۵۷۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
نوری به همراه نوزده نفر دیگر، در چهارم اردیبهشت 1368 به حکم امامخمینی به عضویت شورای بازنگری در قانون اساسی منصوب شد<ref> 21/363 ـ 364.</ref>. وی در آغاز سال 1368 به دیدار حسینعلی منتظری رفت و از برنامه پخششدن نامه امامخمینی به سبب قضایای بهوجودآمده درباره منتظری از طریق رادیو و تلویزیون خبر داد<ref> منتظری، خاطرات آیتالله منتظری، 1/677.</ref>. از طرفی منتظری در خاطرات خود نامه احترامآمیز خود در 7/1/1368 به امامخمینی را به هدف کاستهشدن از بحران و رعایت حال امامخمینی و به اصرار عبدالله نوری برشمرده است<ref> منتظری، خاطرات آیتالله منتظری، 1/681.</ref>. وی در آن نامه خود را ملزم به اطاعت و اجرای دستورهای امامخمینی دانست و تأکید کرد وی از اول با منصب قائممقامی برای خودش، مخالف بوده است<ref> منتظری، خاطرات آیتالله منتظری، 1/681 ـ 682.</ref>{{ببینید|قائممقام رهبری}} | نوری به همراه نوزده نفر دیگر، در چهارم اردیبهشت 1368 به حکم امامخمینی به عضویت شورای بازنگری در قانون اساسی منصوب شد<ref> 21/363 ـ 364.</ref>. وی در آغاز سال 1368 به دیدار حسینعلی منتظری رفت و از برنامه پخششدن نامه امامخمینی به سبب قضایای بهوجودآمده درباره منتظری از طریق رادیو و تلویزیون خبر داد<ref> منتظری، خاطرات آیتالله منتظری، 1/677.</ref>. از طرفی منتظری در خاطرات خود نامه احترامآمیز خود در 7/1/1368 به امامخمینی را به هدف کاستهشدن از بحران و رعایت حال امامخمینی و به اصرار عبدالله نوری برشمرده است<ref> منتظری، خاطرات آیتالله منتظری، 1/681.</ref>. وی در آن نامه خود را ملزم به اطاعت و اجرای دستورهای امامخمینی دانست و تأکید کرد وی از اول با منصب قائممقامی برای خودش، مخالف بوده است<ref> منتظری، خاطرات آیتالله منتظری، 1/681 ـ 682.</ref>{{ببینید|قائممقام رهبری}} | ||
به نظر نوری، امامخمینی در جایگاه رهبری دینی، در بیداری مسلمانان نقش اساسی داشت؛ زیرا در زمانه ایشان خیلیها دین را عاری از برنامه سیاسی میپنداشتند؛ ولی ایشان با قرائت خاص خود از دین، آن را در ستیز با کفر و ظلم مطرح کرد و قیام علیه مستکبران را جزو اصول تغییرناپذیر رفتار متدینان قرار داد<ref>نوری، | به نظر نوری، امامخمینی در جایگاه رهبری دینی، در بیداری مسلمانان نقش اساسی داشت؛ زیرا در زمانه ایشان خیلیها دین را عاری از برنامه سیاسی میپنداشتند؛ ولی ایشان با قرائت خاص خود از دین، آن را در ستیز با کفر و ظلم مطرح کرد و قیام علیه مستکبران را جزو اصول تغییرناپذیر رفتار متدینان قرار داد<ref>نوری، مصاحبههای علمی کنگره، 10/557.</ref>. به نظر وی یکی از دستاوردهای حرکت امامخمینی این بود که مردم ایران از طریق ایشان، ولایت فقیه را به صورت یک اصل تثبیتشده و قطعی پذیرفتند. مردم ایران از صمیم قلب به ایشان علاقه و اعتقاد داشتند و ایشان هرگز از ابزارهای مادی و ظاهری برای جا بازکردن در قلوب مردم استفاده نکرد، بلکه صداقت ایشان عاملی بود که برای حاکمیت از آن بهره برد<ref> همان، 10/559.</ref>. وی خاطرنشان کرده است وقتی امامخمینی پا به عرصه گذاشت به روحانیت، اسلام و قرآن روح تازهای بخشید و آنها را در جهان مطرح کرد؛ بدینترتیب استقبال عمومی داخلی و خارجی به اسلام، قرآن و روحانیت به دلیل قرائت خاصی بود که امامخمینی از دین داشت<ref> همان، 10/560 ـ 562.</ref>؛ همچنین تأکید کرده است رفتار امامخمینی حاکممأبانه نبود و در هر کاری از نظرات کارشناسی بهره میبرد و اینگونه نبود که در هر موردی با نظر شخصی خود، حکم صادر کند<ref> همان، 10/568.</ref>؛ چنانکه ایشان هیچ ضابطهای را بر قانون اساسی ترجیح نمیداد و معتقد بود همه چیز باید در چارچوب قانون اساسی شکل بگیرد و حکومت باید بر ملت خود متکی باشد<ref> همان، 10/566.</ref>. نوری تأکید کرده است امامخمینی همواره به فکر حل مشکلات مستضعفان بود و بر رعایت حال آنان تأکید فراوان میکرد<ref> برداشتهایی از سیره، 1/221.</ref>. | ||
نوری در آغاز دهه 1350 با دختر یکی از خانوادههای مذهبی شهر اصفهان ازدواج کرد و صاحب دو پسر و یک دختر شد<ref> پرتال جامع مسئولین، پایگاه اطلاعرسانی۔</ref>. او سابقه نمایندگی مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در دوره پنجم و دو دوره مسئولیت وزارت کشور را در دولت نخست اکبر هاشمی رفسنجانی و دولت نخست سیدمحمد خاتمی در کارنامه سیاسی خود دارد<ref> محبوب، رجال سیاسی شوراها، 1/399.</ref>. | نوری در آغاز دهه 1350 با دختر یکی از خانوادههای مذهبی شهر اصفهان ازدواج کرد و صاحب دو پسر و یک دختر شد<ref> پرتال جامع مسئولین، پایگاه اطلاعرسانی۔</ref>. او سابقه نمایندگی مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در دوره پنجم و دو دوره مسئولیت وزارت کشور را در دولت نخست اکبر هاشمی رفسنجانی و دولت نخست سیدمحمد خاتمی در کارنامه سیاسی خود دارد<ref> محبوب، رجال سیاسی شوراها، 1/399.</ref>. |
ویرایش