کربلا
امام‌خمینی در ۱۶ مهر ۱۳۴۴ به کربلا رفت و در شهر «مسیب» هنگامی که جمعیت مشتاق را مشاهده کرد، به میان مردم رفت و پس از لحظاتی دیدارهای توأم با شادمانی و سرور، به سمت حرم امام‌حسین(ع) حرکت کرده و ایشان و شهدای کربلا را زیارت کرد.[۱] سیدمحمد شیرازی فرزند سیدمهدی شیرازی که در صحن حرم سیدالشهدا(ع) نماز جماعت اقامه می‌کرد، از ایشان خواست یک هفته در کربلا بماند و به جای ایشان نماز جماعت بخواند که ایشان پذیرفت. (ببینید: سیدمحمد شیرازی)
امام‌خمینی در مدت اقامتِ هفت‌روزه به زیارت آستان حسینی و دیگر شهیدان کربلا، دید و بازدید با علما و مقامات روحانی پرداخت.[۲] ایشان به هنگام اقامت در نجف نیز ارتباط خود را با کربلا قطع نکرد و در مناسبت‌های ویژه برای زیارت به این شهر می‌رفت.[۳] ایشان هنگامی که به کربلا می‌رفت در خانه عباس حاج‌رئیس اشکنانی از ایرانیان مقیم کویت ساکن می‌شد.[۴] صاحب خانه اصرار داشت خانه و ماشین بنزی را به ایشان هدیه کند که نپذیرفت.[۵] (ببینید: کربلا)
- ↑ روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۲/۱۶۴؛ عمید زنجانی، ۵/۱۶؛ محتشمی‌پور، خاطرات سیاسی، ۱/۴۷۱–۴۷۲.
- ↑ روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۲/۱۶۴–۱۶۷؛ محتشمی‌پور، خاطرات سیاسی، ۱/۴۷۲–۴۷۳.
- ↑ محتشمی‌پور، خاطرات سیاسی، ۱/۴۷۵.
- ↑ طباطبایی، اقلیم خاطرات، ۲۴۷.
- ↑ رجائی‌نژاد و حاضری، هفت‌اقلیم گذری بر اماکن منتسب به امام‌خمینی از ولادت تارحلت، ۲۹۱–۲۹۲.