کاربر:Salar/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

در شب پانزدهم خرداد ۱۳۴۲ش/ دوازدهم محرم ۱۳۸۳ق پس از نیمه‌شب تعداد زیادی کماندو و سرباز گارد، مسلح به سلاح‌های گرم و سرد به قم آمدند و خانه امام‌خمینی را در محلّه یخچال‌قاضی محاصره کردند (روحانی، ۱/۵۰۷ ـ ۵۱۰). مأموران از بام و دیوار وارد خانه شدند؛ ولی ایشان را پیدا نکردند. آنان خادم خانه و چند نفر از کارکنانی را که روزها از میهمانان پذیرایی می‌کردند و شب‌ها آنجا می‌خوابیدند، برای یافتن امام‌خمینی بیدار کردند و کتک زدند. امام‌خمینی به جهت برگزاری مراسم سوگواری امام‌حسین(ع) در دهه محرم در منزل، شب‌ها در خانه فرزند خود سیدمصطفی ـ که در مقابل خانه ایشان بود ـ استراحت می‌کرد. ایشان که هنگام بیداری برای نماز شب، متوجه هیاهو شده بود، فرزندش را بیدار کرد و به او اطلاع داد که برای دستگیری ایشان آمده‌اند؛ سپس با پوشیدن لباس و خروج از خانه و معرفی خود و گفتن این جمله که «روح‌الله خمینی منم، به کسی کاری نداشته باشید» به مأموران اعتراض کرد و کار آنان را وحشیانه و غیر انسانی خواند (همان، ۱/۵۰۹ ـ ۵۱۰؛ مقدم، ۱۰۰) و با آگاهی از خواست آنان و برداشتن لباس و قرآن همراه آنان حرکت کرد (جعفری، ۲/۱۲۲).

مأموران امام‌خمینی را در فولکس واگن سیاه‌رنگی نشاندند و ماشین را به صورت خاموش تا روبه‌روی بیمارستان فاطمی حرکت دادند و از آنجا ایشان را با خودروی سواری دیگری به تهران بردند (روحانی، ۱/۵۱۰ ـ ۵۱۱؛ ذاکری، ۲۳۲) و سیدمصطفی خمینی که نتوانسته بود از دستگیری پدر جلوگیری کند با فریاد رسا دستگیری ایشان را به گوش همسایه‌ها و مردم رساند (روحانی، ۱/۵۱۱؛ حسینیان، ۴۰). در گزارشی از ساواک آمده‌است که این خودرو از آن یکی از کارمندان ساواک قم و به رانندگی خود وی بوده‌است و چون از در خانه تا خیابان هشت نفر از افراد گارد و در مجموع ده نفر را حمل کرده حدود سه هزار ریال خسارت دیده‌است و برای وی تقاضای پنج هزار ریال به عنوان پاداش و هزینه تعمیر درخواست شده‌است (مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات، ۲/۲۱۳).