emailconfirmed
۲٬۵۷۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «طلّاب، محصلان علوم دینی در حوزه‌های علمیه، نقش و وظایف. ==معنی== طلاب، جمع «طالب»، از ریشه طلب به معنای خواستن و در پی چیزی بودن ازجمله دانش است و از این‌رو به جویندگان علم «طلاب» گفته می‌شود <ref>مصطفی و دیگران، المعجم الوسیط، ۲/۵۶۱.</ref>. «طلبه»...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''طلّاب'''، محصلان [[علوم دینی]] در [[حوزه‌های علمیه]]، نقش و وظایف. | |||
==معنی== | ==معنی== | ||
طلاب، جمع «طالب»، از ریشه طلب به معنای خواستن و در پی چیزی بودن ازجمله دانش است و از این‌رو به جویندگان علم «طلاب» گفته می‌شود <ref>مصطفی و دیگران، المعجم الوسیط، ۲/۵۶۱.</ref>. «طلبه» نیز جمع طالب است ولی در کاربرد فارسی در معنای مفرد و به معنای محصل و دانشجوی علوم دینی به کار می‌رود و به‌صورت طلاب جمع بسته می‌شود <ref>دهخدا، لغتنامه، ۹/۱۳۶۶۷؛ مصاحب، دائرۀ‌المعارف فارسی، ۲/۱۶۲۸.</ref>. طلبه در اصطلاح رایج کسی است که در مدارس دینی و حوزه‌های علمیه، مشغول فراگیری علوم اسلامی است <ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۵/۴۸۹۵.</ref> و طلبگی به اشتغال به تحصیل این علوم در مدارس و حوزه‌های علمیه گفته می‌شود. | طلاب، جمع «طالب»، از ریشه طلب به معنای خواستن و در پی چیزی بودن ازجمله دانش است و از این‌رو به جویندگان علم «طلاب» گفته می‌شود <ref>مصطفی و دیگران، المعجم الوسیط، ۲/۵۶۱.</ref>. «طلبه» نیز جمع طالب است ولی در کاربرد فارسی در معنای مفرد و به معنای محصل و دانشجوی علوم دینی به کار می‌رود و به‌صورت طلاب جمع بسته می‌شود <ref>دهخدا، لغتنامه، ۹/۱۳۶۶۷؛ مصاحب، دائرۀ‌المعارف فارسی، ۲/۱۶۲۸.</ref>. طلبه در اصطلاح رایج کسی است که در مدارس دینی و حوزه‌های علمیه، مشغول فراگیری علوم اسلامی است <ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۵/۴۸۹۵.</ref> و طلبگی به اشتغال به تحصیل این علوم در مدارس و حوزه‌های علمیه گفته می‌شود. | ||