رحیمی مقدم، محمدحسین؛ از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام خمینی. محمدحسین رحیمی مقدم در سال ۱۳۱۶ ش در روستای خمسه شهرستان فومن به دنیا آمد. پدرش محمدحسن، از عالمان و مدرسان در شهر فومن بود. او خواندن و نوشتن را نزد پدر بزرگوارش آموخت. سپس از شش‌سالگی در مکتب‌خانه‌ای در زادگاهش قرائت قران را نزد خانعلی نادری فراگرفت. دوران ابتدایی را هم در دبستان معرفت شفت گذراند. آنگاه به مدت یک سال به‌عنوان حسابدار در مغازه‌ای در شفت مشغول به کار شد. رحیمی مقدم در سال ۱۳۳۳ ش به رشت رفت و در مدرسه مهدیه آنجا در دو سال تجوید قرآن و ادبیات عرب را خواند ولی درباره استادانش در آن مدرسه گزارشی وجود ندارد. وی در سال ۱۳۳۵ ش به تشویق و توصیه ضیابری راهی قم شد و در حوزه علمیه قم تحصیل دروس حوزوی را پی گرفت. در آنجا حاشیه ملا عبدالله را نزد مرتضی بنی‌فضل و مطول و قوانین را نزد شیخ حسن تهرانی خواند. در درس معالم‌الاصول هم از شاگردان حسن تهرانی بود و مغنی را هم نزد سید رضا حسینی مازندرانی فراگرفت. او سپس در درس لمعتین محمدتقی ستوده و مختار امینیان شرکت کرد و کفایتین و منظومه را هم نزد محمد محمدی گیلانی خواند. رحیمی مقدم پس از طی دروس سطح، در درس خارج فقه و اصول امام خمینی شرکت کرد و مدت یک سال از آن درس‌ها بهره‌مند شد. درباره سال‌های دقیق او در درس‌های خارج فقه یا اصول یا هر دو درس امام خمینی گزارش دقیقی در دست نیست، ولی می‌توان احتمال داد که در دهه ۱۳۴۰ ش و پیش از دستگیری ایشان در خرداد ۱۳۴۲ در آن درس در مسجد اعظم قم شرکت می‌کرده است. رحیمی مقدم همچنین مدت سه سال در درس‌های خارج فقه و اصول آیت‌الله سید محمدرضا موسوی گلپایگانی حضور یافت و از دو تن از مراجع تقلید یعنی آیت‌الله سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی و شیخ عبدالحسین فقیهی رشتی اجازه نقل احادیث و تصدی امور حسبیه دریافت کرد. رحیمی مقدم در سال ۱۳۴۵ ش به زادگاهش بازگشت و تا پایان عمر، به تبلیغ دین، اقامه نماز جماعت و تشریح مسائل دینی و شرعی مردم پرداخت. همچنین در مساجد شهر رشت و شهرها و روستاهای اطراف سخنرانی می‌کرد. او در سخنرانی‌هایش، به انتقاد از حکومت پهلوی و حمایت از امام خمینی می‌پرداخت. به سبب این سخنرانی‌ها، چندین بار خانه‌اش مورد بازرسی قرار گرفت و خودش نیز نسبت به ادامه فعالیت‌های سیاسی، تهدید شد. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی در کمیته انقلاب اسلامی فعالیت می‌کرد و پس از آن مسئولیت بنیاد مسکن شهرستان شفت و فومن را بر عهده گرفت. در آن دوره در فعالیت‌های اجتماعی ازجمله در ساخت مسجد، راه‌سازی و ساخت پل مشارکت می‌کرد. وی در کنار مسئولیت‌های فوق، به‌عنوان روحانی کاروان، به حج اعزام می‌شد و همچنین در سفر زوار به عتبات عالیات و همچنین سوریه، راهنمایی شرعی آنان را بر عهده می‌گرفت. رحیمی مقدم پس از هشت سال فعالیت در بنیاد مسکن و کمیته انقلاب اسلامی و حضور فعال در مدارس شهرستان شفت، به علت بیماری قلبی از مسئولیت‌های فوق استعفا داد، ولی هیچ‌گاه امر تبلیغ را فراموش نکرد و در شهرهای شفت، فومن، صومعه‌سرا، بندر انزلی، لنگرود و روستاهای اطراف آن به سخنرانی می‌پرداخت. او سپس در شهر رشت مقیم شد و امامت جماعت مسجد مستوفی آن شهر را بر عهده گرفت. رحیمی مقدم در ۱۱ آذر ۱۳۸۳ در رشت درگذشت و پیکرش در مقبره علما واقع در تازه‌آباد رشت به خاک سپرده شد («حجت‌الاسلام والمسلمین حاج محمدحسین رحیمی مقدم»، olama-shaft.blogfa.com). منبع: «حجت‌الاسلام‌والمسلمین حاج محمدحسین رحیمی مقدم»، http://olama-shaft.blogfa.com/post/46.