کاظمی هیدجی، سید شمس‌الدین؛ از شاگردان امام خمینی. سید شمس‌الدین کاظمی هیدجی در سال ۱۲۹۴ ش در شهر هیدج در نزدیکی زنجان به دنیا آمد. او خواندن و نوشتن را در هیدج فراگرفت. سپس به تحصیل دروس حوزوی روی آورد و ادبیات را در مدرسه هیدج پیش حاج ملا محمدحسین فخیمی و شیخ بهاءالدین مهدوی فراگرفت. در سال ۱۳۱۹ ش راهی قم شد و در حوزه علمیه آن شهر دروس سطح را پیش آیت‌الله سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی تکمیل کرد. دروس معقول (فلسفه) را هم نزد امام خمینی خواند (شریف رازی، ج ۲، ۳۰۸). درباره سال دقیق حضور او در درس فلسفه امام خمینی اطلاعاتی در دست نیست، ولی کاظمی هیدجی از سال ۱۳۱۹ ش در قم حضور داشت و می‌توان احتمال داد که از همان سال یا سال‌های نخست دهه ۱۳۲۰ ش تا پایان تدریس فلسفه توسط امام خمینی (۱۳۲۸ ش) در آن درس شرکت می‌کرده است. سپس از سال ۱۳۲۳ ش در درس‌های خارج فقه و اصول آیات سید محمد حجت کوه‌کمری، سید محمدتقی موسوی خونساری (شریف رازی، ج ۲، ۳۰۸؛ انصاریان خوانساری، ۳۷۸)، سید حسین طباطبایی بروجردی و سید کاظم شریعتمداری بهره برد (شریف رازی، ج ۲، ۳۰۸). درباره حضور یا عدم حضور او در درس‌های خارج فقه و اصول امام خمینی اطلاعاتی در دست نیست. کاظمی هیدجی که از اصحاب آیت‌الله شریعتمداری بود، پس از پایان تحصیل، به تدریس در حوزه علمیه قم پرداخت و از مدرسان برجسته آن حوزه بود (همان). او پس از سال‌ها تحصیل و تدریس در قم، به شهر زرندیه رفت و به تبلیغ دین و اقامه نماز جماعت در آنجا پرداخت (انصاریان خوانساری، ۳۷۸). از او تألیفاتی بر جای مانده است که از آن جمله می‌توان به برهان دانش، ریاض دانش، مطلع الشمس و ارمغان رمضان اشاره کرد (شریف رازی، ج ۲، ۳۰۸). سید شمس‌الدین کاظمی هیدجی در سال ۱۳۸۰ ش از دنیا رفت (انصاریان خوانساری، ۳۷۸). منابع: انصاریان خوانساری، محمدتقی (۱۳۹۵)، مرزبان ایمان و یقین آیت‌الله‌العظمی حاج سید محمدتقی خوانساری، قم، انصاریان؛ شریف رازی (۱۳۵۲)، گنجینه دانشمندان، ج ۲، تهران، اسلامیه.