حیدری کاشانی، علی؛ از شاگردان درس فلسفه و خارج فقه و اصول امام خمینی. علی حیدری کاشانی در سال ۱۳۰۵ ش در محله دروازه بیدگل شهر کاشان به دنیا آمد. پدرش شیخ محمد حیدری کاشانی، از عالمان کاشان بود. او خواندن و نوشتن را در مکتب‌خانه فراگرفت. سپس به شعربافی که پیشه اغلب اهالی کاشان بود روی آورد. در کنار شعربافی، به صورت متفرقه به تحصیل دروس حوزوی هم می‌پرداخت و شوق تحصیل او را واداشت تا شعربافی را رها کند و با ورود به حوزه علمیه کاشان، تحصی را به صورت جدی پی بگیرد. وی بخشی از دروس حوزوی را نزد سید محمد علوی بروجردی معروف به سید باغ و میرزا محمد خالصی‌زاده خواند (حیدری، ۱۴). سپس راهی اصفهان شد و در حوزه علمیه آنجا ادبیات و شوارق را در حوزه علمیه آن شهر و نزد سید حسین ادیب بجنوردی خواند. در درس تفسیر و درایه و هیئت هم از شاگردان شیخ محمدباقر زند کرمانی بود و در درس فلسفه و علم کلام صدر کوپایی هم شرکت می‌کرد. هم‌زمان از درس اخلاق و همچنین تفسیر قرآن میرزاعلی آقا شیرازی استفاده می‌کرد. او آنگاه راهی قم شد و از درس‌های فلسفه شیخ مهدی مازندرانی، علامه سید محمدحسین طباطبایی و امام خمینی بهره برد (همان؛ جواهرکلام، ج ۲، ۴۱۹). درباره سال‌های حضور او در درس‌های فلسفه امام خمینی گزارش دقیقی در دست نیست، ولی می‌توان احتمال داد که وی در سال‌های میانی دهه ۱۳۲۰ ش، از آن درس‌ها بهره می‌برده است. حیدری کاشانی هم‌زمان در دروس سطح استادان حوزه علمیه قم شرکت می‌کرد و ازجمله مکاسب و کفایه را نزد آیت‌الله سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی و شیخ عبدالجواد جبل عاملی خواند و هم‌زمان در درس تفسیر قرآن علامه طباطبایی شرکت می‌کرد. او سپس در درس خارج فقه و اصول آیت‌الله سید حسین طباطبایی بروجردی، امام خمینی، آیت‌الله سید محمد محقق داماد، آیت‌الله سید محمدرضا موسوی گلپایگانی و شیخ عباسعلی شاهرودی شرکت (حیدری، ۱۴) و درس‌های امام خمینی و همچنین آیت‌الله محقق داماد را تقریر کرد. او هم‌زمان با تحصیل، به تدریس دروس فقه و اصول، معقول و فلسفه در حوزه علمیه قم هم می‌پرداخت (همان). حیدری کاشانی در سال ۱۳۵۱ ش با درخواست جمعی از اهالی راوند کاشان، راهی آن شهر شد و به تبلیغ دین در آن شهر پرداخت. هم‌زمان، دروس فقه و اصول و تفسیر قرآن را در حوزه علمیه آیت‌الله یثربی در کاشان تدریس می‌کرد (شریف رازی، ج ۶، ۲۶۸). او تألیفاتی در فقه و اصول دارد که به چاپ نرسیده است؛ از آن جمله می‌توان به مسائل فی الطهاره، مسائل فی بعض احکام الصلوه، مسائل فی التوفیق بین قاعده التجاوز و قاعده الفراغ، مسائل فی الوقف، رساله فی الخمس، رساله فی الرهن، مسائل فی احکام القضا، مسائل فی الرضاع، رساله فی المفاهیم، مسائل فی اجتماع الامر و النهی، منجزات المریض، تعلیقه علی الرسائل (تعالیق مختصره) اشاره کرد. وی همچنین ذوق و طبع شاعری داشت و اشعاری از او برجای مانده است. درباره دیگر فعالیت‌های علی حیدری کاشانی پس از پیروزی انقلاب اسلامی گزارشی در دست نیست.
علی حیدری کاشانی در ۲۳ شهریور ۱۳۶۸ از دنیا رفت و پیکرش پس از تشییع (جواهرکلام، ج۲، ۴۲۰) و اقامه نماز توسط آیت‌الله سید رضا بهاءالدینی در مقبره باغ بهشت به خاک سپرده شد (حیدری، ۱۴).
منابع: جواهرکلام، عبدالحسین (۱۳۸۲)، تربت پاکان قم، ج ۲، قم، انصاریان؛ حیدری، محمدجواد (۱۴۰۰)، «بزرگداشت مرحوم آیت‌الله علی حیدری کاشانی: فقیه بی‌آلایش»، هفته‌نامه حریم امام، سال نهم، شماره ۴۸۶،۲ بهمن؛ شریف رازی، محمد (۱۳۵۲)، گنجینه دانشمندان، ج ۶، تهران، اسلامیه.