محمدعلی رجایی، آموزگار مبارز، وزیر آموزشوپرورش، نخستوزیر و رئیسجمهور ایران. محمدعلی رجایی در سال ۱۳۱۲ در قزوین متولد شد و تحصیلات خود را تا ششم ابتدائی در قزوین به پایان برد و پس از آن، تحصیل و کار را با هم انجام میداد. او در تهران با فدائیان اسلام آشنا شد و در مسجد هدایت به درسهای تفسیر سیدمحمود طالقانی علاقهمند شد و با چهرههای مبارز مذهبی مانند مهدی بازرگان و یدالله سحابی آشنا شد. او در سال ۱۳۳۲ دیپلم ریاضی خود را گرفت و در سال ۱۳۳۴ به شغل دبیری پرداخت و پس از آن با ادامه تحصیل کارشناسی ارشد گرفت. او به سبب آشنایی با سحابی به عضویت نهضت آزادی درآمد و به خاطر فعالیت سیاسی دستگیر و بازداشت شد. رجایی در سال ۱۳۵۳ دستگیر و به چهار سال حبس محکوم شد و شکنجههای گوناگوی را تحمل کرد تا اینکه در آبانماه ۱۳۵۷ آزاد شد. محمدعلی رجایی در سال ۱۳۵۸ به عنوان سرپرست آموزش و پرورش در دولت موقت فعالیت داشت و در ادامه کفیل و وزیر این وزارتخانه شد. وی در دوره اول انتخاب مجلس شورای اسلامی نامزد حزب جمهوری اسلامی بود و به نمایندگی مردم تهران انتخاب شد و به عنوان اولین نخستوزیر جمهوری اسلامی انتخاب شد. وی پس از برکناری و فرار بنیصدر، در دومین انتخابات ریاستجمهوری به این سمت انتخاب شد و به عنوان رئیسجمهور مکتبی شناخته شد. او در کمتر از یکماه پس از انتخاب به سمت ریاستجمهوری با بمبگذاری یکی از اعضای سازمان مجاهدین خلق به همراه محمدجواد باهنر-نخستوزیر- به شهادت رسید. پیکر رجایی به همراه پیکر باهنر و دیگر شهدای انفجار، تشییع و در جوار شهدای هفت تیر در بهشت زهرا به خاک سپرده شدند. عاتفه صدیقی همسر رجایی و متولد ۱۳۲۲ در قزوین میباشد و پس از شهادت رجایی در سال ۱۳۶۷ به نمایندگی از مردم تهران به مجلس شورای اسلامی راه یافت و یک دوره نمایندگی مردم تهران را بر عهده داشت.