رضایی اصفهانی، محمدباقر؛ از شاگردان درس خارج فقه امام خمینی. محمدباقر رضایی اصفهانی در سال ۱۳۰۱ ش در روستای ادرییان در اطراف اصفهان به دنیا آمد. در خردسالی همراه با پدرش راهی نجف شد و در آن شهر نشو و نما یافت. او در همان شهر به تحصیل دروس حوزوی پرداخت و مقدمات و سطوح حوزوی را نزد استادان آنجا خواند، ولی درباره استادان او در آن مقطع اطلاعاتی در دست نیست. رضایی اصفهانی سپس در درس‌های خارج فقه و اصول آیات سید عبدالهادی حسینی شیرازی، سید محسن طباطبابی حکیم، سید ابوالقاسم موسوی خویی، میرزا حسن یزدی، سید محمود حسینی شیرازی و درس خارج فقه امام خمینی شرکت جست (قاسمی، ج ۲، ۲۸۳). درباره سال‌های حضور او در درس خارج فقه (بیع مکاسب) امام خمینی که از سال ۱۳۴۴ ش در مسجد شیخ انصاری برگزار می‌شد، اطلاعاتی در دست نیست ولی با استناد به سال‌های حضور او در نجف اشرف از خردسالی تا سال ۱۳۷۱ ش، می‌توان گفت که از سال ۱۳۴۴ ش تا ۱۳۵۷ ش در آن درس شرکت می‌کرده است. در کنار حضور در درس‌های خارج فقه و اصول، در درس فلسفه شیخ عباس قوچانی هم حضور می‌یافت. رضایی اصفهانی در کنار تحصیل، به تدریس در حوزه علمیه نجف اشرف می‌پرداخت و به تبلیغ دین هم همت می‌گماشت. او پس از پیروزی انقلاب اسلامی علی‌رغم سختی‌ها و دشواری‌هایی که متحمل شد و بارها به زندان افتاد، در نجف ماند و به تدریس و تبلیغ ادامه داد. وی در سال ۱۳۷۱ ش برای دیدار با پدرش به اصفهان رفت و با درخواست پدرش در آن شهر ماند و به تدریس دروس عالی سطح در مدرسه صدر آن شهر پرداخت. هم‌زمان نماز جماعت را در مسجد دارالشفای آن شهر اقامه می‌کرد. محمدباقر رضایی اصفهانی در سال ۱۳۸۱ در اصفهان درگذشت و پیکرش در جوار مزار علی بن جعفر (ع) در شهر قم به خاک سپرده شد (قاسمی، ج ۲، ۲۸۳). منبع: قاسمی، رحیم (۱۳۹۳)، دره الصدق فیمن تلمذ من علما اصفهان بالنجف، ج ۵، قم، مجمع الذخائر الاسلامیه