هدایی، حسن؛ از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام خمینی. حسن هدایی در سال ۱۳۱۰ ش در خانواده‌ای روحانی در شهر میبد به دنیا آمد. پدرش ملا حسین هدایی از عالمان میبد بود. حسن هدایی پس از فراگیری خواندن و نوشتن در میبد، به اردکان رفت و در حوزه علمیه آن شهر بخشی از تحصیلات حوزوی را خواند، ولی درباره استادان او و همچنین درس‌هایی که در آنجا خواند، اطلاعاتی در درست نیست. وی سپس برای تکمیل تحصیلات خود راهی قم شد و در حوزه علمیه آن شهر در درس سطح آیات میرزا علی‌اکبر مشکینی، جعفر سبحانی و ناصر مکارم شیرازی شرکت کرد. آنگاه وارد درس خارج فقه و اصول امام خمینی شد و در جرگه شاگردان ایشان درآمد (فاکر میبدی، ۳۲۱). درباره سال‌های دقیق حضور او در درس‌های امام خمینی اطلاعات متقنی در دست نیست، ولی در اسناد انقلاب اسلامی نام فردی به نام محمدحسن هدایی دیده می‌شود که در سال ۱۳۴۴ ش همراه با طلاب یزدی مقیم حوزه علمیه قم، اعلامیه‌ای را امضا کرده است (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۱۸۴). می‌توان احتمال داد که فرد مزبور، حسن هدایی است و در صورت صحت این ادعا، می‌توان احتمال داد که در دهه ۱۳۳۰ ش و همچنین نخستین سال‌های دهه ۱۳۴۰ ش و پیش از تبعید امام خمینی به خارج از کشور در آبان ۱۳۴۳، از آن درس‌ها در مساجد محمدیه و سلماسی و اعظم قم بهره می‌برده است. وی همچنین در درس‌های خارج فقه و اصول شیخ مرتضی حائری یزدی حضور می‌یافت (فاکر میبدی، ۳۲۱). چنان‌که گفته شد، فردی به نام محمدحسن هدایی در سال ۱۳۴۴ ش و پس از استقرار امام خمینی در نجف اشرف، همراه با طلاب یزدی در حوزه علمیه‌ی قم تلگرافی خدمت امام خمینی فرستادند و از ایشان با عبارات «حضرت الشهم الماجد البارع المجاهد زعیم شیعه و حامی شریعه و قدوه الاعلام و ملاذ الانام آیت‌الله‌العظمی الحاج‌آقا روح‌الله الموسوی الخمینی دام‌الله ظله الوارف» نام بردند و ورود ایشان را به نجف اشرف تبریک گفتند (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۱۸۳ ـ ۱۸۴) که به احتمال زیاد فرد مزبور حسن هدایی است. هدایی پس از پایان تحصیلات در قم به میبد بازگشت و به تدریس دروس حوزوی در حوزه علمیه آن شهر پرداخت و ازجمله درس‌هایی چون ادبیات، منطق، فقه و اصول را تدریس کرد (فاکر میبدی، ۳۲۱). منابع: اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج ۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ فاکر میبدی، محمد (۱۳۸۱)، فرزانگان میبد، قم، قدس.