آشتیانی، محمدحسین؛ از شاگردان درس خارج امام خمینی. او در سال ۱۳۲۱ ش در آشتیان استان مرکزی دیده به جهان گشود. دوران ابتدایی را در زادگاهش طی کرد و از سال ۱۳۳۴ ش وارد مدرسه علوم دینی آشتیان شد و به تحصیل دروس حوزوی پرداخت و در پنج سال، مقدمات و بخشی از سطح متوسط را از محضر استادانی چون دانش آشتیانی آموخت. همزمان با تحصیل، به تدریس در آن مدرسه نیز میپرداخت. در همان زمان به حضور آیتالله سید حسین طباطبایی بروجردی رسید و مورد تشویق ایشان قرار گرفت. او در ۱۳۳۹ ش راهی قم شد و دروس سطح را نزد محمدتقی ستوده، حسین نوری همدانی، محمد فاضل لنکرانی، مصطفی اعتمادی و سید محمدباقر سلطانی تکمیل کرد. فلسفه را هم پیش محمد مفتح و عبدالله جوادی آملی خواند. آنگاه به تحصیل دروس خارج فقه و اصول پرداخت و از درس آیات سید محمد محقق داماد و مرتضی حائری یزدی بهره برد. مدتی هم از درس امام خمینی بهرهمند شد (کاظمینی، ج ۱، ۴-۵). درباره حضور او در درس خارج فقه یا اصول یا هر دو درس ایشان گزارشی در دست نیست و در اسناد شورای سیاستگذاری ائمه جمعه سراسر کشور که مستند نویسنده بیوگرافی او قرار گرفته، صرفاً بر «حضور در درس امام خمینی» اکتفا شده است (همان). او همچنین مدت شش سال از درس خارج فقه (بحث حج) آیتالله سید محمدرضا موسوی گلپایگانی استفاده و آن درس را تقریر کرد. آشتیانی در سالهای نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی، به فعالیت میپرداخت و در سخنرانی و افشاگری علیه رژیم پهلوی فعال بود. به همین سبب از سوی ژاندارمری احضار شد و مورد آزار نیروهای ساواک قرار گرفت. یکی از اقدامات او همکاری با برخی از افراد در مکاتبه با نویسندگان و مطبوعات با هدف پاسخگویی به مطالب نوشتهشده علیه مبانی، قوانین و حکمت اسلامی بود. او پس از پیروزی انقلاب اسلامی مدتی امامت جمعه شهرستان ابهر در استان زنجان را بر عهده داشت و در آن زمان در احداث مدرسه علمیه امیرالمؤمنین (ع) نقش داشت (همان). محمدحسین آشتیانی در ۶ دی ۱۳۶۲ از امام خمینی اجازهای در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد (صحیفه امام، ج ۱۸، ۲۷۰). همچنین با همکاری گروهی، مجله اندیشه و قلم را به چاپ رساند. منابع: صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج ۱۸، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی؛ کاظمینی، میرزا محمد (۱۳۸۴)، دانشنامه¬ ائمه¬ جمعه¬ سراسر کشور، به اهتمام سید محمدکاظم مدرسی و میرزا محمد کاظمینی، ج ۲، بنیاد ریحانه الرسول یزد، تهران، برگ رضوان.