جعفر شمس لنگرودی، از شاگردان درس فلسفه امام‌خمینی.
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| اطلاعات علمی |
جعفر شمس لنگرودی در سال ۱۲۹۶ در شهر لنگرود به دنیا آمد (احسان‌بخش، ۳۵۵). پدرش آقا شیخ محمدعلی جواهری معروف به «رئیس العلماء» از روحانیان گیلان بود و به تبلیغ دین و ترویج و نشر معارف اسلامی در آن منطقه می‌پرداخت. او پس از آنکه خواندن و نوشتن را در لنگرود فراگرفت، به تحصیل دروس حوزوی روی آورد و دروس مقدماتی حوزوی را در گیلان و نزد استادان آنجا خواند، اما درباره استادان او در آن مقطع اطلاعاتی در دست نیست. شمس لنگرودی سپس برای ادامه تحصیل راهی قم شد و در حوزه علمیه آنجا دروس سطح را نزد آقایان شیخ محمدحسین ساوجی، سیدصدرالدین تنکابنی، میرزا ابوالقاسم کبیر قمی، آیت‌الله میرزا محمدعلی اراکی، میرزا محمدعلی حکمی زاده، شیخ شعبان چافی لنگرودی، میرزا مهدی پایین‌شهری قمی، شیخ عبدالرزاق قائنی و سیدمرتضی علوی فریدونی اصفهانی فراگرفت (ادهم‌نژاد، ۱۲۱). صادق احسان‌بخش در کتاب دانشوران گیل و دیلم از وی به‌عنوان یکی از شاگردان امام‌خمینی نام برده است (احسان‌بخش، ۳۵۵). شمس لنگرودی در سال ۱۳۲۰ به لنگرود بازگشت، بنابراین می‌توان گفت که از شاگردان درس فلسفه امام‌خمینی بود. وی سپس وارد درس خارج فقه و اصول آیت‌الله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی شد و مدتی از درس‌های ایشان بهره برد. مدتی هم از درس‌های خارج فقه و اصول آیت‌الله سیدمحمدتقی خوانساری بهره‌مند شد. در همان دوران از سوی آیت‌الله حائری یزدی برای تبلیغ به بعضی از شهرها اعزام میشد که از آن جمله می‌توان به عزیمت وی به وشنوه و کهک قم اشاره کرد (ادهم‌نژاد، ۱۲۲).
شمس لنگرودی در سال ۱۳۲۰ به لنگرود بازگشت و به تبلیغ دین و ارشاد مردم آن سامان پرداخت. او یکی از خطبای نامور گیلان بود و در اغلب شهرها و روستاهای آن استان وعظ و خطابه میکرد (همان) و بیش از ۵۰ سال در آن منطقه به فعالیت‌های تبلیغی اشتغال داشت (احسان‌بخش، ۳۵۵) و از شهرت وافری هم برخوردار بود. او در سال ۱۳۳۰ کتابی را خطاب به جوانان و علیه یکی از فرقه‌های انحرافی نوشت و به افشاگری علیه آن فرقه انحرافی در میان جوانان پرداخت و نگارش این رساله در آگاهی‌بخشی به جوانان منطقه نقش زیادی داشت. شمس لنگرودی سپس به فعالیت‌های تبلیغی در گیلان ادامه داد (ادهم‌نژاد، ۱۲۵) و در ۱۷ آبان ۱۳۶۰ به سمت امام جمعه لنگرود منصوب شد (کاظمینی، ۲، ۸۳۹). وی در دوران جنگ تحمیلی عراق علیه ایران هم در ارسال کمک‌های مردمی به جبهه‌های جنگ فعال بود و در اعزام نیرو به جبهه‌ها هم فعالیت میکرد (ادهم‌نژاد، ۱۲۸).
شمس لنگرودی در سال ۱۳۸۱ از امامت جمعه لنگرود بازنشسته شد (کاظمینی، ج ۲، ۸۳۹). او علاوه بر رساله‌ای با عنوان در گام‌هایی با تاریخ اسلام که در سال ۱۳۳۰ علیه فعالیت‌های یکی از منحرفان فکری منطقه و خطاب جوانان نگاشت، مجموعه اشعارش را هم منتشر کرده است که شامل ۴ بخش: ترجمه منظوم خطبه همام، انسان‌نامه، غزلیات و مدایح و مراثی ائمه اطهار علیهم‌السلام است. این کتاب برای بار اول در سال ۱۳۶۹ در رشت چاپ شد و برای بار دوم در سال ۱۳۸۰ در قم به چاپ رسیده است. در سال ۱۳۸۳ در همایش تجلیل از مبلغان برتر از وی به‌عنوان مسن‌ترین و موفق‌ترین مبلغ کشور تجلیل شد.
شمس لنگرودی در دوم آذر ۱۳۸۴ در محراب مسجد جامع لنگرود (جایگاهی که بیش از ۵۰ سال اقامه جماعت میکرد) و هنگام اقامه نماز عشاء بر اثر سکته قلبی از دنیا رفت و پیکرش پس از اقامه نماز توسط شیخ محمدعلی امینیان در صحن مسجد جامع لنگرود به خاک سپرده شد (همان، ۱۲۳ـ۱۲۹).
پانویس
منابع
- احسان‌بخش، صادق (۱۳۸۲)، دانشوران و دولتمردان گیل و دیلم، ویراستار: دکتر عباس شرفی ماسوله، رشت، صادقین.
- ادهم‌نژاد، محمدتقی (۱۳۸۵)، «شمس لنگرودی، شکوه وارستگی»، دوماهنامه مبلغان، شماره ۸۶، دی و بهمن.
- کاظمینی، میرزا محمد (۱۳۹۶)، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ج۲، تهران، صحیفه خرد.