سامرا رفت و از درس علامه میرزا محمد عسکری و جمعی دیگر از استادان حوزه علمیه آن شهر بهره برد. او در سال ۱۳۵۰ش به کشور بازگشت و در اصفهان مقیم شد.[۳] و به تبلیغ دین و تدریس علوم حوزوی پرداخت.[۴] وی در ۱۳۷۰ش درگذشت و پیکرش در جوار مزار علی بن جعفر(ع) شهر قم به خاک سپرده شد.[۵]
منابع
- شریفرازی، محمد (بیتا)، گنجینه دانشمندان، ج۸، قم، پیروز.
قاسمی، رحیم (۱۳۹۳)، درة الصدق فیمن تلمذ من علماء اصفهان بالنجف، قم، مجمع الذخائر الاسلامیه.