سیدمحمدصالح تهجدی، از شاگردان درس خارج فقه امام‌خمینی.
محمد صالح تهجدی در سال ۱۳۱۵ ش در ساوه و در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. پدرش سیدعلی تهجدی از روحانیان برجسته ساوه بود و به سبب اشتهار اجدادش به فقاهت و عهده‌دار شدن منصب شیخ‌الاسلامی (از دوره صفوی تا دوره احمدشاه قاجار در ساوه)، به شیخ‌الاسلام ملقب شده بودند و سپس نام خانوادگی خودشان را به تهجدی تغییر دادند. علامه سیدمرتضی عسگری، از شاگردان امام‌خمینی و از نویسندگان حوزوی هم عموی سیدمحمد صالح تهجدی بود (جعفریان، ج ۱، ۳۲۱-۳۲۲). نسب آنان به امامزاده سیدمحروق از نوادگان امام موسی کاظم (ع) و مدفون در شهر سبزوار می‌رسد («مصاحبه با حضرت آیت‌الله آقا سیدمحمدصالح تهجدی ساوجی»، www.aparat.com). تهجدی خواندن و نوشتن را در ساوه فراگرفت. در سال ۱۳۲۹ ش برای تحصیل دروس حوزوی راهی عراق شد و در حوزه علمیه نجف اشرف به تحصیل پرداخت (شریف رازی، ج ۵، ۲۹۵). او مقدمات و سطوح حوزوی را در حوزه علمیه نجف اشرف و نزد آقایان شیخ مجتبی لنکرانی، شیخ غلامرضا باقری اصفهانی، شیخ علی فلسفی و سیدموسی صدر خواند (جعفریان، ج ۱، ۳۲۱-۳۲۲). سپس در دروس خارج فقه و اصول آیات سیدمحسن طباطبایی حکیم، سیدابوالقاسم موسوی خویی (شریف رازی، ج ۵، ۲۹۴)، سیدنصرالله مستنبط و امام‌خمینی شرکت کرد (جعفریان، ج ۱، ۳۲۲). وقتی امام‌خمینی درس خارج فقه (بیع مکاسب) را در مسجد شیخ انصاری نجف اشرف آغاز کرد، وارد آن درس شد و تا سال ۱۳۵۱ ش که به ساوه بازگشت، در آن درس حاضر می‌شد. او همچنین مناسباتی دوستانه با سیدمصطفی خمینی داشت. در همان زمان از آیات حکیم، سیدعبدالهادی حسینی شیرازی، سیدمحمود حسینی شاهرودی، خویی و امام‌خمینی اجازاتی در امور حسبیه دریافت کرد و از شیخ آقابزرگ طهرانی اجازه روایت دریافت نمود (همان). در سال ۱۳۵۱ ش جمعی از اهالی ساوه در نامه‌هایی به آیات خویی، سیدمحمود حسینی شاهرودی و امام‌خمینی، از آنان خواستند تا تهجدی را به ساوه اعزام کند. در پی این درخواست‌ها، سیدمحمدصالح تهجدی به دستور مراجع وقت عازم ایران شد و در شهر ساوه به تبلیغ و همچنین اقامه نماز جماعت در مساجد آن شهر پرداخت. ازجمله نماز جماعت را در مسجد جامع ساوه اقامه می‌کرد. هم‌زمان به تدریس در آن شهر نیز می‌پردازد که از آن جمله می‌توان به تدریس درس لمعه در مدرسه ولیعصر (عج) ساوه اشاره کرد. تهجدی در احداث بناهای مذهبی و عام‌المنفعه در ساوه نقش زیادی داشت که از آن جمله می‌توان به ساخت مسجد امام حسن (ع) در ساوه، ساخت درمانگاه شبانه‌روزی در جوار آن مسجد و اختصاص درآمد آن به بیماران کلیوی، تصمیم به تأسیس مرکز علمی ـ پژوهشی امام صادق (ع) در کنار مسجد امام حسن (ع)، احداث دو باب حمام مردانه و زنانه در روستای سوقانلیق، احداث مسجد و آب انبار در روستای هریسان، احداث مسجد و آب انبار در روستای هریسان، احداث مسجد در روستای موهپایه یولاق و تکمیل درمانگاه در روستای مرقکان اشاره کرد (جعفریان، ج ۱، ۳۲۲). منابع: جعفریان، رسول (بی‌تا)، مقالات و رسالات تاریخی، تهران، نشر علم؛ شریف رازی، محمد (۱۳۵۲)، گنجینه دانشمندان، ج ۵، تهران، اسلامیه؛ «مصاحبه با حضرت آیت‌الله آقا سیدمحمدصالح تهجدی ساوجی» (مصاحبه تصویری)، www.aparat.com.